شعر های باران خورده ....

ای لبخندِ آفتاب

طلوع کن

بر حافظه ی عریان دلتنگی!

طلوع کن

بر استخوان ترک خورده ی پنجره

طلوع کن

بر تاریکی سکوتم

و بگذار

عشق را با تمام

کم و کاستی هایش در آغوش بگیرم

تا به آنهایی که عشق را کتمان کردند

نشان بدهم عشق چه رنگی دارد

طلوع کن

و بگذار ببوسمت

نزدیک شو؛

«اگر چه حضورت ممنوع است »

((نسیم دادستان))

بی مبالات و بی پروا

کمی بیشتر از عشق

در جهان کوچکم طلوع کن

تا بر خرابه های دلم

خوشه خوشه

آفتاب گل کند ...

((نسیم دادستان))

به سالهای دور فکر میکنم

بی اختیار سنگینی سرم را

روی بیخوابی های شبانه ام

رها میکنم

در یادت می افتم..

نشانی ام را به باد داده ام

تا قایقی بسازم

من و تو را

به هم برساند

اما نمی توانم

هر بار که دلتنگ می شوم

چشمانم خیس می شود

به سال‌های دور فکر میکنم

«انگشت به دهان مانده ام

کجا دل به دل راه داشت!؟؟؟»

((نسیم دادستان))

منم

آن دردانه ارشد تابستان

که خورشید صفت

آمده است برای بخشندگی

دست هایم را بگیر

«تا ببخشایمت

عشق و شور و مستی»

((نسیم دادستان))

چه فرقی می‌کند کجای دنیا نشسته‌ای!؟

نبودنت حوصله‌ام را پیر می‌کند

روزنامه‌ها

دیوارها

و نگاه منتظرم

هرشب از پیله‌ی خیال تو طلوع می‌کند

((نسيم دادستان))

هم ردیف دلتنگی هایم

بدون تو همه جای حیات به هم ریخته است

و من در این اتاق چند متری

اندازه ی چند خیابان دلتنگم

نمی دانم اما

“من از من رنجیده است”

بدون دستهای تو

هیچ جای جهان من مرتب نیست

((نسیم دادستان))

به بلندای آبشار عشق

دوستت دارم

و هر روز کمی بیشتر

عاشقت هستم

دوستت دارم و

دوست داشتن ات

سرزمینی ست که روح من به آن تعلق دارد

((نسیم دادستان))

دوستت داشتنت را

چگونه تعریف کنم

وقتی

از هزارو یک جهت

به تو می‌ رسم ...

((نسیم دادستان))

مدام به تو فکر می‌کنم

و لباسهایم بوی تو را

مثل بوی خوش اطلسی‌ها

می‌گیرد

آسمان در پی باد می‌دود

خانه از درد تنهایی خالی می‌شود

مدام به تو فکر می‌کنم

و تو را آرزو می‌کنم

شاید

شب از شبم رخت ببندد

با دهان دکمه پیراهنم اعتراف کنم

چقدر

دوستت دارم

((نسیم دادستان))

نقطه‌ی امن منی

هر شب دستم را روی قلبم می‌گذارم

با خودم تکرار می‌کنم،

تو را به هیچ چیز ترجیح نداده‌ام

بی‌بهانه مال من باش

((نسیم دادستان))

صدات ترانه‌ست!؟

چه عاشقانه‌ست!

کاش می‌دونستی

برام نشونه‌ست

کاش چیده بودم

گل لباتو

بوسیده بودم

خواب چشاتو

راستی چی‌گفتی؟

اسمت ترانه‌ست!

اونم قشنگه

چون عاشقانه‌ست!

((نسیم دادستان))

از دور که خودم را نگاه میکنم

دخترکی را می بینم‌

که چشمهای معصومش را گم کرده

و شب به شب

در نبود انگشتان نوازشت

با دستهای باز کابوس می بیند

((نسیم دادستان))