شعر های باران خورده ....

خاکستری خاکستری خاکستری

صبح ، مه ، باران

ابر ، نگاه ، خاطره

در من ترانه ای نبود تو خواندی

در من آینه ای نبود تو دیدی

ریشه ای بودم در خوابِ خاک های متبرک

بی باران در نگاه تو سبز شدم

برقی از چشمانت برخاست

نگاهم بارانی شد

گونه هایت خیس باران

چشمهایت آفتابی

گرگ ها میزایند بره ها را دریابیم

تو با چشمانت مرا بنواز

چوب دست چوپانی ام سلاحی کارگر خواهد شد

بعد از جنگ با چوب دستم

انجیر های تازه را برای تو خواهم چید

با تو خواهم ماند

با تو خواهم خواند

و تورا در بهت آفتابی ات خواهم بوسید

اگر ابرها بگذارند

((محمد ابراهیم جعفری))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

خاکستری خاکستری خاکستری

صبح ، مه ، باران

ابر ، نگاه ، خاطره

در من ترانه ای نبود تو خواندی

در من آینه ای نبود تو دیدی

ریشه ای بودم در خوابِ خاک های متبرک

بی باران در نگاه تو سبز شدم

برقی از چشمانت برخاست

نگاهم بارانی شد

گونه هایت خیس باران

چشمهایت آفتابی

گرگ ها میزایند بره ها را دریابیم

تو با چشمانت مرا بنواز

چوب دست چوپانی ام سلاحی کارگر خواهد شد

بعد از جنگ با چوب دستم

انجیر های تازه را برای تو خواهم چید

با تو خواهم ماند

با تو خواهم خواند

و تورا در بهت آفتابی ات خواهم بوسید

اگر ابرها بگذارند

((محمد ابراهیم جعفری))

های...

تو را دوست دارم...

شهر شعرم را

در کنار رودِ تو ساختم

از من بگذر...

رود مرداب نیست

اگر باز ایستی...

ویرانه خواهم شد...

((محمد ابراهیم جعفری))

آه... آه...

آه از چشمهای نیمه بازِ تو

بعد از بلندترین...

بوسه هایِ خاکستری باران...

((محمد ابراهیم جعفری))

بهار آمد و تو رفته ای...

ای کاش...

ای کاش بهار رفته بود

و تو می آمدی...

-

((محمد ابراهیم جعفری))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

بر بلندِ آسمانی دوردست

ماه هر شب مهربانی می‌کند

کاش روزی مهربانی می‌رسید

برفراز آسمان این زمین ...

در زمستانی پر از برف و سکوت...

در زمستانی گل‌آلود و پلید...

چون جرقهٔ آتشم در این امید...

بر فراز آسمان این زمین...

کاش روزی مهربانی می‌رسید ...

-
((محمد ابراهیم جعفری))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

آفتاب لب بامی بودی

یا طنینِ دلِ جامی بودی

از دلت هیچ نگشتم آگَه

غزلِ نیمه تمامی بودی...

((محمد ابراهیم جعفری))

👇👇👇 

چه شبی بود آن شب...

رفتی و یاد تو ماند ...

کاش می‌دانستی...

تا سحر با یادت...

وصل می‌زد... هجران می‌خواند...

 ((محمد ابراهیم جعفری))

👇👇👇 

احساسِ عاشقی

در جانِ باورم، آنقدر تازه است

گویی که پیش از این

هرگز نگفته‌ام،

من عاشقِ توام ...

 ((محمد ابراهیم جعفری))

   👇👇👇  

https://t.me/mohammadshirinzadeh

بر بلندِ آسمانی دوردست

ماه هر شب مهربانی می‌کند

کاش روزی مهربانی می‌رسید

برفراز آسمان این زمین ...

در زمستانی پر از برف و سکوت...

در زمستانی گل‌آلود و پلید...

چون جرقهٔ آتشم در این امید...

بر فراز آسمان این زمین...

کاش روزی مهربانی می‌رسید ...

((محمد ابراهیم جعفری))

  👇👇👇   

به رویم در نبستی تو

ز پهلویم نَرَستی تو

چو غم در دل نشستی تو

نمی دانم چه هستی تو

((محمد ابراهیم جعفری))

   👇👇👇   

https://t.me/mohammadshirinzadeh

پرنده‌ ای

پشت دیوار کاهگلی

می‌خواند.

دیوار را نقاشی کردم.

باران بارید

دیوار پاک شد.

بوی کاهگل

با آواز پرنده ماند.

((محمد ابراهیم جعفری))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

همیشه باران

برای روییدن نیست...

گاه پنجه‌های باران...

نسیم را می نوازد...

و گاه... همراه تندباد...

ویرانه می‌کند...

نگاه تو پنجره‌ای‌ست

به خاطره خواستن.

با هم ساختن... با هم سوختن نیست...

عشق...

در سرزمین شوق، می‌رویاند...

و در دشت هوس، خشک می‌کند...

ای ابر بی قرار...

این بار... ساقه شوقم...

من را دوباره نگاه کن...

((محمد ابراهیم جعفری))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

هزار پرنده عاشق

در سَرم می‌خوانند...

دلم کبک تنهایی‌ست...

بی‌حرف...

سر در برف...

((محمد ابراهیم جعفری))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

گوش‌هایم در حیرت ِ دیدن...

چشم‌هایم در حسرت ِ شنیدن...

ای عشق...

من آوازِ تو را نقاشی می‌کنم...

((محمد ابراهیم جعفری))

https://t.me/mohammadshirinzadeh