شعر های باران خورده ....

آیا

آخرین امیدِ آدمی

همین است...؟!

خودمان را مرتب گول می‌زنیم

می‌گوییم

سرانجام همه چیز تمام خواهد شد،

چه شب باشد

چه روز ،

سرانجام همه چیز تمام خواهد شد.

هی هی...

شاعرِ شبگردِ بی‌تکلیف،

بی‌هوده نگو!

خسوف

هرگز علامتِ تولدِ تاریکی نیست

تو که تا اینجا تحمل کرده‌ای

باز هم تحمل کن!

((سید علی صالحی))

-

برای عضویت در کانال یوتیوب

شعر های باران خورده کلیک کنید

راستی هیچ می‌دانی من

در غیبت پر سوال تو

چقدر ترانه سرودم

چقدر ستاره نشاندم

چقدر نامه نوشتم

که حتی یکی خط ساده هم به مقصد نرسید ؟

رسید ، اما وقتی

که دیگر هیچ کسی در خاموشی خانه

خواب بازآمدن مسافر خویش را نمی‌دید

((سید علی صالحی))

کاری به کارِ شما ندارم

تکلیف این شبِ اصلا از ستاره خسته

که روشن است

من با خودم

به همین شکل ساده از چیزی که زندگی‌ست

سخن می‌گویم

شما هم می‌شناسیدشان

همین بعضی‌هایِ بی‌حوصله

بعضی‌های نابَلَد

بی‌خود و بی‌جهت

خیال می‌کنند

درگاهِ این خانه تا اَبَد

رویِ همین لنگه‌ی در به در می‌چرخد

آیا خاموشی باد

واقعا از ترسِ وزیدن است ؟

دردا ، در این دیار

شکایتِ کدام درنده

به درنده‌ی دیگری باید ؟

((سید علی صالحی))

ما

بودیم و

اندوهی مداوم

که گاه در پس تبسمی کوتاه

از یادمان می رفت ...

((سید علی صالحی))

ای کاش می‌شد می‌ رفتیم

سرمان را روی سنگی می‌گذاشتیم، می‌مُردیم

این همه شرمنده‌ی اولاد آدمی نمی‌شدیم

بگذارید اعتراف کنم:

جهان به طرز تشنه‌ای

به ظهور بی‌ باور باران

نیاز مبرم دارد.

((سید علی صالحی))

تنها خاک

خاک ِ خسته

پشیمانی ما را تحمل خواهد کرد...

-
((سید علی صالحی))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

شاهد بوده‌ای

لحظه تیغ نهادن بر گردن کبوتر را؟

و آبی که پیش از آن

چه حریصانه و ابلهانه، می‌نوشد پرنده؟

تو، آن لحظه‌ای!

تو، آن تیغی!

تو، آن آبی!

من!

من، آن پرنده بودم...

((سید علی صالحی))

-

👇👇👇

یادم نمی‌ رود،

فقط من برای نوشتن آمده‌ام،

من

فقط برای نوشتنِ اسمِ تو آمده‌ام.

مهم نیست این کلمات

در شبِ کدام مهتابِ مُرده

به کوچهٔ کهنْ‌سالِ فریدونِ مشیری رسیده‌اند.

سرِ شاعرانِ خواب مانده به سلامت،

صبح خواهد شد.

همه می‌فهمند؛

عشق

اتفاقاً آخرین عبادتِ آدمی

مقابل آدمی‌ست!

((سید علی صالحی))

👇👇👇

حالا حوالی همين روزهای مثلِ هم

برای دورافتاده‌ترين دخترِ درياها

از نشانی مه‌آلودِ مسافری بنويس

که روزی از سمتِ سرشارترين بوسه‌ها خواهد آمد

دستش را خواهد گرفت

و او را با زورقِ پريانِ پردهْ‌پوش

به خوابِ بی‌پايانِ گُلِ سرخ و پروانه خواهد برد.

