شعر های باران خورده ....

آمده ایم زیر قول و قرارهایمان بزنیم

و برویم

و برسیم

به همه ی جاهایی که با هم نرسیدیم

و بنویسیم

از قشنگ ترین اشتباهی که می شد مرتکب شویم

و نشدیم!

((مهدیه لطیفی))

هر صباحی غمی از دورِ زمان پیش آید

گویم: این نیز نهم 

بر سرِ غم‌های دگر...

((سعدی))

ميان اين همه خالی

انبوه خاطره

حجم عظيم نبودنت

فوج فوج دل تنگی...

مگر مي توان خنديد و

از پی اش

اشكی روان نكرد؟

شگفتا زين بهار

كه ارغوانش هم

رنگ زمستان بود...

((روشنک شريعت زاده))

او هوایم را داشت

که پیاده روها لیز و یخبندان بود.

بی هوا رفت

بی هوا ماندم

چه هوایش - امروز

که پیاده روها لیز و یخبندان است -

در سرم پیچیده ست.

((محمد زهری))

نتونستن گاهی اوقات کلمه ی غم انگیزیِ،

گاهی اوقاتم خیلی شیرینه!

مثلا وقتی کسیُ دوست داریُ

 نمیتونی بهش بگی خیلی غم انگیزه...

یا مثلا وقتایی که حرفی تو دلت سنگینی میکنه

 و نمیتونی به زبون بیاریش...

اما یه وقتایی نتونستن خیلی شیرین میشه...

مثلا وقتایی که نمیتونین ازهمدیگه بگذرین،

وقتایی که نمیتونین دوری همو تحمل کنین،

وقتایی که نمیتونین عاشق هم نباشین...!

((المیرا دهنوی))
 

‌اگر برخلافِ قول‌هایش پایت نماند

روی خودت ایراد نگذار...!

نگو اگر زیباتر میبودم...

اگر لاغرتر و یا چاق تر میبودم...

اگر فلان اگر بهمان میبودم شاید می‌ماند!

آدمی که پای رفتن داشته باشد نه تنها تو را ترک میکند

بلکه با آدم های بعد از تو هم نمی‌ماند.

هرچقدر زیباتر....

هرچقدر خوش اندام تر...‌

(‌(المیرا دهنوی))

https://telegram.me/sherebarankhorde

نه شادم میکند چیزی در این دنیا... نه غمگین‌تر!

از این بی‌اعتنا بودن ندیدم داغ، سنگین‌تر!

چه دارد زندگی در چنته جز تلخی برای من؟

که هرشب چشم می‌دوزم به فرداهای شیرین‌تر

((لیلا مهذب))

گرگ شب را

سگ روز درید

اسب خورشید

به روی چمن خواب دوید .

((اکبر ذوالقرنین))

موج موج کلامت از نجوا

شبیه یک دریا

قلبت

گریز هزار دریای عاشق و

تنها .

((همایونتاج طباطبایی))

میخواهم طلوع کنم

جایی میان شرق چشمانت

تو نگاهم کنی

من صبح میشوم

((سیما امیرخانی))

دلتنگی تنها یک واژه است

اما با چند معنی و تفسیر

ممکن است غربت نشین باشیم و دلمان تنگ دیارمان باشد

ممکن است عزیزی مانند مادر یا پدر را نداشته باشیم

دلمان لک زده باشد برای شنیدن صدایش

ممکن است این دل،

تنگ گلدان کوچکی شود که گل هایش پژمرد

یا موهایی که کوتاهش کردیم

یا دوستی که سالها شب و روز را کنار هم بودیم

اما حالا از هم دوریم

دلتنگ زمین پدری که ارثمان شد

دلتنگ دوچرخه کودکی مان

دلتنگ عشقی که داریم اما بینمان فاصله است

یا عشقی که در دو قدمی ماست و نداریمش

و یا عشقی که نه نزدیکمان است و نه برای ماست

این ها همه دلتنگی اند

اما هیچ یک با دیگری قابل مقایسه نیست

بعضی هاشان قشنگ است

بعد از وصال، داشتنش را بیشتر قدر میدانیم

و بعضی هم کشنده

چون میدانیم برایش وصالی نیست

و قرار است تا همیشه دلتنگ بمانیم

دلتنگی خودش به تنهایی

این همه تفسیر را به دوش میکشد

دلتنگی وزن سنگینی دارد

((سیما امیرخانی))

آتشم بزن هر بار با بهانه ی سیگار

مثل چوب کبریتت کلّه ی پُری دارم.

((شهرام میرزایی))

هيچ جوره نميتونم

جلوي رفتنت رو بگيرم

حتي اگه كوه بشم

تو تونل ميزني و از من رد ميشي

اما بدون

بعد از رفتنت اين كوه ريزش ميكنه

ديگه نميتوني برگردي...

((الهه سادات دانيالي))

قبول

چهارشنبه سوری است

اما دیگر همه چیز را که نباید به آتش بکشی

دلم بدجور میسوزد

خاموش کن آتشی را که در دلم به پا کردی

((سیما امیرخانی))

گفت: من که با تو کاری ندارم،

توام بامن کاری نداشته باش!

تو دلم خندیدمُ گفتم:

تو دوسم نداری،

دلیل نمیشه

که منم دوست نداشته باشم!

((المیرا دهنوی))

آه اگر دستهایت زنده بودند

اگر زمان مهربان بود

اگر این لحظه های سوخته می گذاشتند

من و تو تازه شویم

اگر این روزهای رفته

دوباره آغاز می شدند

ما چقدر خوشبخت بودیم

((فریبا سعادت))

تو...

جنبه ی عاشقی را نداشتی!

میگفتی...

