شعر های باران خورده ....

این حروف را نشنیده بگیر

بعد از رویم رد شو

از روی من

که حرف بزرگ غمگینی هستم

و در هیچ شعری جا نمی‌‌شوم... .

((کوثر شیخ نجدی))

بزرگ شدیم و فهمیدیم

هیچ زخمی با بزرگ شدن 

خوب نمیشه

فقط کهنه میشه...!

((فاطمه صابری نیا))
 

غم‌انگیزترین انسان‌ها کسانی هستند

که برداشت دیگران

برایشان زیادی مهم است

((پابلو پیکاسو))

در صبحی بی شکوه

نبود تو را باور می کنم

و خاموش می گریم

((محمود تقوی تکیار))

مرا خیالِ تو، خود بی خیالِ عالم کرد

همـان خیال تو ما را دچـار این غم کرد

((طارق خراسانى))

ببین، سراغ مرا هیچ کس نمی گیرد

مگر که نیمه شبی، غصه ای، غمی، چیزی

((مهرداد نصرتی))

شیطنت های منِ دیوانه را جدی نگیر

پشت این لبخندها سی سال غم دارم رفیق

((امید صباغ نو))

از غـم چه شکایت

من خو کرده به غـم را...

((طبیب اصفهانی))

فكر ميكردم در آغوشت غمم كم مى شود

تازه فهميدم كه غم خوردن ، دوتايى بدتر است!

((نفيسه سادات موسوى))

لااقل کاش یکی بود که همدردم بود

درک میکرد چرا غمزده شد،اشعارم...

((سیدصادق رمضانیان))

بعد از آن دوری و فراموشی

دیدمش باز در گذرگاهی

همچو پیشین پر از نشاط و سرور

ریخت ازحسرتم به لب آهی

چه شد ای وای من چو پیرانم

بینم او را چه شاد و خندان است

باز هم دوست دارمش اما

دانم افسوس دشمن جان است

آرزو میکنم . خداوندا!!!

که شوم دختر دبستانی

شرمگین گردم از نگاهش سخت

دهمش نامه های پنهانی

چونکه در خلوتی سخن گوییم

حرف عشق و عروسی فردا

آه با آرزو به هم می گوییم

سخن کودکان فردا را

ای دریغا که جز خیالی نیست

من کجا دختر دبستانم

شاعری شوم و مست و آواره

خسته از زندگانی و جانم

او کجا وای همچو دیرین است

نگهش خشمگین و پر کینه

خشمگین گویدم برو ای زن

در دلم نیست عشق دیرینه

شرم کن آمدی به سویم باز

از کنارم برو که رسوایی

راست گوید کجا دگر باشد

در دلش باز بهر من جایی

گناهت ای بانو خاموشی است

گناه او نامردی و فراموشی است

((مهین سکندری))

دو حبه قند توی فنجانِ گل گاوزبان نسترن می اندازم.

قیافه ی هاشم آقا، عطار سر کوچه می آید جلوی چشمم،

یک تابلوی مقوایی فرو کرده توی گونیِ گل گاوزبان؛

برای رفعِ دلتنگی.

انگار نمی داند دلتنگی است که به دنیا معنا می دهد.

چه کسی گفته غم بد است؟

تمامِ هنرِ این دنیا زاییده ی غم است...

((مریم سمیع زادگان))

غم چقدر

بی خانمان بود

اگر که سینه ی مرا نداشت ...

((نسترن وثوقی))

چه فرقی می کند،

پشت کدام در ِ بسته پنهان شده باشم؟

وقتی غم می تواند

حتی از دیوار ها هم عبور کند

((علیرضا طالبی پور))