((سید علی صالحی))

👇👇👇

سربسته بگويمت 

حالا اين ديدگانِ ماست 

که بر غمگين‌ترين درياها گواهی می‌دهند، 

گواهی می‌دهند 

که هنوز هم اينجا انارستانی هست 

باغی بزرگ، پسينی پنهان وُ 

پروانه‌هايی عجيب 

که در پس آستينِ آينه پنهانند.

((سيد على صالحى))

 👇👇👇   

من فکر می‌ کنم در غیاب تو

همه‌ی خانه‌های جهان خالی است

همه‌ی پنجره‌ها بسته است

اصلاً کسی

حوصله‌ی آمدن به ایوان عصر جمعه را ندارد.

((سید علی صالحی))

  👇👇👇   

https://t.me/mohammadshirinzadeh

من

فقط یک سوال دارم:

شادمانی آدمی را کجا،

و نان مردم را

کی ربوده‌اند؟

مهم است که می‌گویم

گوش بگیر!

او که امید را از تو می‌گیرد

همه چیز را از تو گرفته است.

((سید علی صالحی))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

چه خوب می‌شد همين لحظه 

يک اتفاقی می‌افتاد 

مثلا باد می‌آمد 

می‌رفت باغ‌های بالا را دور می‌زد 

برمی‌گشت، خاک را بو می‌کرد، 

و از کنارِ شمشادهای شکسته 

بوی خوش آب و 

خبر از هوای حامله می‌آورد. 

شمعدانی‌های بالِ چينه‌ی مهتاب 

تب دارند، تشنه‌اند، بی‌ترانه‌اند. 

اصلا باد 

چرا از چيزی شبيه باران نمی‌خواند! 

آخر چه‌قدر 

تا کی بايد با اين چراغِ ترسو 

هی از ترسِ شب و 

هق‌هقِ گريه گفت و گو کنيم؟ 

پس کی می‌آيد همان که می‌گويند 

دريا را با خود خواهد آورد!؟ 

مادرم می‌گويد 

برای شنيدنِ آوازِ آينه نبايد عجله کرد، 

بالاخره می‌آيد 

کسی که با زورقِ آوازهاش 

دريا را با خود خواهد آورد. 

می‌آيد با آسمانِ بلند هم 

به بحثِ روشنِ باران خواهد نشست 

می‌گويد اين شمعدانی‌ها تب دارند 

اين باغ‌ها تشنه و 

اين شمشادها بی‌ترانه‌اند 

کاری بايد کرد!

((سید علی صالحی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

هوای امروزِ خانه

خيلی خوش است

مادرم از جنوب زنگ زد، گفت:

- پيری از نور و نماز به خوابم آمد

می‌گفت حالِ علی خوب است.

حالا مادر ... حالِ خودت چطور است؟

اتفاقِ آسانی بود

يکی دو قدم با همان بيمِ ساده‌ی آشنا

رفتيم تا حوالی روياهای ماه

مزارها را شمرديم

مردگان بيدار بودند

اصلا فکر نمی‌کردم اين همه آدمی

مرا دوست می‌دارند!

من هيچ وقت ماه را زيرِ ابر نخواسته‌ام

آينه ...، باز گفتم آينه، بگويم ...

آينه بايد از غبارِ گريه عين آينه باشد!

چهار تا حرفِ ساده که چيزی از چراغ کَم نمی‌کند

ستاره فراوان است! 

((سید علی صالحی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

صدای تبر می‌ آید مدام،

بر ريشه‌ ام!

طنین ویرانی آشيانه‌ی پرنده‌ ای،

بر شاخه‌ هايم...

((سید علی صالحی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

من روز نخست فروردین

فرمان یافته‌ام

شناسنامه‌ام صادره از اقلیم سپیده‌دم است،

محل تولدم حلول ترانه در توفان‌هاست

از مادر به ماه می‌رسم

از پدر به پروانه‌های پاییزی.

