شعر های باران خورده ....

در جمله ی

(من به تو هرگز نمی رسم)

فعل و فاعل و مفعول تویی

مابقی ...

حرف اضافه است

((رضا محبی راد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

آفتاب را به تو نمي دهم

تا خرده خرده بشكافي اش، واز آن هزار ستاره بسازي

ماه را به تو نمي دهم

تا به خاطر كوه نور، درياي مرواريد را انكار كني

ستاره ها را به تو نمي دهم

تا بگويي خوشا شب هاي بي مهتاب

آسمان را به تو مي دهم

تا نداني كه چه بايد كرد

((یدالله امینی))

میان دفترم می نویسم تفنگ

و تمام واژه ها را گروگان میگیرم

تا تو نیایی

هیچ شعری حق انتشار ندارد

((رضا محبی راد))

تو باران باش

تا تمام دنیا

میگسترانم خویش را ....

((نیلوفر ثانی))

به من چه مربوط که

آدم زندگی هیچ کس نیستی

من فقط عاشقی بلدم

چیزی هم در بساط نداشته باشم

قلبم پر است

عاشقی تقصیر من نیست

تقدیر است که

قرعه به نام تو افتاده

حالا میخواهی آدم این عاشقی باش

میخواهی نباش

من که گفتم فقط عاشقی بلدم

اما پا به پایم خواستی بیایی

زودتر بجنب

این قلب که بایستد

عشق تو

معجزه نخواهد کرد.

((گیلدا ایازی))

گفتی این‌جا نشد

آن دنیا به‌ هم می‌رسیم

نگاه کن!

ما مُرده‌ایم،

ولی به هم نرسیده‌ایم هنوز!

((رضا کاظمی))

حالا که دیگر دستم به آغوشت نمی رسد

و بوسیدنت موکول شده

به تمامی روزهای نیامده..

حالا که هر چه دریا و اقیانوس را

از نقشه جهان پاک کردی

مبادا غرق شوم در رویایت

باید اسمم را

در کتاب گینس ثبت کنم

تا همه بدانند

- زنی

با سنگین ترین بار دلتنگی

روی شانه هایش -

تو را دوست میداشت

میبینی

عشق همیشه

جاودانگی می آورد

((گیلدا ایازی))

دلم برایت تنگ می شود

وقتی قرار است جنگ

به خاور میانه کشیده شود

کشیده شود به انگشت های تو

به موهای عاشقم

و قرارگاه کوچکی

که چهارشنبه است!

((ناهید عرجونی))

می شود صدایت را

همیشه در خواب من

جا بگذاری؟

((عباس معروفی))

شاید

تقدیر روی پیشانی‌ام

نوشته باشد

"همیشه فاصله ای هست"

ولی تو فقط گاهی برایم بخند

آنوقت تقدیرم را می بوسم

و کنار می گذارم

تو که می خندی

خدا تازه می فهمد

اگر تنها عشق

اعجاز رسولانش بود

دنیای جهنمی

بهشت موعود می شد...

عشق همیشه

معجزه ای تازه دارد...

تو فقط گاهی برایم بخند.

((گیلدا ایازی))

اگر تو بخواهی

مورچه ای را از خانه اش دور می کنم

و گرسنگی را به دنیا برمی گردانم

دستم را تا آرنج در دهانم فرو می برم

و خودم را

چون پیراهنی پشت رو می کنم.

((غلامرضا بروسان))

جهان برای من

با میلاد تو آغاز شده

و برگهای تقویم تنها

دیوارهایی فرضی است

که فاصله را یادآوری می کنند

تا باور کنیم بی آغوش

عشق

افسانه ای بیش نیست

اما حالا که دوباره میلاد توست

بیا با هم دیوانگی کنیم

مثلا من ماه را جای تو می بوسم

و تو با قاصدکی برای چشمانم لبخند بفرست

بعد با هم به ریش تقویم و دیوارهایش میخندیم

تنها خدا می داند

هر بار که می خندی

دیوارها کابوس آوار می بینند

((گیلدا ایازی))

تو باشی

خدا می‌شوم

مالک شب‌های تو

نه مالک یوم‌الدین

ایاک اعبدُ و ایاک استعین

راه دیگری نمی‌شناسم

مستقیم

به خانه‌ات می‌آیم

تنت را می‌پرورم

و دنیا را

با دست‌های مهربان تو

می‌آفرینم

حتا خودم را.

((عباس معروفی))

بتهایم را می شکنم

تا فرش کنم

بر راهی که تو از آن می گذری

برای شنیدن ساز و سرود من.

((احمد شاملو))

آرزویم مردن در صدای تو بود

یا رفتن با صدایت

یا خاموش شدن در صدایت

صدای تو چون باد گذشت

و من به دامن تاریکی

آویخته ام.

((بیژن جلالی))

می‌خواهم دوباره به دنیا بیایم

بیرون در، تو منتظرم بوده باشی

و بی‌آنکه کسی بفهمد

جای بیداری و خواب را

به رسم خودمان درآریم

چه بود بیداری

که زندگی‌اش نام کرده بودند.

((شمس لنگرودی))

قاصدک ها شانه خالی کرده اند

دوستت دارم ها توی دلم حیران مانده اند

شاید هم راه خانه ات از حافظه باد پاک شده!

هرچه هست

کوهها هنوز مثل کوه ایستاده اند

زمین هم همچنان گرد است

آب هم از آب تکان نخورده

فقط انگار کسی عشق را

از تمام قصه ها پاک کرده!

((گیلدا ایازی))

دوست دارم تو رو مثه جونم . . .

تا بی نهایت با تو میمونم ! ! !

من قدر این احساس شیرین رو . . .

این لحظه های خوب رو میدونم ! ! !

دله دیوونمو بیا راحت بکن . . .

منو تنهام نذار به من عادت بکن !

بیا از وجود تو تازه بشم یه بار دیگه . . .

دیگه کوتاه نمیام این بار آخر دیگه !