شعر های باران خورده ....

اگر از دریاهای دور

به جزیره‌ی تنهایی من

بازآیی

ساعت و قطب‌نما را

در پایت

خواهم شکست

و زورق نمناک تو را

با هیزم پاروها

به آتش خواهم کشید

و فارغ از نگاه حسود ماهی‌ها

تن‌ات را

با شیر گرم

شست‌وشو خواهم داد

ای نیمی از زن

و نیمی از ماهی

ای که فلس‌های تن‌ات

لطیف‌تر از آواز زنبق‌هاست

وقتی که آبشار نقره‌ای گیسوان تو

بر عریانی پیکرت

فرو می‌ریزد

و چشمان مرطوب تو

یاد علف‌های باران‌خورده‌ی ماه اردی‌بهشت را

در خاطرم زنده می‌کند

با تو خواهم گفت

عشق چیزی‌ست به عظمت ستاره

در سال‌های پیش از نجوم

((کیومرث منشی‌ زاده))

شعر :محمد شیرین زاده

-

دکلمه : رضا شیرازی

-

-

دلم ماهی کوچکی ست

در انحصار یک تنگ شیشه ای

در این تنگنای دلتنگی

که نفس درنفس حبس میشود

حتم دارم روزی در نبودنت

ماهی دلم

در آب

غرق میشود...

((محمد شیرین‌ زاده))

و اکنون

چونان ماهی

بیرون افتاده از آب

برای برگشتن به زندگی

محتاج دستان تو ام ....

((محمد شیرین زاده))

دلم ماهی کوچکی ست

در انحصار یک تنگ شیشه ای

در این تنگنای دلتنگی

که نفس در نفس حبس می شود

حتم دارم روزی در نبودنت

ماهی دلم

در آب

غرق می شود ...

-
((محمد شیرین زاده))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

ماهی در ،دریا آرام می گیرد

گل ها در دشتهای وسیع و پرباران

و من در کنار تو

((برتا نبی ئیان))

آیا بیشتر از ماهی به آب

ماه به آسمان

می‌شد آغشته باشم به تو؟

مثلِ پوستینی از کاه

پرم از گلایه

و زمان با مشعلی در دست

می‌دود در باد...

((حنا حاج جعفری))

👇👇👇

مرا اینگونه بشناس

ماهی کوچکی که

در آغوش تو

وسعت دریا

فراموش اش شد ...

((محمد شیرین زاده))

 👇👇👇   

آمیزش غروب؛

بر تنِ خسته ی خلیج

سائیدگی دست های کدام ماهی ست؟

که این گونه نارنجی تنش !

جاودان مانده

بر

التهابِ جنوب .

((شهره رحیمی پور انارکی))

👇👇👇 

ماهی تنهای تنگم، کاش دست سرنوشت

برکه‌ای کوچک به من می‌داد، دریا پیشکش!

((سجاد سامانی))

👇👇👇 

مرا اینگونه بشناس

ماهی کوچکی که

در آغوش تو

وسعت دریا

فراموش اش شد ...

((محمد شیرین زاده))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

فراموشش کردم؛

چونان ماهی حوض، که اقیانوس را

چونان گل‌های گل‌فروش که باغچه را

چونان آبِ ریخته که سبو را...

بازگشت به او محال شده ‌بود و من

فراموشش کردم...

((نرگس صرافیان طوفان))

آن روز عصر

غروب را که در آغوش گرفتم

لبخندم را، باد برد

من

به یاد روزهای قدیم

صورتم را، در نرمی ابرها فرو برده ام

اما تو

خورشید را به سیاهی گيسوانم، آویزان کرده ای

به فکر باران باش

یاس هایی که در نگاهم کاشته ای

لبانشان خشک شده است

و بنفشه ها

به حاشیه ی پیراهنم هجوم آورده اند

لرزش دستان آسمان

ذهن نرگس ها را، آشفته کرده است

و من

چند ساعت بیشتر

با کویر تنم، فاصله ندارم.

((سارا کی غلام))

به من فکر کن

به من

که آستین آرزوهایم را

به بند فراموشی گره زده ام

و نمی دانم

چرا

اين روزها

ماهی سیاه درون مردمک هایم

رگ های آبی دریاها را، گم کرده است.

((سارا کی غلام))

چه می‌شود کرد

با تنگ شکسته‌ ای

که دلش ماهی بخواهد...!

