شعر های باران خورده ....

خورشید خنده کرد و زِ امواج خنده‌اش

بر چِهرِ روز، روشنی دلکشی دَوید ...

((فروغ فرخزاد))

👇👇👇 

من ظلمت 

و تباهی جاویدم

تو  آفتاب روشن امیدی ...

((فروغ فرخزاد))

 👇👇👇   

من تو را 

در تو جستجو کردم... 

نه در آن خواب های رویایی...

در دو دست تو سخت کاویدم... 

پر شدم،

پر شدم ز زیبایی...

((فروغ فرخزاد))

 👇👇👇   

فردا اگر ز راه نمي آمد

من تا ابد كنار تو مي ماندم....

((فروغ فرخزاد ))

 👇👇👇   

آنچنان آلوده‌ ست 

عشق غمناکم با بيم زوال 

که همه زندگيم می‌ لرزد 

چون ترا می‌ نگرم

((فروغ فر‌خزاد))

👇👇👇 

می خواهمش 

در این شب تنهایی

با دیدگان گمشده در دیدار...

((فروغ فرخزاد))

👇👇👇 

وه... چه زیبا بود اگر پاییز بودم

وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم

((فروغ فرخزاد))

  👇👇👇   

ما هرچه را که باید

از دست داده‌باشیم، از دست داده‌ایم

ما بی‌چراغ به راه افتادیم

((فروغ فرخزاد))

  👇👇👇   

ز دل فریاد کردم کای خداوند

من او را دوست دارم 

دوست دارم ..

مگر چندان تواند اوج گیرد

صدایی دردمند

ومحنت آلود 

خدایا این‌صدا را می‌شناسی 

من او را دوست‌دارم 

دوست‌ دارم ...

((فروغ فرخزاد))

  👇👇👇   

ما یکدگر رابا نفسهامان 

آلوده می‌سازیم

آلودهٔ تقوای ‌خوشبختی

ما از صدای باد می‌ترسیم

ما از نفوذ سایه‌های‌شک 

در باغهای بوسه‌هامان رنگ می‌بازیم 

ما در تمام میهمانی‌های 

قصرِنور از وحشت آوار می‌لرزیم

((فروغ فرخزاد))

آن کلاغی که پرید

از فراز سرما

و فرو رفت در اندیشه آشفته ابری ولگرد

و صدایش همچون نیزه کوتاهی پهنای افق را پیمود

خبر ما را با خود خواهد برد به شهر

همه می دانند

همه می دانند

که من و تو از آن روزنه سرد عبوس

باغ را دیدیم

و از آن شاخه بازیگر دور از دست

سیب را چیدیم

همه می ترسند

همه می ترسند اما من و تو

به چراغ و آب و آینه پیوستیم

و نترسیدیم

سخن از پیوند سست دو نام

و هم آغوشی در

اوراق کهنه یک دفتر نیست

سخن از گیسوی خوشبخت منست

با شقایق های سوخته بوسه تو

و صمیمیت تن هامان در طراری

و درخشیدن عریانیمان

مثل فلس ماهی ها در آب

سخن از زندگی نقره ای آوازیست

که سحرگاهان فواره کوچک می خواند

ما در آن جنگل سبز سیال

شبی از خرگوشان

وحشی

و در آن دریای مضطرب خونسرد

از صدف های پر از مروارید

و در آن کوه غریب فاتح

از عقابان جوان پرسیدیم

که چه باید کرد ؟

همه می دانند

همه می دانند

ما به خواب سرد و ساکت سیمرغان ره یافته ایم

ما حقیقت را در باغچه پیدا کردیم

در نگاه شرم آگین گلی

گمنام

و بقا را در یک لحظه نا محدود

که دو خورشید به هم خیره شدند

سخن از پچ پچ ترسانی در ظلمت نیست

سخن از روزست و پنجره های باز

و هوای تازه

و اجاقی که در آن اشیا بیهده می سوزند

و زمینی که ز کشتی دیگر بارور است

و تولد و تکامل و غرور

سخن از دستان

عاشق ماست

که پلی از پیغام عطر و نور و نسیم

بر فراز شبها ساخته اند

به چمنزار بیا

به چمنزار بزرگ

و صدایم کن از پشت نفس های گل ابریشم

همچنان آهو که جفتش را

پرده ها از بغضی پنهانی سرشارند

و کبوترهای معصوم

از بلندی های برج سپید خود

به زمین می نگرند

((فروغ فرخزاد))
 