با عشق در آغوش هم گرم میشویم

نه گرم شدم...

نه عاشق شدی...

همه چیز را از بیخ سوزاندی

و

رفتی....

((مهدی مازوئی))

انگار نه انگار که ! ما هر سه مرده ایم

چقدر بلوز صورتی به مرگ میاید ! نسرین جان

من چرخ خیاطی داشتم تو دوربین نازنین انگشتر عقیق

رنویی آبی برایمان گل میاورد

صبح زود دوچرخه ای سیب وانار ماشینی سفید

میبردمان دشت و دمن

گفتند ما هر سه در یک فنجان سفید قهوه سبز میشویم

دروغکو بود فالگیر بی کتاب

چقدر در یک استکان گریه در یک بطری هلاک

و منتظر که شاید...! آه

گول خوردیم

دریا را کشیدم به روی صورتم نازنین خاک و باد سهم توشد !

نسرین جان از لای شعرها برای دنیا دست تکان دادیم

فرصت چرا نشد دوباره

و آن کوچه بلند ما را صدا نکرد ؟

((آزیتا قهرمان))

گوسفندهایم تمام شده‌اند

اما خوابم نمی‌برد

خوابم نمی‌برد

دلتنگم

اندازه یک گاو دلتنگم !

((الیاس علوی))

نو شدن را خط بزن در من که پاییزم هنوز

با من از شادی نگو از غصه لبریزم هنوز

در بهاری اینچنین طعم زمستان میدهم

برف حرفم را تماشا کن که می ریزم هنوز

با نسیمی هم نباید رقص کرد و شاد بود

در دروغ گنگ تقوا غرق پرهیزم هنوز

چند سالی می شود خورشیدمان را برده اند

نور مهرت را مهیا کن که شبخیزم هنوز

با سجودی بی تفاوت؛با قنوتی بی اثر

بین انسانهای دنیا سد تمییزم هنوز

مرگ بر دشمن؟!که طرح زندگی کردن کشید

من؟!برای زنده ماندن طرح میریزم هنوز

با من از افسانه های خون و دل حالا بگو

من خودم چاقوی عشقت می برم تیزم هنوز...

((بهنام صداقت حور))

ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ

ﻭ ﻣﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﯼِ ﺳﺮﻡ ﺭﯾﺨﺘﻪ !

ﺧﺎﻃﺮﺍﺕِ ﺯﯾﺎﺩﯼ

ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻡ ...

((ﻣﻬﺪﯼ ﺷﺎﯾﺎﻥ))

گاهی دلم می خواهد

بگذارم بروم بی هر چه آشنا

گوشه ی دوری گمنام

حوالی جایی بی اسم

بعد بی هیچ گذشته ای

به یاد نیارم از کجا آمده

کیستم

اینجا چه می کنم

بعد بی هیچ امروزی

به یاد نیاورم که فرقی هست

فاصله ای هست

فردایی هست

گاهی واقعا خیال می کنم

روی دست خدا مانده ام

خسته اش کرده ام

راهی نیست

باید چمدانم را ببندم

راه بیفتم بروم

ومی روم

اما به درگاه نرسیده از خود می پرسم

کجا ؟

کجا را دارم ، کجا بروم ؟

((سید علی صالحی))

وقتی تو نیستی

زندگی تعطیل می شود . . .

کاش میشد زودتر بیایی،

روزهای تعطیل واقعا غم انگیزاند !

بی تو من کجا بمونم،بی تو سرخه آسمونم . . .

بی تو رنگ عاشقی رو از تو چشم کی بخونم !

واسه لمس تن سردم دست گرم تو نیازه . . .

بی تو قلب غم گرفته ام جون به تاریکی میبازه !

دلم تنگ است

دل آگاه من ، تنگ است

من از شهر "زمان دور " مي آيم

من آنجا بودم و اينک در اينجايم

در آنجا ، در نهاد زندگاني ، جوش طوفان بود

بهاران بود

زمين پرورده ي دست خدايان بود

مي صد ساله مي جوشيد در پيمانه خورشيد

نگاه آشتي در روشنان ديدگان مي سوخت

چو قويي ، دختر مهتاب ، بر سنگ خيابان ، سينه مي ماليد

من از شهر "زمان دور" مي آيم

من آنجا بودم و اينک در اينجايم

نويدي نيست با من

نه پيغامي از آن همشهريان دور

نه چشمي بر نثار تحفه ي اين شهر

در اينجا ، آه ! خاموشي است ، تاريکي است ، تنهايي است

خزان در برگريز هر چه سبزي مي زند در چشم

فريبي تلخ گل داده است در هامون دلمرده

زمانه گوش بسته بر لب ِ شيطان

سر آن نيست کس را به کار ديگري آيد

نه سوزي بر دلي از آنچه هست و نيست

نه شوري در تکاپوي تمنايي

همه ، سر در گريبان غم خود ، مات مانده

و من ، از شهر ديگر آمده ، در غربت اين شهر مي گريم

دلم تنگ است

دل آگاه من ، تنگ است

((محمد زهری))

قامتت را در اذانم بستم

دو رکعت شکرانه زيبايي چشمانت

خم ميشوم

مي نشينم

ميشکنم

دستهايم را به صورت ميبرم

وقتي در قنوتم بتو خيره شدم

چه مواج شدي

پس پرده اي دريايي

رکوع و سجودم فراموش شد

وقتي قبله ام در تصوير نگاهت

کج شد

دنيا به پايين افتاد

اين سالها

((راضیه مفیدی))

در دنیا دو نابینا هست

یکی تو

که عاشق شدنم را نمی بینی

یکی من

که به جز تو کسی را نمی بینم

تنهایی من

عمیق ترین

جای جهان است …

((لیلا کردبچه))