شعر های باران خورده ....

اگر درمان تویی دردم فزون باد

و گر معشوقه ای سهمم جنون باد

((مولانا))

هرچند دیده‌ها را، نادیده می‌شماری

هر جا که پاگذاری، فرش است دیده‌ی ما...

((صائب تبریزی))

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به مویه‌های غریبانه قصه پردازم

به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار

که از جهان ره و رسم سفر براندازم

من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب

مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

خدای را مددی ای رفیق ره تا من

به کوی میکده دیگر علم برافرازم

خرد ز پیری من کی حساب برگیرد

که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم

بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس

عزیز من که به جز باد نیست دمسازم

هوای منزل یار آب زندگانی ماست

صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

-

((حافظ))

اشک است و فراق است و غم و سرزنش و درد

اینها همه از عشق تو تاوان قشنگیست

((سیدهادی بهشتی))

غمت وداعِ همه کرد و رو به ما آورد

وفا که وعده تو کردی، غمت به جا آورد...

((ضمیری اصفهانی))

ای باد صبحگاهی کآفاق می‌نوردی

گر دیده‌ای نشان ده جایی که غم نباشد

-
((امیرخسرو دهلوی))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

یا رب چه بودم و به کجا رفته‌ام که من

هر گه به یاد خویش رِسَم گریه می‌کنم

-
((بیدل دهلوی))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

هر که از ساقیِ عشقِ تو چو من باده گرفت

بی‌ خود و بی‌ خرد و بی‌ خبر و حیران شد...

-

((عطار نیشابوری))

-

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

اگر روزی بدست آرم سر زلف نگارم را

شمارم مو به مو شرح غم شب‌های تارم را

-

((شاطر‌ عباس صبوحی ))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

در قفل فروبسته‌ی غم‌های دل خویش

آن کهنه کلیدیم که دندانه نداریم…

-

((حزین لاهیجی))

-

👇👇👇

چون پرسم از پناهی، پشتی و تکیه گاهی

آغوش مهربانت، از هر جواب خوش‌تر

((حسین منزوی))

-

👇👇👇

من و زلف تو قرینیم به سرگردانی

من ز تو دورم و او از تو جدا نیست چرا؟

((اوحدی مراغه‌ای))

👇👇👇

از ما بپرس حالِ جگرهای خسته را

بر ما نمانده حسرتِ داغِ ندیده‌ای

((حسین جنتی))

👇👇👇

مزن تیر خطا! آرام بنشین و مگیر از خود

تماشای شکاری را که از دست تو خواهد رفت

((فاضل نظری))

👇👇👇

سخن با من نمی‌گویی الا ای همزبان دل

خدایا با که گویم شکوه‌ی بی همزبانی را

((شهریار))

👇👇👇

ای نور چشم من سخنی هست گوش کن

چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن

((حافظ))

👇👇👇

به گِردِ خاطرِ ما آرزو نمی‌گردید

لبِ تو ریخت به دل رنگِ صد هوس ما را

((صائب تبریزی))

👇👇👇  

خلوتی داریم و حالی با خیال خویشتن

گر گذاردمان فلک حالی به حال خویشتن

((شهریار))

👇👇👇  

بهر چمن که رسیدی بگو به ابر بهاری

که پیش پای تو اشگی به یاد من بفشاند

((شهریار))

👇👇👇  

تا زمانی که جهان را قفسم می دانم

هر کجا پر بزنم طوطی بازرگانم

((سجاد سامانی))

👇👇👇  

دامن گره به دامن ساحل نمی‌ زند

موجی که خو به شورش دریا گرفته است

((صائب تبریزی))

👇👇👇  

یا رب چه بودم و به کجا رفته‌ام که من 

هرگه به یاد خویش رِسَم گریه می‌کنم 

((بیدل دهلوی))

👇👇👇 

سایه‌ ای مانده ز من بی تو که در آینه هم 

طرح خاکستری‌ اش گنگ‌ ترین تصویر است 

((سوگل مشایخی))

👇👇👇 

مِی را نهفته خوردم و مستی نهان نماند

رسوای عالمم ز نگاه نهان تو 

((کلیم کاشانی))

👇👇👇 

خنک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش

بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر

((مولوی))

👇👇👇 

یار باید که غم یار خورد، یار کجاست

غم دل هست فراوان، دل غمخوار کجاست

((بابافغانی شیرازی))

👇👇👇 

تویی نماز و منم مست، مانده‌ام چه کنم

که هم اقامه خطا هم سبک شمردن تو

((حسین زحمتکش))

👇👇👇 

درین وحشت‌ سرا تا کی اسیر آب و گل باشم؟

مرا راهی به سوی عالم بالا کرامت کن

((صائب تبریزی))

👇👇👇