شعر های باران خورده ....

تو از من می‌گریزی و جهانم بند می‌آید

تو را می‌بینم و از غم زبانم بند می‌آید

چه باید کرد؟ باشی و نباشی باز غمگینم

که تا جان در بدن دارم، جهانم بند می‌آید

مرورت می‌کنم هر روز، از تقویم می‌ترسم

مرورت می‌کنم هر شب، زمانم بند می‌آید

به شوق دیدنت تا پشت بام عرش می‌آیم

ولی در گام آخر نردبانم بند می‌آید

همیشه رو به باداباد عشقت موج می‌پوشم

همیشه رقص تند بادبانم بند می‌آید

کلاغ آخر قصه برایم اشک می‌ریزد

و در اوج روایت، داستانم بند می‌آید

اگر هم بال بگشایم، به پروازم امیدی نیست

همین که پر بگیرم، آسمانم بند می‌آید

((سینا دژآگه))

هویت آسمان را

تاریکی روشن می کند

هویت عشق را خون

او را که نمی شناسید هنوز

در حادثه نمرده بود

هنوز یک پای استیجاری دارد

و یک قلب استیجاری

به دنبال

یک خانه استیجاری می گردد...

((حکیم آل کثیر))

-

برای عضویت در کانال یوتیوب

شعر های باران خورده کلیک کنید

چه فرقی می‌کند کجای دنیا نشسته‌ای!؟

نبودنت حوصله‌ام را پیر می‌کند

روزنامه‌ها

دیوارها

و نگاه منتظرم

هرشب از پیله‌ی خیال تو طلوع می‌کند

((نسيم دادستان))

مدام به تو فکر می‌کنم

و لباسهایم بوی تو را

مثل بوی خوش اطلسی‌ها

می‌گیرد

آسمان در پی باد می‌دود

خانه از درد تنهایی خالی می‌شود

مدام به تو فکر می‌کنم

و تو را آرزو می‌کنم

شاید

شب از شبم رخت ببندد

با دهان دکمه پیراهنم اعتراف کنم

چقدر

دوستت دارم

((نسیم دادستان))

از شب آغوش خیالت

تا نجابت صبح نگاهت

بسان مرغکی شاد

آبی آسمان را

به چشمانم می کشم

تا پلک بگشایی

و به لب هایت بگویم

سلام..

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

دست هایت کجا هستند

دست هایت که وقتی

می گرفتمشان از وحشت

سرنگون بودن میان زمین

و آسمان خالی می شدم ....

-
((فروغ فرخزاد))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

در یک غروب ساکت و ابری

یاد و هوایت در دلم رقصید

رویای چشمانت اسیرم کرد

آغوش سردم از تبی ترسید

در شعر من تنهایی فصلی شد

وقتی زمستان در بهار رویید

ازوعده ی دیدار هر روزه

عطر تو را این کوچه هم بویید

آیینه تصویرش خیالی بود

از صورت شب غصه بر تابید

عکست به قاب دل خیانت کرد

وقتی غبار لحظه ها خوابید

تردید یعنی مرگ باورها

وقتی که نبضِ واژه ها ایستاد

وقتی نقاب شعر پر کینه

از آسمانِ شاعری افتاد

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

آسمانم باش

تا از تو ببارم

چترم باش

تا در آغوش ات

آرام گيرم

چشمانم باش

تا هيچ اندوهي شكنجه شان نكند

🌈((نفس موسوی))🌈

" کل ما بشتقلک

بقطف من السماء نجمة،

و علی قد ما اشتقتلک

صارت السماء عتمة "

-

هربار که دلتنگت می‌شوم

ستاره ای از آسمان سقوط می‌کند،

و آنقدر دلتنگت شدم

که آسمان تاریک شد...

-

| لاادری |

آبی است آسمان

و افق باز ،

یک توده ابر کوچک

در شیب دره ها ،

گویی

درخت تشنه لبی آه می کشد .

-
((شفيعى كدكنى))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

تــو، پــرنــده بــودی

ولــی افســوس،

حیــاط خــانــه مــن، آسمــان نــداشــت . . .

-
((نگین آذر))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

ای کاش آسمان بودم

حتی اگر تنها يک پرنده 

در من پر می‌ زد.

((علیرضا راهب))

👇👇👇

آیا بیشتر از ماهی به آب

ماه به آسمان

می‌شد آغشته باشم به تو؟

مثلِ پوستینی از کاه

پرم از گلایه

و زمان با مشعلی در دست

می‌دود در باد...

