شعر های باران خورده ....

و تو هم روزی پیر می شوی

اما من

پیرتر از این نخواهم شد

در لحظه ای از عمرم متوقف شدم

منتظرم بیایی

و از برابر من بگذری

زیبا ، پیر شده

آراسته به نوری

که از تاریکی من دریغ کرده ای

((شمس لنگرودی))

حتما سراسر شب صدامان می‌کردی

اما عزیز دلم

زندگان

قادر نیستند که صدای تو را بشنوند

حتما سراسر شب

بر دریچه سنگین‌ ات کوفتی

و ما فقط صدای ریزش بارانی را می‌شنیدیم

که بر گل نامرئی می‌بارید

و بویی غریب

از گل‌هایی ناشناخته در شب می‌پیچید

با دست بسته نمی‌شود کاری کرد

شب چسبنده دست و دهانمان را فرو می‌بندد

و آنچه که می‌بینی رویاهای ماست

که مثل مه‌ای برمی‌خیزد

بر سنگت فرو می‌ریزد

با دست بسته نمی‌شود کاری کرد

اما هیچ‌کس را توان بستن رویاهایمان نیست

رویاهایی که نیمه‌شبان قدم به خیابان می‌گذارند

در تلالوی پنهان خویش یکدیگر را می‌شناسند

از دیداری در سپیده فردا سخن می‌گویند

((شمس لنگرودی))

بزرگ‌ترین موفقیت زندگی‌ام

این بوده که

با چشم‌های خودم ببینم

که چطور فراموشم می‌کنند...

-

((گابریل گارسیا مارکز))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

تصمیم گرفته ام

هر چه تو را

به یاد من بیندازد

دور بریزم

فقط یکی بگوید

با چای اول صبح

با سیگار آخر شب

با خلوت بعد از ظهر خیابان

با خانه های پلاک چهل و چهار

با نیمه ی تابستان

با آخر بهار

با اولین برف

با درخت غرق شکوفه

با باران

با باران

با باران

چه کنم؟

((مریم نوابی نژاد))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

یک روز

آخرین کسی که

تو را میشناخت خواهد مُرد

وخاطره ی تو فراموش خواهد شد

((اروین دی یالوم))

نه، نمی‌توانم فراموشت کنم

زخم‌های من، بی‌حضور تو از تسکین سر باز می‌زنند

بال‌های من

تکه‌تکه فرو می‌ریزند

بره‌های مسیح را می‌بینم که به دنبالم می‌دوند

و نشان فلوت تو را می‌پرسند

نه، نمی‌توانم فراموشت کنم.

خیابان‌ها بی‌حضور تو راه‌های آشکار جهنم‌اند

تو پرنده‌یی معصومی

که راهش را

در باغ حیاط زندانی گم کرده است

تک‌ صورتی ازلی، بر رخسار تمام پیامبرانی

باد تشنه‌ی تابستانی

که گندم‌زاران رسیده در قدوم تو خم می‌شوند

آشیانه‌ی رودی از برف

که از قله‌های بهار فرو می‌ریزد.

نه

نمی‌توانم

نمی‌خواهم که فراموشت کنم.

تپه‌های خشکیده

از پله‌های تو بالا می‌آیند

تا به بوی نفس‌های تو درمان شوند

 و به کوهستان بازگردند

ماه هزار ساله دست‌نوشته‌ی آخرش را

 برای تو می‌فرستد

تا تصحیحش کند.

نه، نمی‌توانم فراموشت کنم

قزل‌آلایی عصیانگری که به چشمه‌ی خود باز می‌رود

خونین شده در رودها که به جانب دریا روان است…

((شمس لنگرودی))

👇👇👇  

از من می خواست

فراموش اش کنم

بی آنکه بداند

مرگ و زندگی

فقط دست خداست ...

((محمد شیرین زاده))

👇👇👇  

هر چقدر هم تلاش کنم فراموشت کنم نمی شود

سعی می‌کنم یادم بره

چگونه حرف می زدی

چگونه نوازشم می کردی

چگونه کنارم قدم‌میزدی

زور می زنم فراموش کنم

برق چشمانت را

لبخندت را

گرمای دستت را

ولی

یکباره

بوی یک عطر همه چیز را به هم می ریزد

بوی عطر تو به مشام می آید

و آوار می شود همه خاطراتت در عمق وجودم

عطر ها ...

