شعر های باران خورده ....

تا زمانی که جهان را قفسم می دانم

هر کجا پر بزنم طوطی بازرگانم

((سجاد سامانی))

👇👇👇  

اگر لبخند شیرین تو کمیاب است و مشهور است

چو مروارید، پنهان باش چشم مردمان شور است 

تماشا می‌کنم چشم تو را اما هراسانم 

که بی‌اندازه دلخواه است و بی‌اندازه مغرور است... 

به اسم شاعری، پیغام اهل عشق را بردم

مرا شاعر مخوان این تهمت از پیغمبران دور است!

هنوز از اختیار اینقدر می‌فهمم که این ماهی

میان انتخاب تنگ یا مرداب، مجبور است...

که‌ام؟ خاری که از خاک مزاری سر برآورده

من از وقتی به دنیا آمدم پایم لب گور است ...

((سجاد سامانی))

👇👇👇 

گفتم که با فراق مدارا کنم، نشد

یک روز را بدون تو فردا کنم، نشد

در شعر شاعران همه گشتم که مصرعی

در شأن چشم‌های تو پیدا کنم، نشد

گفتند عاشق که شدی ؟ گریه‌ام گرفت

می‌خواستم بخندم و حاشا کنم، نشد

بیزارم از رقیب که تا آمدم تو را

از دور چند لحظه تماشا کنم، نشد

شاعر شدم که با قلم ساحرانه‌ام

در قاب شعر، عشق تو را جا کنم، نشد

((سجاد سامانی))

👇👇👇 

ماهی تنهای تنگم، کاش دست سرنوشت

برکه‌ای کوچک به من می‌داد، دریا پیشکش!

((سجاد سامانی))

👇👇👇 

رقیبم گیسوانت را بدست آورد، غمگینم

که با آن مرد نعمت‌ها و با این مرد حسرت‌هاست

((سجاد سامانی))

  👇👇👇   

دنیای من! تمام جهانم از آن توست

جان مرا بگیر، که این نیز جان توست

اندوه داستان مرا کاش حس کنی

دشمن‌ترین رقیب من از دوستان توست...

تنها نه از ملامت مردم در آتشم

آتش‌بیار معرکه زخم زبان توست

مشکن دل مرا که به خود ظلم می کنی

این شیشه‌ای که می‌شکنی آشیان توست

تاثیر اشک‌های مرا روی او ببین!

این فرق سنگ با دل نامهربان توست

گفتم به گریه از تو شبی دست می‌کشم

گفتی به نیشخند اگر در توان توست!
‌‌

((سجاد سامانی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

چشم من چشم تورا دید

ولی دیده نشد

من همانم که پسندید

و پسندیده نشد

((سجاد سامانی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

پرواز با رقیب اگر فرصتی گذاشت

روزی به آشیانه‌ی من هم سری بزن ...

((سجاد سامانی ))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

داستانم را به مجنون گفتم و با خنده گفت : 

این همه دیوانگی را از کجا آورده ای؟! 

((سجاد سامانی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

هر که جز من بود از دیدارمان مأیوس بود

همتم را رود اگر می داشت اقیانوس بود...

((سجاد سامانی))

گفت در چشمان من غرق تماشایی چقدر 

گفتم آری، خود نمی‌دانی که زیبایی چقدر!
‌
در میان دوستداران تا غریبم دید گفت: 

دوره‌گرد آشنا! دور و بر مایی چقدر!
‌
ای دل عاشق که پای انتظارش سوختی 

هیچکس در انتظارت نیست، تنهایی چقدر
‌
عاشقی از داغ غیرت مرد و با خونش نوشت 

دل نمی‌بندی ولی محبوب دلهایی چقدر
‌
آتش دوری مرا سوزاند، ای روز وصال 

بیش از این طاقت ندارم، دیر می‌آیی چقدر
‌ 

((سجاد سامانی))

بیت آشفته ایَم در غزلی ناموزون

میل دارم که ردیفی بدهد پایانم

((سجاد سامانی))

شهر را گشتم که مانند تو را پیدا کنم

هیچ کس حتی شبیهت نیست؛ فوق العاده ای

((سجاد سامانی))

حاضرم در عوض دست کشیدن ز بهشت

بوی پیراهن یوسف بدهد دستانم ...

((سجاد سامانی))

درد فراق آمد و عشق از دلـــم نَــرفت

ای روزگــار سیلی محکم تری بــزن

((سجاد سامانی))

زبان حال دلم را کسی نمی فهمد

کتیبه های ترک خورده خواندنش سخت است

((سجاد سامانی))

دلم را چشم‌ هایش

تیر باران کرد ، تسلیمم...

بگویید آن کمان ‌ابرو

سپاهش را نگه دارد...!

((سجاد سامانی))

عطر موهایت

قرار از شهر می گیرد ،

بگو

دل ربودن را

کدام عطار یادت داده است؟

((سجاد سامانی))