شعر های باران خورده ....

آشنايىِ ما قديمى ست

سال ها ما غروبِ ماه را تماشا كرده ايم و

قرن ها ماه

غروبِ ما را

((شهاب مقربين))

چه ولوله اى مى كنند

بر خطوطِ حاملِ انتظارِ من

نُت هاى گام تو

مى

رِ

سى

((شهاب مقربين))

ميل گم شدن در من پيدا شده ست

ميل گم شدن در جايي بكر

در فكر‌هاي دور

خسته‌ام از حسِ خستگي

از اين‌كه اين‌جا نشسته‌ام

و مي‌گويم از اين‌جا

و حالي كه مرا خسته مي‌كند

خسته‌ام از خسته‌ام

فكر رهاشدن مرا رها نمي‌كند

فكر رهاشدن در رفتن

در اعماق يك سفر

مي‌خواهم با باران‌ها سفر كنم

از هرچه بگذرم

روي درياها چادر زنم

ميان شن شنا كنم

از هوا جدا شوم

به خلاء عشق بپيوندم

كه مرا مي‌آكند

كه مرا مي‌كَنَد

از زمين و هوا

و مي‌پراكند

آن‌جا كه هرچه رها شده‌ ست

تا آن‌جا و روزي كه باز

زيبايي‌اش

مرا پيدا كند

ميل گم شدن در من پيدا شده‌ ست

((شهاب مقربين))

مگر زندگى چه مى خواهد به ما بدهد

كه تو از من چشم بردارى و

من نگويم

كه دوستت دارم

((شهاب مقربين))

رفتن

آمدن

رفتن

آمدن

رفتن

آمدن

رفتن

آمدن

رفتن ...

دريا هم نمى فهمد چه مى خواهد

((شهاب مقربين))

ما دو شاخه ى يك درختيم

آه اگر باد

از دو سو مى وزيد

((شهاب مقربين))

نشاني‌ ات را تنها من مي‌ دانم

حك شده بر سينه‌‌ي من

كه چون كتيبه‌اي كهن بر سينه‌ي كوه

پا برجا مانده‌ام

بادها هر روز

نوشته‌هاي مرا مي‌خوانند و

پيدايت مي‌كنند

بر تو مي‌وزند و مي‌گذرند

تنها من

چون كتيبه‌ اي كهن

بر سينه‌ي كوه

جا مانده‌ام

((شهاب مقربين))

اين همه شعر نوشتم

آن چه مي خواستم نشد

زمزمه کردم ، ورد خواندم ، فرياد کشيدم

نشد آن چه مي خواستم

پاره کردم ، آتش زدم ، دوباره نوشتم

نشد

تو چيز ديگري بودي

بگو تو را که نوشت

که سرنوشت مرا

کاغذي سياه کرد

((شهاب مقربين))

آنقدر خلافِ موج 

شنا خواهم كرد

تا رودخانه 

مسيرش را عوض كند

يا غرق شوم

در خوابي

كه براي تو ديده‌‌ام

((شهاب مقربين))

دنبال دو کلمه مي گشتم

دو کلمه

مانند پچ پچ دو برگ

در گوش هم

يا زمزمه ي دو لب

در جست و جوي يک بوسه

دنبال دو کلمه مي گشتم

مانند دو گوشواره

که آويزه ي گوشـت کنم
 
کلمات صف کشيدند

دسته دسته

دستبند تو شدند

کلماتي که دستت را دوست مي داشتند
 
تو چنگ زدي

از هم گسيختي

رشته ي کلمات را

در هم ريختي

فرو انداختي

هر يک را به گوشه اي

دنبال يک کلمه مي گردم

يک کلمه ي خاموش

مانند يک بوسه

که جمع کند همه ي کلمات را

روي لب هاي تو
 

((شهاب مقربين))

بخوابيم با مهر 

به خواب هم پا بگذاريم 

روياها و کابوس هاي يکديگر را 

ببينيم با هم 

از آن پس 

ديگر 

هرگز بيدار نخواهم شد 

((شهاب مقربين))

مي ترسم از عشق

از عشق ميترسم

اين شعرهاي عاشقانه که مينويسم

سوت زدنِ کودک است در تاريکي

((شهاب مقربين))