شعر های باران خورده ....

نگاه کن

چهار قد ایستاده ام اینجا

درست در وسط سرزمین تپنده سینه ات

حصارم کن

میخواهم در استعمار بازوهای تو باشم.

-

((ساحل خدمتگزار))

-

کانال یوتیوب شعر های باران خورده

شعر و اجرا : ساحل خدمتگزار

-

-

من زخم هایم را شکوفه می دهم

و رنج هایم را شعر می گویم

اما تو

تو با جای خالی من

چه می کنی ؟

-

((ساحل خدمتگزار))

من همیشه لبریز از

عاشقانه های بی نظیر بوده ام

که با سیگارهای دود کرده ام

خو کرده بودند

و عشق همیشه حسادت داشت

به سیگارم یا عاشقانه هایم

نمیدانم.

سیگارم کجاست؟

امروز آخرین عاشقانه هایم را

دود میکنم ...

((ساحل خدمتگزار))

پیوند سیگار و کمی تنهایی

آسان نیست

حتی در این حالت، خندیدن

آسان نیست

از سایه ها بیزارم و مردم نمی فهمند

من !

سایه ها !

سیگار !

خندیدن !

آسان نیست .

((ساحل خدمتگزار))

آمده ایم زیر قول و قرارهایمان بزنیم

و برویم

و برسیم

به همه ی جاهایی که با هم نرسیدیم

و بنویسیم

از قشنگ ترین اشتباهی که می شد مرتکب شویم

و نشدیم!

((مهدیه لطیفی))

حوا

الفبای عشق بود

از جهانی دیگر

و عشق

آغاز حضور روح

در جسم آدم

میبینی

ما همیشه بهم تنیده ایم

حتی با زبانی متفاوت ...

((ساحل خدمتگزار))

این پیله تابوت تمام کرم ها بوده

پروانه شو ، باید به رفتن مبتلا باشی

((ساحل خدمتگزار))

کافی ست به چیزی

مثلا درختی

برسی

بعد از رسیدن

دور شدن آغاز می شود

((علیرضا روشن))

اشتیاقم گر به او افتادگی دارد ببار

خفت باران نبوده، بر زمین افتادنش

کوه را ! در سجده برخاک است دائم

هوش باش

در (مقام یار بودن) کی غروری حاکم است؟

قد زر زرگر بداند حرف مفت و مضحکی ست

زر که هیچ اکسیر باش ،دکان کوران قائم است

((ساحل خدمتگزار))

هر سه بی‌ همنفس و خسته دل و تنهاییم

من و ایـن کوچه و باران چه به هم می‌ آییم

((فرامرز عرب عامری))

شب به تنهایی خودش،

مأمور بر آزارِ ماست...

وای از آن ساعت

که با"غَم"هم تبانی میکند

((حسین فروتن))

-

تو از آن ِ من نیستی

اما تو را دوست دارم

هنوز تو را دوست دارم

و دلتنگی ات مرا می کشد

((محمود درویش))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

اه ای کتیبه ی پر راز چشم او

دیگر به حرف شما بها نمی دهم

هرگز به انکه پرستیدم و گذشت

دیگر لقب بت! خدا !نمی دهم

افتاده از بام چشم های من قربش

افتاده را که جرم خطا نمی دهند

من نقد روح و تنم را خرج کرده ام

هرگز به یک خدای نسیه رضا نمیدهم

((ساحل خدمتگزار))

من تو را تصویر خواهم کرد

تو را به رنگ

به نور

و به آوازهای رنگین تبدیل خواهم کرد

تو را به گل

به کوه ، و به رودخانه های خروشان

تبدیل خواهم کرد

من از تو دنیا را خواهم ساخت

و برای تو ، دنیا را

اگر سخنم را باور نمیکنی

هنوز قدرت دوست داشتن را باور نکرده ای

((نادر ابراهیمی))

به من بگو ؟!

چگونه زنی را که در من

سالها پیش

جان داده است

به میل زیستن زنده خواهی کرد؟!

به من بگو

کدام معجزه

جز عشق

حیات دوباره

آدمی خواهد بود ...

