شعر های باران خورده ....

هر سه بی‌ همنفس و خسته دل و تنهاییم

من و ایـن کوچه و باران چه به هم می‌ آییم

((فرامرز عرب عامری))

گفته بودی چشم بردارم من از چشمان تو

چشم‌هایم بی تو بارانی‌ست حرفش را نزن 

((فرامرز عرب عامری))

👇👇👇 

من از خدا که تورا آفرید ممنونم

ازآنکه روح به جسمت دمید ممنونم

ازآنکه مثل بت کوچکی تراشت داد

ازآنکه طرح تنت را کشید ممنونم

تو راه می روی اندام شهر می لرزد

من از تمام درختان بید ممنونم

در این غروب در این روزهای تنهایی

از اینکه عشق به دادم رسید ممنونم

من از کسی که عزیز مرا به چاه انداخت

وآنکه آمد و اورا خرید ممنونم

من از نگاه پریشان آن زلیخایی

که خواب پیرهنم را درید ممنونم

چنان گداخته ی شاهرود چشم توام

که از ابوالحسن وبایزید ممنونم

تمام مردم این شهر دوستت دارند

من از حسین و رضا و مجید ممنونم

چقدر خوب وقشنگی چقدر زیبایی

من از خدا که تو را آفرید ممنونم

((فرامرز عرب عامری))

صبح آمد

خنده ات جاریست

لبخندت بخیر

((فرامرز عرب عامری))

آغوش تو

برای زمستان من

بس است

من زیر بار

هیچ بهاری نمی روم....

((فرامرز عرب عامری))

سالها از قهوه های تلخ ، در این کافه ها

ساده بودم ، انتظار فال شیرین داشتم !

((فرامرز عرب عامری))

خدا کند همه ی عشق ها به هم برسند

من و تو نیز در این لا به لا به هم برسیم

((فرامرز عرب عامری))

تو در مٖسیر طلوعی و من اسیر غروب

چه اختلاف بــزرگی کجا به هم برسیم

((فرامرز عرب عامری))

آن شانه که آرامش دنیایم بود

شد شانه به شانه یکی دیگر رفت

((فرامرز عرب عامری))

هر سه بی همنفس و خسته دل و تنهاییم

منو این کوچه و باران چه به هم می آییم

((فرامرز عرب عامری))

فقط با شوق می خوانی و از دردم چه می دانی؟

تو جان می گیری از شعری که من را بارها کشته...!

((فرامرز عرب عامری))

گاه می پرسند از من عاشق اش هستی هنوز؟

بی تفاوت بودنم را گریہ می ریزد بهم!

((فرامرز عرب عامری))

درد است که با نسیم گرمی بــرود!

آنکس که به خاطرش به طوفان زده ای!!!

((فرامرز عرب عامری))

از نگاهم رفتی و دارد خدایی می کند

بغض هایی از رگ گردن به من نزدیکتر...!

((فرامرز عرب عامری))

در کوچه های بی سر و سامانی ام ولی

با شعرهای من همه سامان گرفته اند

((فرامرز عرب عامری))

این روزها چه قدر هوای تو می کنم

حتی غروب، گریه برای تو می کنم

گاهی کنار پنجره ام می نشینم و

چشمی میان کوچه، رهای تو می کنم

خیره به کوچه می شوم اما تو نیستی

یاد تو، یاد مهر و وفای تو می کنم

خود نامه ای برای خودم می نویسم و

آن را همیشه پست به جای تو می کنم

وقتی که نامه می رسد از سوی من به من

می خوانم و دوباره هوای تو می کنم

((فرامرز عرب عامری))