شعر های باران خورده ....

نامت همین که سبز شود بر زبان من

طعم تمشک تازه بگیرد دهان من

من برکه‌ای زلالم و لب‌های کوچکت

افتاده‌اند مثل دو ماهی به جان من

تا بگذرد در آینه سرو روان تو

گل می‌کند هر آینه طبع روان من

گیسو مگو.. که جاده‌ی ابریشم است این

آنک رسد شکن به شکن کاروان من

دامان توست بازدم باغ‌های چای

پیراهنت تنفس خرماپزان من

در سینه، جای دل، حجرالاسودی توراست

ای چشم‌هات آینه‌ی باستان من

هر یک به شکلی از تو مرا دور می‌کنند

نفرین به دوستان تو و دشمنان من

هر وعده، پشت پنجره..اندوه ناشتا

چون قرص ماه حل شده در استکان من

باید خروسخوان به تماشا سفر کنیم

آماده باش وقت سحر مادیان من

((علیرضا بدیع))

👇👇👇 

بزرگترین رازم شدی

از همان روز که

بوسه ات

مهری شد

بر لبانم

((محسن حسینخانی))

   👇👇👇   

https://t.me/mohammadshirinzadeh

لبانم کویری تشنه که سال‌هاست 

عطش را اجابت نموده 

تا روزی شیارِ لبانت 

استجابتِ مرطوبِ حیات باشد 

((عارف اخوان))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

ترسم به نام بوسه،

غارت کنم لبت را ...

((حسین منزوی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

این‌ها لب‌ های تو هستند

به گردن‌ات

بر می‌گردانم

این مه‌تابِ من است

که از شانه‌هایت

پایین می‌آورم

یک‌دیگر را 

گم کرده‌ایم

در جنگل تنگاتنگ ملاقات‌های‌مان

در دست‌های من

سیبِ آدمِ تو

طلوع و غروب می‌کند

در گلوی تو

آتش می‌گیرند و خاکستر می‌شوند

ستاره‌های بی پروای من

یک‌دیگر را یافته‌ایم

روی فلاتی طلایی

در اعماق وجودمان.

((واسکو پوپا))

برگردانسینا کمال‌آبادی |  فرامرز الهی

دستت را به من بده

و از جای انگشتهایت

بر دستان من نترس

از جنگ داخلی لبها و سکوت

از جنگ جهانی زبانها

من به گندمزار تنت متعّهد می مانم

دستت را به من بده تا

در سلّول انزوای خویش نپوسیم.

حتّی اگر پلی که

با بازوانمان بسته ایم را

سیل اشکهایم خراب کند

حتّی اگر بازوانمان را

سیل ببرد

لب بر لبم بگذار تا

همه جنگهای دنیا به پایان برسد...

((مریم پناهشاهی))

از

زیبایی های لبت

دوستت دارم هایش را

مال من کن

((حمید رها))

لبخند مرا بس بود

آغوش لهم میکرد

آن بوسه مرا میکشت

لب منهدمم میکرد

((علیرضا آذر))

لب های تو لب نیست ! عذابیست الهی

باید که عذابی بچشم گاه به گاهی

در لحظه دیدار تو ، گفتم که بعید است

چشمان تو من را نکشاند به تباهی

لب های تو نایاب تر از آب حیات است

تو سوزن پنهان شده در خرمن کاهی

این کار خدا بوده که یکباره بیفتد

در تنگ بلور شب من مثل تو ماهی

ای شاخه نبات غزل حافظ شیراز !

معشوقه ی مایی چه بخواهی چه نخواهی

((میثم قاسمی))