شعر های باران خورده ....

یک شهر را دیوانه با پیراهنت کردی

لیلا چرا پیراهن زیبا تنت کردی ؟ !

فرعون شهرم ، دل به دریا زد همان شب که

جادوگری با چشم های روشنت کردی

تو دخت چنگیزی که ما را مثل نیشابور

آواره ی دیوار چین دامنت کردی

من بچه بودم ، خوب و بد قاطی شد از وقتی

شوری به پا آن شب تو با رقصیدنت کردی

ما دست کم ، یک کوچه با هم رد پا داریم

یادی اگر از پرسه های با مَنَت کردی

دریا بیا ، آغوش شهر ساحلی باز است

ساحل نمیداند چه با پاروزنت کردی

بانو ! نمیگویی خدا را خوش نمی آید !؟

یک شهر را دیوانه با پیراهنت کردی

((محمد سعید مهدوی))

دستگیره در را که می گیری

پرنده ای بال می گشاید

پلنگی خیز بر می دارد

نهنگی باله می جنباند

کودکی برای اولین بار

روی پا می ایستد

تا بروند

مانندِ تو

که دستگیره در را گرفته ای.

((علیرضا روشن))

گاهی فکر می کنم

از بس بی تو با تو زندگی کرده ام

از بس تو را تنها در خیالم در بر گرفته ام و

گیس هایت را در هم بافته ام

از بس فقط و فقط در رویا

چشمهایت را نوشیده ام و مست

شهر تنت را دوره کرده ام که دیگر

حتی اگر خودت با پای خودت هم برگردی

نمی توانم تو را با خیالت جایگزین کنم

بر نگرد!

من در حضور غیبتت از تو بتی ساخته ام

که روز به روز تراشیده تر و زیباتر می شود

با آمدنت خودت را در من ویران نکن

بگذار تنها با خیالت زندگی کنم..!

((مصطفی زاهدی))

در دنیا دو نابینا هست

یکی تو

که عاشق شدنم را نمی بینی

یکی من

که به جز تو کسی را نمی بینم

شاد کن جان من ، که غمگین است

رحم کن بر دلم ، که مسکین است

روز اول که دیدمش گفتم

آنکه روزم سیه کند این است

روی بنمای ، تا نظاره کنم

کارزوی من از جهان این است

دل بیچاره را به وصل دمی

شادمان کن ، که بی‌تو غمگین است

بی‌رخت دین من همه کفر است

با رخت کفر من همه دین است

گه گهی یاد کن به دشنامم

سخن تلخ از تو شیرین است

دل به تو دادم و ندانستم

که تو را کبر و ناز چندین است

بنوازی و پس بیزاری  آخر

ای دوست این چه آیین است ؟

کینه بگذار و دلنوازی کن

که عراقی نه در خور کین است 

((فخرالدین عراقی)) 

هميشه سوختن بهترين راه است

نه عاشقي كاري مي كند

نه آواره گي

زندگي طعم تلخي دارد

هميشه يك قافله عقب نشسته اي

هميشه كسي قبل از تو او را ديده است

بوسيده است

وتو باز هم دير مي رسي

تو را داشتن

زندگي در سرابي هميشگي ست

دويدن دنبال باد

خوابيدن روي ابر

و سقوطي تلخ

تو را داشتن

يك قصه اندوهناك افسانه اي ست 

((نجوان درويش شاعر فلسطینی))

برگردان : بابك شاكر