من از این جهان چاره‌ناپذیر

هیچ بهره‌ای نبرده‌ام جز کلمات روشنی

که عشق را دوست می‌دارند

که آدمی را دوست می‌دارند

که دوست می‌دارند را دوست می‌دارند... 

((سید علی صالحی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

سال به سال

هر سال

صحبت از نفت و چراغ و سپیده‌دم است

صحبت از سفره گشودنِ صبح است

صحبت از علاقه عجیبی به اسمِ عدالت است،

اما پرده‌ها تاریک

پدرها خسته

سفره‌ها خالی....

((سید علی صالحی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

این مردم

گاهی در تنهاییِ خود

از تشنگی سخن می‌گویند،

نگران‌اند

حق دارند.

این مردم

گاهی در ازدحامِ جهان

از قیامِ آب سخن می‌گویند،

نگران‌اند

حق دارند.

این مردم

گاهی در اندوهِ آدمی

از بارشِ نیزه و از گلوی بریده سخن می‌گویند

نگران‌اند

حق دارند.

حق دارند از تَحَکُم بی‌دلیلِ کلمات بترسند،

حق دارند از کیفرِ بی‌هودهٔ خستگی بترسند.

آنها برای اثباتِ صبوریِ خویش

نیازی به سوگندِ صبح و

صحیفهٔ نی‌نوا ندارند،

غریبانا...تو بگو!

این مردم خسته

چرا از همین مردمِ خسته می‌ترسند!؟

((سید علی صالحی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

همه چيز درست خواهد شد 

بالاخره انعکاسِ چاقو را فراموش خواهيم کرد 

بالاخره مرغِ سحر نيز با ما به ميکده خواهد خواند 

بالاخره ما هم روزی 

به دلخواهِ خود زندگی خواهيم کرد

((سید علی صالحی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

اینجا

روز تا روز

هر روز

چیزی آغاز می‌شود.

من به تو قول می‌دهم،

باور کن،

دیر نخواهد شد!

((سید علی صالحی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

چرا به ياد نمی ‌آورم؟

روبروی هم نشستن و گريستن،

روبروی هم نشستن و دريا را ديدن،

ديگر از جهان

چيزی به يادمان نخواهد آمد.

((سید علی صالحی))

خسته ‌ام ری ‌را ! 

می‌ آیی همسفرم شوی؟ 

گفتگوی میان راه 

بهتر از تماشای باران است

((سید علی صالحی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

من آن‌ قدر دوست ‌ات می ‌دارم

که دوباره بعد از مرگ

به خانه باز خواهم گشت،

و بر می‌گردم.

من بر می‌گردم،

درست به شیوه‌ی شبنمی

در گرگ‌ و میشِ سحر.

((سید علی صالحی))

بله "ری را" جان !

مرا نیاموختند ؛ که می توان

به گل سوسن هم گفت_ شما...! 

اما من از ذکر نام تو ! تو را آموختم ،

همین کافی نیست !؟

((سید علی صالحی))

پرنده..

هی پرنده‌ی بی‌پروا 

در پیِ آن فوجِ گمشده بر مِه 

آشیان مساز !

من ساختم،

باد آمد و همه‌ی رویاها را با خود برد.

((سید علی صالحی))

من از عطرِ آهسته‌ی هوا می‌فهمم

تو باید تازه‌گی‌ها  از اینجا گذشته باشی. 

گفت‌وگویِ مخفی ماه وُ

پرده‌پوشیِ آب هم  همین را می‌گویند.

((سید علی صالحی))

چراغ ها، چشم ها، کلمات

باران و کرانه را از من گرفته اند

همه چیز

همه چیز را از من گرفته اند

حتی نومیدی را

پس زنده باد امید

((سید علی صالحی))

امروز ...

پُستچیِ پيرِ اين کوچه هم 

پيدايش نشد 

پنجره را ببندم بهتر است

 هق‌هق بی‌پرده‌ی اين دو ديده‌ی بارانی 

آبروی اَبرآلود همه‌ی درياها را

خواهد برد ...!

((سید علی صالحی))