شعر های باران خورده ....

خودشیفته نیست با خودش مانوس است

در تیرگی شب خودش فانوس است

این‌قدر نظر بلند و آبی و وسیع

این زن چقدر شبیه اقیانوس است

((سمیرا رمضی سیاوشانی))

👇👇👇 

این گردشِ روزگار ِ دَروای من است

آنجا که نشسته ای بدان! جای من است

این کوه که در کنار خود می بینی

آوار ِ تمام آرزوهای من است

((سومیا ایمانی))

👇👇👇 

چترهاتان را ببندید ای به ساحل مانده‌ها

شاید این باران که می‌بارد شما را تر کند

((جلیل صفربیگی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

شاید بتوان راه بیانش را بست

یا اینکه رگ خون روانش را بست

زخمی که روایت گر دردی باشد

با چسب نمی‌توان دهانش را بست

((جلیل صفربیگی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

از قوت مستیم ز هستیم خبر نیست

مستم ز می عشق و چو من مست دگر نیست

در جشن می عشق که خون جگرم ریخت

نقل من دلسوخته جز خون جگر نیست

مستان می‌عشق درین بادیه رفتند

من ماندم و از ماندن من نیز اثر نیست

در بادیه‌ی عشق نه نقصان نه کمال است

چون من دو جهان خلق اگر هست و اگر نیست

گویند برو تا به درش برگذری بوک

هیهات که گر باد شوم روی گذر نیست

زین پیش دلی بود مرا عاشق و امروز

جز بی‌خبریم از دل خود هیچ خبر نیست

جانا اگرم در سر کار تو رود جان

از دادن صد جان دگرم بیم خطر نیست

در دامن تو دست کسی می‌زند ای دوست

کو در ره سودای تو با دامن تر نیست

دانی که چه خواهم من دلسوخته از تو

خواهم که نخواهم، دگرم هیچ نظر نیست

عطار چنان غرق غمت شد که دلش را

یک دم دل دل نیست زمانی سر سر نیست

((عطار))

از یـاد تـو بـرنـداشـتـم دسـت هـنـوز

دل هست به یاد نرگست مست هنوز

گر حال مرا حبیب پرسد گویید

بیمار غمت را نفسی هست هنوز

((شهریار))

گوينـــد کســـان بهشت بـا حــــــــــور خــوش است

مــن مي گويـــــــــم کــه آب انگــــــور خــوش است

ايـــن نقـــــــد بگيــــــر و دست از آن نسيـــه بـــــدار

کـــــــآواز دهـــــــــل شنيــــــدن از دور خــوش است

((خيام))

تا مرد به تيغ عشق بي سر نشود

اندر ره عشق و عاشقي بر نشود

هم يار طلب کني و هم سر خواهي

آري خواهي ، ولي ميسّر نشود

((ابوسعيد ابوالخير))

چون عهده نمي‌شود کسي فردا را

حالي خوش کن تو اين دل شيدا را

مي نوش بماهتاب اي ماه که ماه

بسيار بتابد و نيابد ما را

((حکيم عمر خيام))

عشقت به دلم درآمد و شاد برفت

بازآمد و رخت خويش بنهاد برفت

گفتم به تکلف دو سه روز بنشين

بنشست و کنون رفتنش از ياد برفت

((مولانا))

بنگر به جهان چه طرف بر بستم ؟ هيچ

وز حاصل عمر چيست در دستم ؟ هيچ

شمع طربم ولي چو بنشستم ، هيچ

من جام جمم ولي چو بشكستم ، هيچ

((خيام))

گل و شکوفه همه هست و يار نيست ، چه سود ؟

بت شکرلب من در کنار نيست ، چه سود ؟

بهار آمد و هر گل که بايد ، آن‌همه هست

گلي که مي‌طلبم در بهار نيست ، چه سود ؟

((اميرخسرو دهلوي))

خوشا کسيکه ز عشقش دمي رهائي نيست

غمش ز رندي و ميلش به پارسائي نيست

دل رميده ی شوريدگان رسوائي

شکسته‌ايست که در بند موميائي نيست

((عبيد زاكاني))

برجه برجه ز جاي خود اي ساقي

درده درده شراب ناب اي ساقي

زان پيش که از کاسه سر کوزه کنند

از کوزه به کاسه کن شراب اي ساقي

((خيام))

آتش بدو دست خويش بر خرمن خويش

چون خود زده ام چه نالم از دشمن خويش

کس دشمن من نيست ، منم دشمن خويش

اي واي من و دست من و دامن خويش

((ابوالسعيد ابوالخير))

برخيز دلا که دل به دلدار دهيم

جان را به جمال آن خريدار دهيم

اين جان و دل و ديده پي ديدن اوست

جان و دل و ديده را به ديدار دهيم

((هوشنگ ابتهاج))

سينه مالامال درد است ، اي دريغا مرهمي

دل ز تنهايي به جان آمد ، خدا را همدمي

چشم آسايش که دارد از سپهر تيزرو ؟

ساقيا ! جامي به من ده تا بياسايم دمي

((حافظ))

ای دوست بیا که بی تو ، آرامم نیست

در بزم طرب بی‌تو ، می و جامم نیست

کام دل و آرزوی ، من دیدن توست

جز دیدن روی تو ، دگر کامم نیست

((فحرالدين عراقي))

عيب رندان مکن اي زاهد پاکيزه سرشت

که گناه دگران برتو نخواهند نوشت

من اگر نيکم اگر بد تو برو خود را باش

هر کسي آن درود عاقبت کار که کشت

((حافظ))

از درس و علوم جمله بگريزي به

و اندر سر زلف دلبر آويـزي به

زان پيش که روزگار خونت ريزد

تو خون انگور در پياله ريزي به

((خيام))

گويند هر آنکسان که با پرهيزند

زان سان که بميرند همان برخيزند

ما با مي و معشوقه از آنيم مدام

باشد که به حشرمان چنان انگيزند

((خيام))

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

نبود بر سر آتش ميسرم که نجوشم

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم

شمايل تو بديدم نه صبر ماند و نه هوشم

((سعدي))

زخاك من اگر گندم بر آيد

از آن گر نان پزي مستي فزايد

خميـر و نانوا ديوانه گـردد

تنـورش بيت مسـتانه سرايد

((مولانا))

می خوردن و گرد نيکوان گرديدن

به زان که به رزق زاهدي ورزيدن

گر عاشق و مست دوزخي خواهد بود

پس روي بهشت کس نخواهد ديدن

((خيام))

بخوان ، اي مرغ مست بيشه دور

كه ريزد از صدايت شادي و نور

قفس تنگ است و دل تنگ است ، ورنه

هزاران نغمه دارم چون تو پر شور

((فريدون مشيري))

يک جرعه ز جام تو تمامست تمام

جز عشق تو در دلم کدامست کدام

در عشق تو خون دل حلالست حلال

آسودگي و عشق حرامست حرام

((مولانا))

زان مي مستم که نقش جامش عشق است

وان اسب سواري که لجامش عشق است

عشق مه من کار عظيمي است وليک

من بنده ي آنم که غلامش عشق است

((مولانا))

از عشق دل افروزم ، چون شمع همي سوزم

چون شمع همي سوزم ، از عشق دل افروزم

از گريه و سوز من ، او فارغ و من هر شب

چون شمع ز هجر او ، مي‌گريم و مي‌سوزم

((سيف فرغاني))