((ساحل خدمتگزار))

ﻣﻦ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﻟﻌﻀﻮﻡ

ﻟﺐ‌ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ‌ ﺍﻧﺪ

((علیرضا روشن))

به سالهای دور فکر میکنم

بی اختیار سنگینی سرم را

روی بیخوابی های شبانه ام

رها میکنم

در یادت می افتم..

نشانی ام را به باد داده ام

تا قایقی بسازم

من و تو را

به هم برساند

اما نمی توانم

هر بار که دلتنگ می شوم

چشمانم خیس می شود

به سال‌های دور فکر میکنم

«انگشت به دهان مانده ام

کجا دل به دل راه داشت!؟؟؟»

((نسیم دادستان))

آنان را

که دوست داریم

چرا این همه

دورند؟

به راستی ((عشق

صدای فاصله‌هاست))

((نظام شهنی))

بر خاکسترم بنشین

تا دوباره برخیزم

عشق

رستاخیز غمگینی ست

که بر جنازه‌ام ایستاده است...

((نظام شهنی))

آرامم کن

طوفانی

تکه‌هایم را به ساحل می کوبد...

((نظام شهنی))

هی خانم

که خیره نگاه می‌کنی

لباسم شبیه او بود یا قد و قواره‌ام ؟

شرم نکن من درد تو را می‌فهمم

من هم به یاد او

به ابرها و آدم‌ها

حتی به دیوار

خیره شده‌ام

هر چه دلت می‌خواهد نگاه کن

((علیرضا روشن))

آن هنگام

که چشمان خواب را

روی من می‌گشایی

و دستانت

در حلقه‌ی نازکِ موی من

راه می‌افتد

وقتی که نفس‌های‌مان

شماره‌ها را کم می‌کنند

در رویارویی شب‌هایی

که به صبح نمی‌رسانیم

در آخرین آغوش سپیده دم

صدایت می‌کنم

((سهیلا سبزه‌کار))

من همیشه حرفهایم اشکهایی بود

که بهانه ی بغض تو بود

نمی توانستم سخنی بگویم

پشت این روزهای تنهایی

تو مرا یاد زن بودنم انداختی

ومن را با عشق خود به آسمانی بردی

که ابرها احاطه اش کرده بودند برای باریدن

نه من باریدم نه تو

زیرا که ما حرفهایمان را همیشه باریده بودیم

به من مرد بودنت را اثبات کن

من که زن بودنم را هرشب به تو هدیه داده بودم

به من سقفی نشان بده

من که همیشه خودم را سایبان تو کرده بودم

((غادة السمان))

قرار بود

مرگ ما را از هم بگیرد

و مرگ حتما مردی ست چهارشانه

با وضع مالی،

کمی بهتر از من

که تو دوستش داری

دستت را گرفته است

و با تو قدم می زند...

((حبیب ذوالفقاری))

فقط

باران می‌دانست

چگونه گذشته‌ام

که ردی بر دیروز نمانده است

در تلاقی موج کوب

پاره‌های ابری

آرام

آرام

بستر نازائی‌مان را می‌زدود

فقط

باران

می‌دانست

((سهیلا سبزه‌کار))

مرا تنها گذاشته ای

سهم من از تو

فقط سوختن است

انگار باید بسوزم و

تمام شوم

مرا در کافه ای جا گذاشته ای

مثل سیگار نیم سوخته

مثلا رفته ای که برگردی

شب از نیمه گذشته

اما از تو خبری نشده است

((رسول یونان))

خیال می‌کنم

شهرهای دنیا

نقطه‌هایی خیالی‌اند

روی نقشه‌ی جغرافیا

همه‌ی شهرها

جز یک شهر

شهری که عاشقت شدم آن‌جا

شهری که خانه‌ی من شد بعد از تو

((سعاد الصباح))

از پس این روزهای تلخ روزی هست

روزی که نمی دانی چگونه فرا می رسد

از کجا می آید

چگونه تو را می یابد

در ظلماتی چنین بی روزن

که نامت حتی

وانهاده تو را

رفته است

((شمس لنگرودی))