((حنا حاج جعفری))

👇👇👇

به رهگذری فکر می کنم

که فوجی پرنده

درچشم هایش بود

و سراسیمه

دنبال آسمان می گشت

((مریم یوسفی اردبیلی))

👇👇👇

موهای شعرم را به دور انگشتان صبح بافته ام

و هربار

کلید دستانم را در دهان پوسیده ی قفل

فرو می برم

پاشنه ی در روی سطرهای عاشقانه

می چرخد

باید

صورت خانه را به سمت آفتاب بچرخانم

تا پیشانی آینه روشن شود

سالهاست

درختی که در نگاه پنجره کاشته ام

سبزی صدایت را

از رگ هایش عبور داده است

غمگین نباش

سهم من از باغچه

دو فنجان ، روشنی آسمان است.

((سارا کی غلام))

👇👇👇  

پرواز همیشه از پشت پنجره اتاق

در انتهای هوای بارانی

زیباتر است

نم بزند

به دیوار

و صدای دو رگه

به گلو انداخته

به دنبال من بیایی

با چمدانی از غروب

پر از لحظه هایمان

پشت همان پنجره

حالا

برای من

طلوعی از بالاترین نقطه

در آسمان زیبای قاب گرفته اتاق

چمدانت را باز کن

می خواهم

جایی در تو باشم

((بهار چمنکار))

👇👇👇 

شعر جوشید و بر زبان آمد، از گلو استخوان درآوردند

شعر من بافه‌های ذهنم نیست، زخم‌هایم زبان درآوردند

آهِ مستانه‌ام که بالا رفت، باده از آسمان شب بارید

مردمِ بسته چتر وا کردند، عاشقان استکان درآوردند

می‌نویسم، اگرچه می‌دانم، شعرها نانوشته ناب‌ترند

حرف‌های دلم تباه شدند، تا سر از این دهان درآوردند

خواستم با سکوت و دم نزدن، حرمت دوستی نگه دارم

دشمنان زیرکانه از دهنم، "شِکوه از دوستان" درآوردند

دشمنی‌های دوستان این سو، دوستی‌های دشمنان آن سو

دوستان دشنه در دلم کردند، دشمنان داستان درآوردند

زیر آوار درد‌های خودم ، مدّتی مرده بودم اما باز

دست‌های تو از دل آوار ، جسدی نیمه جان درآوردند

((محمد رضا طاهری))

👇👇👇 

ابر ها

همیشه باران نمی شوند

گاهی می آیند تا فقط

روز آسمان را

سیاه کنند

((پروین نگهداری))

👇👇👇 

بر بلندِ آسمانی دوردست

ماه هر شب مهربانی می‌کند

کاش روزی مهربانی می‌رسید

برفراز آسمان این زمین ...

در زمستانی پر از برف و سکوت...

در زمستانی گل‌آلود و پلید...

چون جرقهٔ آتشم در این امید...

بر فراز آسمان این زمین...

کاش روزی مهربانی می‌رسید ...

((محمد ابراهیم جعفری))

  👇👇👇   

خواب دیدم

پرستویی در آسمان

به دنبال لانه اش می گشت

و نمی دانست

کسی جز باد نمی داند

انتهای آسمان کجاست

((فرناز جعفرزادگان))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

دستت را

 به اشاره ی کدام پرواز برداشته ای

که هزاران پروانه در من

 به آسمان گریخت

((بدری دهنوی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

آسمان

به چه کارِ پنجره می آید

وقتی

سهم این کوچه از آفتاب

سایه ایست 

که روی دیوار  می رقصد

((بدری دهنوی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

من کشته شده‌ام در در یک چهارراه

دست‌هایم سرد

پاهایم مرده

تنم زیر حجم هزاران صدا خفته

چشم‌هایم اما...

چشمهایم، هنوز پر از آسمان است

((المیرا بیگی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

همیشه

روی اسب‌های بازنده شرط بسته‌ام

هیچ‌ کس نمی‌داند

وقتی اسبی زمین می‌خورَد

به کجای آسمان خیره می‌شود

((سلمان نظافت یزدی))

صبح یکی از همین روزها

در آسمان نقطه ای می شوی

دور، دور، دور می شوی

و بعد ...

پرندگان سینه به سینه از تو می خوانند.

((حسن صلح جو))

به وسعت آسمان نمی اندیشم

دیگر

همین پنجره کوچک

برایم کافی ست ...

((محمد شیرین زاده))

بازی از جایی شروع شد

که نه پله داشت

نه بام.

.

.

حالا

سر از آسمان درآورده

چوب خط روزهای نبودنت

((بارما شریبی))

بر من

سیلاب شو

ای آسمان بی پیرایه من.

((محمد رضا اصلانی))