شعر های باران خورده ....

بدون تو

ثانیه ها را توی سطل می ریزم

زمان را مچاله می کنم

بی صدا درد می کشم

فریاد گویا مرهمی موقت است

اما بلد نیستم

بلد نیستم

از این پنجره ها بگذرم

من روزی باد بودم

امروز مردابم...

((پونه ندایی))

میان تاریکی

ترا صدا کردم

سکوت بود و نسیم

که پرده را می برد

در آسمان ملول

ستاره ای می سوخت

ستاره ای می رفت

ستاره ای می مرد

ترا صدا کردم

ترا صدا کردم

تمام هستی من

چو یک پیالهء شیر

میان دستم بود

نگاه آبی ماه

به شیشه ها می خورد

ترانه ای غمناک

چو دود بر می خاست

ز شهر زنجره ها

چون دود می لغزید

به روی پنجره ها

تمام شب آنجا

میان سینهء من

کسی ز نومیدی

نفس نفس می زد

کسی به پا می خاست

کسی ترا می خاست

دو دست سرد او را

دوباره پس می زد

تمام شب آنجا

ز شاخه های سیاه

غمی فرو می ریخت

کسی ز خود می ماند

کسی ترا می خواند

هوا چو آواری

به روی او می ریخت

درخت کوچک من

به باد عاشق بود

به باد بی سامان

کجاست خانهء باد ؟

کجاست خانهء باد ؟

((فروغ فرخزاد))

من

نگهبان آتشم

آتشی تلخ

که می سوزاندم

تا شعله ی یادی را زنده نگاه دارد

در آن دوردستی که تویی...

-

((پوریا اشتری))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

کاش می‌ توانستم

مچ باد را بگیرم

وقتی به موهای تو

دست می برد ...

((محمد شیرین زاده))

👇👇👇  

تسلیمم

چون پارچه سفیدی که باد از آن رد می‌شود

تسلیمم

به قرص خواب

به حقوق سر ماه

به رئیس جمهوری که می‌رود

به رئیس جمهوری که خواهد آمد

همه چیز - مثل شکل دست‌هامان -

برای ما طبیعی می‌شود

آب

از سر می‌گذرد

و باد

تار و پود آدم را سست می‌کند

((زینب صابر))

👇👇👇 

عاقبت از بهار

گل سرخی

به یادگار خواهد ماند

گل سرخی که

آرزو داشت

یک روز

در میان موهای تو

در باد

برقصد ...

((محمد شیرین زاده))

👇👇👇 

کاش ميشد

با تو بگویم

راز زمستان را

که بگویم

همچنان صنوبرم

کاش ميشد

با تو بگویم

که

عشق زیر نور مهتاب

کاری کرد

که ماه

با آن همه زیبایی

به مرگ بيانديشد

کاش ميشد

با تو بگویم

دخترکی ک نمی خندد

نماد برده يي ست

که دور دستها

رفته بر باااد

((هلن نیک نیا))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند

نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد

((حامد عسکری))

در کوچه، همچنان

جنگ بزرگ باد و مباد است

بحث بلندِ بود و نبود است

بر بوم سرخْ‌فام خیابان

گل گل، آتش و دود است

در باغ‌های سادهٔ سهراب

در دره‌های پر مه و مهتاب و برگ و باد

رشد بهار نیمه‌تمام است

((سیاوش کسرایی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

لب دریا

باد می‌آید

همه دست‌شان به موهای‌شان

دامن و کلاه‌شان

تو؛ دست‌ها در جیب

مثل یک ایستاده‌درباد حرفه‌ای

با هفت هزار سال قدمت

به امواج خشمگین

نگاه می‌کنی

((سارا محمدی اردهالی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

خواب دیدم

پرستویی در آسمان

به دنبال لانه اش می گشت

و نمی دانست

کسی جز باد نمی داند

انتهای آسمان کجاست

((فرناز جعفرزادگان))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

درخت کوچک من

به باد،

عاشق بود

به باد بی سامان

کجاست خانه‌ی باد؟

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

سبک باش

باد تو را ببرد

پیش از آنکه کلاغها ما را بچینند

باید
سرزمینمان را بارور کنیم

((مریم نظریان))

ای باد

باد بازیگوش

دزدانه ببر خاطراتش را

در جنگل ها

میان دشت ها

سر کوه ها

میخواهم بهار آینده

سرزمینم پر از او شود

((مهسا مظهری))

بی خیال تو بودم

سبک

رها

آزاد

مثل پیراهن بی گیره

رویِ بند

می رقصیدم در باد

ناگهان

دستی گره زد مرا

به بند خیال تو

و من ماندمُ

حجمِ وسیعِ دلتنگی

و گرهی که

به دستان تو باز خواهد شد

کاش

باد مرا می برد....

((سارا ‌قبادی))

قرار بود

در این ایستگاه

روی آن نیم‌کت منتظرم باشی.

روزنامه‌ات را ورق می‌زد

و بطری آبت را

روی زمین می‌غلتاند.

نکند

تو را هم با خودش برده باشد، باد...

((حسن تقی زاده))

آرام از کوچه می آید

پنجره را باز می کند

و سرش را روی بالشم می گذارد

چه معشوقه ای می شد این باد

اگر

هرجایی نبود

((رضوان ابوترابی))

باد

بوی انگشتانت را

از لای موهایم تکاند

در دوردست ها

بادبادکی بغض کرد

و

کبوتری نامه به دست

جا ماند از دستی که

چمدان را در دل قطار

جا می کرد

موهایم را بافتم

باد

خودکشی کرد

((مهناز شجاعی آرا))

ممتنع بودیم

و نفهمیدیم

برای درهای نیمه باز

باد

حرف آخر را می زند

((ساناز مصدق))

باد یعنی

خدا دست به کار شده

برای تفسیر موهایت ...

((علی چاروسائی))