شعر های باران خورده ....

زنی هستم

که دستانم

تنی دیگر می سازند

برای تن تو ...

((لیلا صمدی))

پدرم میگوید از سولماز بگذر

که رنج میآورد

مادرم گریه می کند از سولماز بگذر

که مرگ می آورد

خواهرهایم به من نگاه می کنند . . . باخشم

که ذلیل دختری شده ام

آه سولماز . . .

اینها چه می دانند که عاشق سولماز بودن چه درد شیرینی است...

به کوه می گویم سولماز را می خواهم

جواب می دهد من هم...

به دریا می گویم سولماز را می خواهم

جواب می دهد من هم...

در خواب می گویم سولماز را می خواهم

جواب می شنوم من هم...

اگر یک روز به خدا بگویم سولماز را می خواهم . . .

زبانم لال . . . چه جواب خواهد داد؟

((نادر ابراهیمی))

بی آنکه لحظه ای تردید کنم

با عریانی این دست

سینه ات را بوسیدم

حالا تو بگو

چه کار کنم

با انگشت هایی

که صدای هیجان زده ی قلبت را شنیده اند

بگو چگونه آرام باشم

از این حس برانگیخته شده در جانم

بیا

دست لرزانم را بگیر

به خواستنم احساس بیشتری بده

بگذار عشق از دستم عبور کند

در من اوج بگیرد

فراتر از سینه ات برود

بگذاراین حس

در تو هرز برود

از انگشتانم بچکد

روی تنت بریزد

آنقدر که سلولهای تنت

یک به یک

با من یکی شوند

((لیلا صمدی))

پای احساس در میان است

ای تو

ای نیاز من

قبل از آنکه به گناه دچار شوی

بگو دوستت دارم ...

((لیلا صمدی))

با یک جمله

چنان در برابر آیینه زیبا شدم

که به تمام زنان شهر فخر می فروشم

شنیده ام دوستم داری ...

((لیلا صمدی))

یک روز همیڹ شخص که در بند تو افتاد

آواره ی آواره ی آواره ی مـن بـود

((فرشته خدابنـده))

ایستاده ام

در غبار!

رها شده میان پریشانی

سکوتی سرد

گم شده

در مه فراموشی

((نفس موسوی))

آواز می دادم

سکوتم را

ناگاه ، اندوهت تکانم داد

یک پنجره

حال مرا فهمید

از انتظار زنجیر را برداشت

((نفس موسوی))

جَلْد ِ

چشمانت شدم

دلت دانه پاشيد

حالا

در ، قفس ِ عادت

هر صبح

از نگاهت مي اُفتم

بال مي زنم

شايد دوباره

برگردم

به چشمانت...!

((نفس موسوی))

انگشتان تنهايي ام

بر هجاي نامت

بي صدا

باران عشق مي بارد

پنجره ي نگاهم

اقاقي هايش را به رسم

چشم هايت مي كارد

تا حسرت نداشتنت

ديوار احساسم را

ويران نكند

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

صدایم می کنند

شعرهایم

هنوز

آغوش واژه هایم خواب است

و پیراهن طناز احساسم

سرگرم بازیگوشی

دست می برم لابلای موهای گستاخم

و پاهای بی حوصله را

بند می کنم

به کفش های ورنی مردانه ای

که انتظار می کارد

زیر دیوار تصمیم های آنی

گاهی باید گذاشت و گذشت

وقتی خلاصه ی تمامی عادت ها

مرگ امروز است

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

مرا بگذار کنار

براي روزهای بارانی

وقتی دلت گرفت

من را با نور با آفتاب کاری نیست

من زن روزهای بارانیم

همان روزهایی که اشکهایم

زیر باران گم میشود

دیروز ِ سادگی

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

بی تو اما هذیانی تب دارم

زندگی را نرفته کم دارم

مثل کابوس بی تویی هستم

که نفس را همیشه کم دارم

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

ناشیانه

با حسرتی شیک ، لب دادیم

به فنجان ِ خالی قهوه!

اسپرسویی تن داده، به مزه ای لوس

گلوی نازک ِ واژه ها را

تلخ می کند

دست بردارید

فریادهای نیمه کاره،

چشم ها ، دریده تر از زبان

دهان می دوزند

و بازگشت ، تنها

از دریغ و آه به چشم ها بر می گردد

فرصت کم است

وَهم ِ تبداری از عبوری شبانه در گذر

زندگی می زاید

و تسلیم می شود

نفس..

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

گیجِ امروزم

صبح خوابم را پراند

چای

در کمر باریک استکان ها رقصید

ضربان روز

بر میز دونفره مان

ضرب گرفت

تا لحظه ی آمدنت

به صورت رویاهایم آب بپاشد

می آیی

و من پیراهن قرار را تنت می کنم

و دکمه های نقره ای دیدار را

تا به تا می دوزم

نمیدانم

شاید هنوز از عسل چشم هایت سیرابم

که از خیالم دست بر نمی داری

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

تو را

از آخرین پیچ شعر

از تنها واژه ی دل

و از شراره های آتش جان

برداشتم

حالا که اینگونه می سوزانی ام

از حبس آغوشت امانم ده..