((رویا شاه‌ حسین‌ زاده))

https://telegram.me/sherebarankhorde

بین این گله گرگ یادم رفت ...

روزگاری زنانگی کردم .....

تو نماندی و زخمی ام‌ کردند

خم به ابرو ولی نیاوردم

بین این شانه های مردانه

یک نفر مرد نیست تکیه کنم

نیستی تا که کنج آغوشت

یک دل سیرِ سیر گریه کنم

((رویا ابراهیمی))

من درختم , مرا تبر بزنی...

روی هر شاخه ام قلم دارم

ساکتم مثل کوهها اما...

بهمنی پشت هر قدم دارم

((رویا ابراهیمی))

پرم از بغض و

مانده ام عاجز،

در میان گذشت و خودخواهی

مثل آن کودکی که میخواد

ماهی اش را

به رود بسپارد...

((رويا باقرى))

اُفتاده به حُوضِ دلم آن ماهی عشقت

فیروزه ایی و سُرخ چه پیوند قشنگی...

((محمود افهمی))

چشمانش را

ابر بی باران بسته بود و

لبانش کویر

دلش اما دریا بود

پر از ماهیانی

که زبانشان را کسی نمی فهمید !

((حامد اینانلو))

غرق مي شوم

در دوريَت

چون ماهيِ كوچكي

كه از دريا

به تُنگ انداخته اَند.

((ژاله زارعي))

در درياچه آبي وقتي ماهي مي گرفتم،

ماهي نقره اي زيبايي به قلابم افتاد.

به من گفت: مرا آزاد كن تا آرزويت را برآورده كنم.

مي خواهي شاه كشوري شوي، قصر پر از طلا مي خواهي ؟

گفتم: باشه.

بعد ولش كردم توي دريا، او شناكنان دور شد

و به سادگي ام خنديد و آرزوهايم را توي گوش دريا پچ پچ كرد.

امروز همان ماهي را دوباره گرفتم.

آن ماهي زيبا و نقره اي را باز هم به من قول داد،

اگر آزادش كنم ...

من به يكي از آرزوهايم رسيدم.

چقدر ماهي خوشمزه اي بود !!!

((شل سیلور استاین))

مرا ای ماهیِ عاشق

رها کن، فکر کن من هم

یکی از سنگ هایِ

کوچکِ افتاده در نهرم

((فاضل نظری))

تک پر نبودی، چون اگر بودی یقین دارم

زیر پر هر مرغ نابابی نمی رفتی

تو ماهی آزاد دریای دلم بودی

ای بی مروت! کاش زیرآبی نمی رفتی...

((امید صباغ نو))

نه از رود نشانه ای مانده

نه رقص مو هایی به رنگ تو

راه که می روم آسمان می ایستد

ریشه در آب

ماهیان کوچ مقدسی دارند به سرزمین مادری

تا سر به اعماق بگذارند

هر شب

چیزی شبیه تو

ازشانه هایم هجرت می کند

تا دریا

تا ماه

و من چشمم رد آب می گیرد.

((لیلا محبوبی))

یه دریای آروم بودم ولی

حالا فکر دریا به هم ریخته

تو طوفان به پا کردی، پاشو ببین

چقد ماهی تو ساحلم ریخته !

((رویا ابراهیمی))

ماهی های خانه ما

به صحنه های خشن عادت دارند

هرازچندگاهی

یکی مثل من

از توی خواب های من بلند می شود

کنار حوض می رود

سرش را روی کاشی های فیروزه ای می گذارد و

گوش تا گوش می برد

اتفاق تازه ای نیست

ماهی ها بی خود قرمز نشدند

((سارا ناصرنصیر))

آن جا که فواره ی آرزوی محال

قامت افراشته ی خودرا

درپهن آب خیال

به خط تماشا ایستاده است

وعمق پرتقالی آسمان

ارتفاع برباد رفته گی آرزو را

برانداز می کند

ودریغ ازدست کوتاه ونخل بلند

ودریغ از آرزوی دراز ودست کوتاه

بدان هنگام که ساعت سرخ

درسینه به سکسکه می افتد

ودست دراز مرگ

سرو بلند را دراز می کند

همیشه منقار مرغ دریایی

ازعمر ماهی درازتراست .

((کیومرث منشی زاده))

دریا با این همه آب

رودخانه با این همه آب

تنگ بلور حتی...

با این همه آب

رخصت نمی دهد، این همه آب

تا بنگریم که

ماهی ها چگونه می گریند؟...


((بیژن نجدی))