شعر های باران خورده ....

در جمله ی

(من به تو هرگز نمی رسم)

فعل و فاعل و مفعول تویی

مابقی ...

حرف اضافه است

((رضا محبی راد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

مسئله پیچیده ای نبود

تو دیگر مرا ایکس صدا می کردی

منی که عمری تو را

وای وای وای وای
 

((رضا محبی راد))

دلتنگ که می شوم

از چشمهایم شعر می چکد

بگو ...

کدام صحافی می تواند

دستمالهای خیس را

کتاب کند

((رضا محبی راد))

خدا از سر تقصیر موهایت نگذرد

اگر بسته بود

من چنین آشفته نبودم

((رضا محبی راد))

خمپاره ای ...

وقتی که می آیی

دست و پایم را گم می کنم

((رضا محبی راد))

شلخته تر از سربازها ندیده ام

از جنگ که بر می گردند

یکی دستش را

یکی پایش را

یکی دلش را

و حواس پرت ترین آنها

خودش را جا می گذارد .


((رضا محبی راد))

هواپیما بلند شد

و درد کندن روسری نبود

درد این بود

بعضی ها ...

دل می کندند

((رضا محبی راد))

از همه کوچکتر شده بود

مداد قرمزش

کودکی که نقاشی کرده بود

جنگ را

((رضا محبی راد))

گفتم که دریایی...

چه ناگهانی عقب کشیدی

حالا هی من بگویم

بادبانها را باز کنید

لنگر بکشید

چه سود...

حرکت نمی کنند

کشتی هایی که تو

به گل نشانده ای

((رضا محبی راد))

این یکی هم دارد به پایان می رسد

یکی دیگر روشن می کنم

تا بوسیدنت...

چند پاکت دیگر مانده است

((رضا محبی راد))

دیوانه شده اند

گنجشک های کوچه ی ما

فکر و خیالت

نان هاییست...

که روی دستم هر روز

به خانه می برم

((رضا محبی راد))

این یکی هم دارد به پایان می رسد

یکی دیگر روشن می کنم

تا بوسیدنت...

چند پاکت دیگر مانده است

((رضا محبی راد))

جهانی پر از آشوبم

از هر طرف که نگاهم کنی

عمق فاجعه پیداست

می بینی...رفتنت

چگونه بهم ریخته است مرا

((رضا محبی راد))

بومت...

هیچگاه خشک نمی شد

اگر...

چشمهایم را می کشیدی

((رضا محبی راد))

نقطه مشترک داشت

الفبا با بابا...

حرف آخر هر دویشان

نون بود

((رضا محبی راد))

میان دفترم می نویسم تفنگ

و تمام واژه ها را گروگان میگیرم

تا تو نیایی

هیچ شعری حق انتشار ندارد

((رضا محبی راد))