شعر های باران خورده ....

چشمان تو وطن من است !

شهرهای بسیار دارد

شهرهایش خانه های سبز

به خانه هایش کسی سرنمی زند

از پنجره هایش کسی سرک نمی کشد .

درون چشمان تو وطنی آزاد است

هیچ دیکتاتوری حکومت نمی كند

مردمش آزادانه به خیابان می آیند

روی هم را می بوسند

عاشق هم می شوند .

مردم چشم های تو زندان نمی شناسند

در ساحل دریای آبی و زیبا نشسته اند

تازیانه نمی خورند

اعدام نمی شوند

مردم چشمهای تو یک دین دارند

وبه آن ایمان دارند .

وطن من چشمهای توست !

((انور سلمان))

ای وطن مثلِ اینکه تو هم در غربتی

و مثلِ اینکه تو هم در قلبِ من

در جست‌وجوی وطنی هستی

که پناهت دهد؛

ما هر دو

بی‌وطنیم ای وطن من...

((مظفر النواب))

ترجمه‌: احمد دریس

تو وطنم هستی

و ریشه‌هایَم در خاک تو جوانه شد

من دست‌هایم شاخه‌های رهایی‌ست...

و لب‌هایم شاه‌توت وُ شکوفه

در من هر روز درختی می‌روید...

ـــ ببین چطور گنجشک‌ها

آوای ِ آزادی را

برشاخسارم زمزمه می‌کنند

و برگ‌هایَم چطور

روبه‌روی باد می‌رقصند...

می‌دانم...

بعد از ما حتّی

شاخه‌هایمان

نه تبر می‌شوند...

نه چوبه‌های دار...

آنچه از ما باقی می‌ماند

نیمکتی‌ست

که از سکوتش

صدای ِ آواز ِ پرنده می‌آید....

((رها شیرکوند))

👇👇👇

در کشوری که زندگی، 

تلاشی‌ ست برای بقا،

زیباییِ وطن دردآور است.

((هرتا مولر))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

نانت را می‌ دزدند

سپس تکه ‌ای به تو می ‌دهند،

آنگاه امر می‌کنند

که برای این سخاوتشان

از آن‌ ها تشکر کنی،
 
امان از این وقاحتشان...!

((غسان کنفانی - شاعر و نویسنده‌ی فلسطینی))

برگردان: سعید هلیچی

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

نبینمت که غریبی !

بیا در آغوشم

کدام خانه سزاوار توست 

جز وطنت ؟

((فاطمه معصومی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

وطن لازم نیست حتما 

سرزمین بزرگی باشد

گاهی مساحت کوچکی است

در حد فاصل دو شانه ...!

((غسان کنفانی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

همچنان وطنم

از کشورهای جهان سوم است

فقط به این خاطر

که جهان چهارمی وجود ندارد....!

((مصطفى محمود))

برگردان سعید هلیچی

ز رفـتـن تـو مـن از عـمـر بـی نصيب شدم

سفر تو کردی و من در وطن غريب شدم

((صائب تبریزی))

وطن

آغوش توست...

که در جبرش تکلیفی ندارم

جز یک خواب طولانی زمستانی...

((مهناز بشارتی))

سکوت چرخ زمان را به دل نمی گیرم

که میوه داد سکوت از سکوت پُربارم

به نور خاک فروغ و به تربت حافظ

قسم، که در وطن ام خفته آخر کارم

مرا به یاد بیاور اگر ندیدی باز

که من کلام نحیفی ز باغ گفتارم

ولی صلابت ایران تمام عشق من است

و بر صلابت ایران، تنیده گلزارم

اگر ز دیده جدا شد، ز دل جدا نشود

کجا شود وطنی کو دل است و دلدارم

خوشا به حال رفیقان که خفته در وطن اند

که خاک تربت شان می وزد به کردارم .

((فریدون فرخزاد))

تمام مرد‌ها را

جلوی گلوله‌ها فرستادی

فرمانده!

حالا بگو

برای پس گرفتن آغوشی که

تمام وطنم بود

به کجا لشگر بکشم؟

((نسرین رضایی))