خطرناک‌ترین دشمن فراموشی اَند

فاطمه فریزنی (گیسو)

👇👇👇 

هیچوقت موهایم را 

در وسعت دستانت حس نکردم

اما موهایم که بلند شد 

به یاد آوردم معجزه ی عشق را 

که در تار تار موهایم کاشته ای 

گویی دریافتم که 

از این زیباتر نمیشوم

زیبای غمینی که 

نه میتواند تو را داشته باشد 

و نه میتواند فراموشت کند

((طنین کریمی))

👇👇👇 

شعر بودی

آمدی به ذهنم

نوشتم ات

تا از یادم نروی

باران بودم

باریدم در شب تنهایی ات

پنجره را بستی

تا فراموشم کنی

((محمد شیرین زاده))

👇👇👇 

بال نیازم را

بر دیوار غرور می کوبم

پنجه در پنجه ی تمنّا می افکنم

آنگاه زخم های ژرف و خونینم را

با دستان فراموشیم التیام می بخشم.

((آزیتا شیرپور))

   👇👇👇   

https://t.me/mohammadshirinzadeh

گفت

فراموشم كن

من در هيچ خيابانی با تو قدم نزدم

زبانم بند آمد كه بگويم

قدم نزدم

ولي در تمامِ كوچه های اين شهر

به تو فكر كردم...

((فريد صارمی))

دیگر از عمر من

آنقدر نمانده

که بتوانم تو را فراموش کنم

در یک عصر سرد

برمی‌گردم

و تو را

دوباره از سر مى‌گیرم

((شکرى ارباش))

مترجم : سیامک تقی زاده

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

چرا همگان را نبخشم؟

چرا از خاطر نبرم زخم‌ها را؟

من كه فراموش خواهم كرد

نشانی خانه‌ام

چهره‌ی كودکم

و تلفظِ نامم را از دهانت...

((شمس لنگرودی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

عاشق شدم

تو در خوابهایم

آرزوهایم

روزهایم زندگی کردی

خجالت می کشم

اما

دستهایم هرگز طعم آغوشت را نفهمیدند

چشم هایم ناگهان فراموشی گرفتند

و قلبم سقوط را امتحان کرد

چه تاریکی بی رحمی سمت تو بود

مرا سرزنش نکن

تو همین جا بودی

درست وسط زندگیم

هر چند قلبم فراموشت کرده بود

ذهنم اما هنوز در آغوشت گرفته

با خودش حرف می زد

من سکوت کردم

برای غروری که فریب خورد

و تو

دستهایت سرد تر شد

هرگز نمی توانم شبیه تو باشم

من انتخاب می کنم

و قول می دهم دیگر

به خاطراتمان وفادار نباشم

((آزاده ندایی))

یک شب

تو را از قبیله ات

می دزدم

و شمشیر می کشم

به روی برادرانت

تا فراموشت کنند

((آرش شفاعی))

خاطرات تو

ماندگارترینند

در ذهن این خسته ی فراموشکار

آخر میدانی؟

جز تو همه را از یاد برده است!!...

((لیلا عجم لو))

بعد از مدتی علتِ مرگ فراموش می شود.

فقط دو کلمه می ماند؛

او مُرد.

((ژوزه ساراماگو))

فراموش كردن....

لعنتي ترين تصميم بود

وقتي حتي پاها نيز ميلي به رفتن نداشتند...

((هانا حسين زاده))

پستچی ِحواس پرت

نامه های تورا

به حیاطِ همسایه می اندازد

وگرنه محال است

فراموشم کرده باشی

((ساغر شفیعی))

شاید از زوال حافظه باشد.

نمی دانم چرا

همیشه یادم می رود

فراموشت کنم!

((رحمان بهزادی فر))

تصمیم گرفته ام فردا از خواب بلند نشوم

در آینه تو را نبینم

شبکه های مجازی را دنبال خبری از تو نگردم

خاطره های تو را مرور نکنم

اصلن فراموشت کنم

تصمیم سختی ست اما آن را گرفته ام

فقط؛

نمی دانم چرا خواب نمی روم!

((محمد مصدق))

خنداندن افراد موجب فراموشی مشکلاتشان می شود.

چه انسان نیکوکاری ست

آن کس که

فراموشی را به دیگران هدیه می‌دهد.

((ویکتور هوگو))

چگونه فراموشت کنم

وقتی تمام آسمان

رنگ چشمهای توست؟!

((دانیال رحمانیان))

فراموشی می آید...مثل همین پائیز

با ابرهای سهمگینش

دیروز برگ خشکی دیدم

که نمی دانست

از کدام شاخه جدا شده...

((فرهاد حسن زاده))

فراموش کردن تو

بلعیدن پاره سنگی ست

که از گنجایش دهان من

بزرگتر است!

((مصطفی زاهدی))

پیراهنم را در می آورم

بگو با تنم که

عطر تو را می دهد

چه کنم!...

((آیدین دلاویز))

ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ

ﻭ ﻣﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﯼِ ﺳﺮﻡ ﺭﯾﺨﺘﻪ !

ﺧﺎﻃﺮﺍﺕِ ﺯﯾﺎﺩﯼ

ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻡ ...

((ﻣﻬﺪﯼ ﺷﺎﯾﺎﻥ))