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

به صبح صادق

این دل

به چشم های روشن امروز

دلتنگم و سکوت

تنها گریز من است

كجاست

هواي رسيدن

خسته از سفرم..

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

دعوتم

به شبانه ي بودنت

ميان همهمه ي شعري

كه تو را

از بَر است

وقتي شانه ي خيالت

ميعادگاه من ...

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

تنهایی ام

کاپوچینویی تلخ است

روی میز کافه ای

که فال شهر را

در نگاه پاییز

رها می کند

هوای عاشقی خاکی ست

بدادم برس

پلک های شب

انتظارت را

بر باد داد

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

ناخوانده

میهمانی ست زمستان

آخرین پُک

داغ می کند

لب های دلمه بسته ی پاییز را

چنارها نفس تنگ اند

و چشم های شان شور

خیابان

در عصر می نشیند

تا پیاده روها انبساط خاطرشان

بن بست کوچه ها را بی مهتاب نگذارد

نمیدانم

بوسه هایم حوالی

کدام پنجره افتاد

که هنوز طعم نبودنت

بر حنجره ی شعرهایم بغض می شود

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

عکس ها

گاهی عاشق اند

هوای دونفره شان

دل میبرد از قاب ها

گاهی عصایی و لبخندی محو

یا کودکی که خنده هایش

می لرزاند دیوارهای فاصله را

گاهی تنهایی پارک را

به قدر یک فصل کش می دهد

گاهی

شطرنج بازان پیری هستند

ماتِ لبخندهایشان؛

عکس ها

گاهی روبانی سیاه اند

وقتی مکث می کند

دنیا.......

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

سیب می چینم

از دهان ِ شعر

یاقوت ِ واژه ها

بر لب های دل می نشیند

روی پیراهن ِ بهاری ام

خورشیدهای کوچک می دوزم

و رنج ِ دنیا را

پرت می کنم

میان ِ پریشانی باد

مرا

از یاد نبر!

هنوز چند فصل مانده تا

رونمایی چشم هایم

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

آمدی

دیرتر از همیشه،

در رویاهایم

آمدی

هوای ابری چشمانم

خراب

و انتظار دست در دستم

مستانه خواند

بی آنکه از الکل شعر

واژه بردارد

آمدی

اما تن ات شیون بود

بر عریانی من

و کلاغ هایی که عاشقانه

از داربست خانه مان

مویه کنان افتادند

آمدی

و من از هر چشمی گریستم

از هر دهانی خواندمت

و خیابان که سایه هامان را خورد

آمدی

خوشبختی به سوگ بود

و جمعه ای کسالت بار از بوسه و دود

این بار خواب هم

ما را با هم دید

شاد

عاشق

غریب....

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

جریمه

نمی خواهد

دل ام

وقتی که شب

همه اش

مشق چشم

تو بود ...

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

سوگند

به زمزمه هاي

مُردَّد ِ فراموشي

آنگاه

كه لُكنت ِ "دل"

به سكوت باخت..

تو را

به دلهره ي شب

و آتش ِ بوسه هاي

"نجيب"

در گرگ و ميش ِ

"چشمانت" بخشيدم..

و من

از هراس ِ نفس گير ِ

"تن"

دكمه هاي خيالت را

بر پيراهن ِ

"تب" دوختم..

آه

" هم گناه"

اين قصه ي چموش

بر زين ِ " مراد"

اگر سوار ست

"دل"

به دريا نزن!

من

از سراب ِ تو

در تُنگ ِ " بي خيالي ات"

ماهي هميشه تشنه ام

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

گاهی

سکوت کن

نبین

نشنو

نرقص

صبر کن

شاید

حرفی خودش را به تو برساند

و تو آخرین

شعرت را با چشمانت بخوانی

گاهی

برو

بی دل

بیمار

بیعار

بیدار

بي درد

و منتظر هیچ معجزه ای نباش

خدا

گاهی اوقات خوابش سنگین است

گاهی

فقط بخواب بخواب بخواب

شاید

تا بیداری ات دنیایی دیگر طلوع کند

و تو

از آخرین غروب برگردی

با چشمانت

شعرهایت

دلت

نامت

که گواهی می دهند زنده ای...!

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋

من با تو

چه چيزها

كه تجربه نكردم

مثل همين

صبح بخيرهاي دلچسب

خسته نباشي هاي گاه و بي گاه

يا همين املت هاي خوشرنگ

قهوه خونه هاي مشتي

مي داني جانا

زندگي همين اتفاق هاي ناب و

دلواپسي هاي عاشقانه ست

وگرنه كه از روزمرگي مرده بوديم

🌈🦋((نفس موسوي))🌈🦋

امروز

پشت هیاهوی

چشم هایت

پلک هایم لرزید

و من دیدم

تمام دغدغه های خیالت

داغ کردند

دست های تنهایی ام را

🌈🦋((نفس موسوی))🌈🦋