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

یاد آن پرتو سوزندهٔ عشق

که ز چشمت به دل من تابید

یاد آن بوسه که هنگام وداع

بر لبم شعلهٔ حسرت افروخت

یاد آن خندهٔ بیرنگ و خموش

که سراپای وجودم را سوخت

((فروغ فرخزاد))

من تشنه‌ ی صدای تو بودم

که می‌ سرود،

در گوشم 

آن کلام خوش دلنواز را...

((فروغ فرخزاد))

سخن از پیوند سست دو نام

و همآغوشی در اوراق کهنهٔ یک دفتر نیست،

سخن از گیسوی خوشبخت منست

با شقایق های سوختهٔ بوسهٔ تو ...

و صمیمیت تن هامان، در طراری

و درخشیدن عریانیمان

مثل فلس ماهی ها در آب

سخن از زندگی نقره ای آوازیست

که، سحر گاهان فوارهٔ کوچک میخواند ...

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

پای مرا دوباره به زنجیر ها ببند

تا فتنه و فریب زجایم نیفکند 

تا دست آهنین هوسهای رنگ رنگ 

بندی دگر دوباره بپایم نیفکند

((فروغ فرخزاد)) 

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

زیرِ پایم بوته ‌های خشک 

با اندوه می‌نالد

"چهره ی خورشیدِ شهرِ ما 

دریغا سخت تاریک است!"

خوب می‌دانم 

که دیگر نیست امیدی

نیست امیدی...

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

می‌آیم، می‌آیم، می‌آیم

باگیسویم؛ ادامهٔ بو های زیر خاک

باچشمهام؛تجربه‌ های غلیظ تاریکی

بابوته‌ ها که چیده‌ ام ازبیشه‌ های آنسو ی‌ دیوار

می‌آیم، می‌آیم، می‌آیم

و آستانه پر ازعشق می‌ شود.

((فروغ فرخزاد)) 

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

آه بگذار 

زین دریچه باز 

خفته بر بال گرم رویاها 

همره روزها سفر گیرم،

بگریزم ز مرز دنیاها...

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

چون ابری از تشنج باران‌ ها

چون آسمانی از نفس فصل‌های گرم

تا بی‌نهایت

تا آن سوی حیات

گسترده بود او

((فروغ فرخزاد)) 

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

دستانت را دراز کردی 

چون جريان‌های بی‌سرانجام 

لب‌هايت با سلام بوسه 

ويران گشتند روی لب‌هام

يک لحظه تمام آسمان را 

در هاله‌ئی از بلور ديدم 

خود را و ترا و زندگی را 

در دايره‌های نور ديدم...

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

در دل چگونه یاد تو می‌ میرد

یاد تو یاد عشقِ نخستین است.

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

تو برایم ترانه می‌خوانی 

سُخنَ‌ت جذبه‌ای نهان دارد

گوئیا خوابم و ترانهٔ تو 

از جهانی دگر نشان دارد.

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

آه ای صدای زندانی!

آیا شِکوه ی یاس تو هرگز

از هیچ سوی این شب منفور

نقبی بسوی نور نخواهد زد؟

آه ای صدای زندانی

ای آخرین صدای صداها..!

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

سایهٔ توام به هر کجا روی

سر نهاده‌ام به زیر پای تو

چون تو در جهان نجسته‌ام هنوز

تا که برگزینمش به ‌جای تو

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

و در اندوهِ صدایی جان دادم

که به من می‌گوید: 

دستهایت را دوست می‌دارم...

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

و گيسوان بيهوده اش

نوميدوار از نفوذ 

نفس های عشق 

می لرزد...

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

و سال دیگر وقتی بهار

با آسمان پشت پنجره هم خوابه میشود 

و در تنش فوران می‌کنند 

فواره های سبز 

ساقه های سبکبار

شکوفه خواهد داد ...

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

چرا بیهوده می‌کوشی که بگریزی ز آغوشم

ازین سوزنده‌تر هرگز نخواهی یافت آغوشی

((فروغ فرخزاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee