شعر های باران خورده ....

هر چند که دل را غم عشق آیین است

چشم است که آفت دل مسکین است

من معترفم که شاهد دل معنی است

اما چه کنم ؟ که چشم صورت بین است

((فخرالدین عراقی))

ای دوست بیا ، که بی تو آرامم نیست

در بزم طرب بی‌تو می و جامم نیست

کام دل و آرزوی من دیدن توست

جز دیدن روی تو دگر کامم نیست

((فخرالدین عراقی))

بگذار که تا می‌خورم و مست شوم

چون مست شوم به عشق پا بست شوم

پابست شوم به کلی از دست شوم

ار مست شوم نیست شوم ، هست شوم

((فروغی بسطامی))

آن عاشق ديوانه کـه اين خمار مستـــي را سـاخت

معشــــوق و شـــراب و مــــي پرستـــي را سـاخت

بـــي شـــک قـــــدحــي شــــراب نوشيـــــد و از آن

سـر مـست شــد ايــن جهــان هستــي را سـاخت

((عمر خیام))

انگار همیشه جای یک تن خالی ست

این بار کسی نیست نه ! اصلن خالی ست

یک نیمکت نشسته دارم در خود

جای دو نفر همیشه در من خالی ست …

((جلیل صفربیگی))

هر ساعتم اندرون را بجوشد خون را

و آگاهي نيست مردم بيرون را

الا مگر آنکه روي ليلي ديدست

داند که چه درد مي کشد مجنون را ؟

((سعدي))

از من بگریـــزیــد كه می خـورده ام امـــروز

با مـن منشــینید كه دیوانـه ام امشب

بی حاصـلم از عــــمر گرانمایه فروغی

گر جــان نــرود در پی جانانه ام امشب

((فروغی بسطامی))

آن شب که دلی بود به میخانه نشستیم

آن توبه صدساله به پیمانه شکستیم

از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب

ما توبه شکستیم ولی دل نشکستیم

((مولانا))

بر سر تربت من با می و مطرب بنشین 

تا به بویت ز لحد رقص کنان برخیزم

گر چه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم گیر 

تا سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم

((حافظ))

دل عاشق به پيغامي بسازد

خمارآلوده با جامي بسازد

مرا کيفيت چشم تو کافيست

رياضت کش به بادامي بسازد

((طالب آملی))

از خنجر تیز مژه ی خونریزت

می ترسم و اخم مصلحت آمیزت

یکباره بزن بُکش خلاصم کن .. آی

مُردم ز گزینه های روی میزت …!

((سعید بیابانکی))

چیزی نخواهد شد , خونی نخواهد ریخت

طوری نخواهد شد , دنیا همان دنیا است

هر کس که دوتا بود , امروز هم دو تا است

هر کس که تنها بود , امروز هم تنهاست …

((علیرضا آذر))

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست

وقتی که قلب خون شده بشکست می رود

اول اگرچه با سخن از عشق آمده

آخر خلاف آنچه که گفته است می رود …

((افشین یداللهی))

رفت عشق و مرا خراب و بدمست گذاشت

تنها وسط کوچه ی بن بست گذاشت

دلتنگی ات آرام سراغم آمد

از پشت به روی چشم من دست گذاشت …

((جلیل صفربیگی))

ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست

ماییم به درد عشق تا جان باقیست

غم نقل و ندیم درد و مطرب ناله

می خون جگر مردم چشمم ساقیست

==========

چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست

زو داد مکن گرت به هر دم ستمیست

مغرور مشو بخود که اصل من و تو

گردی و شراری و نسیمی و نمیست

==========

دردا که درین سوز و گدازم کس نیست

همراه درین راه درازم کس نیست

در قعر دلم جواهر راز بسیست

اما چه کنم محرم رازم کس نیست

==========

در سینه کسی که راز پنهانش نیست

چون زنده نماید او ولی جانش نیست

رو درد طلب که علتت بی‌دردیست

دردیست که هیچگونه درمانش نیست

==========

در کشور عشق جای آسایش نیست

آنجا همه کاهشست افزایش نیست

بی درد و الم توقع درمان نیست

بی جرم و گنه امید بخشایش نیست

==========

افسوس که کس با خبر از دردم نیست

آگاه ز حال چهرهٔ زردم نیست

ای دوست برای دوستیها که مراست

دریاب که تا درنگری گردم نیست

==========

هرگز المی چو فرقت جانان نیست

دردی بتر از واقعهٔ هجران نیست

گر ترک وداع کرده‌ام معذورم

تو جان منی وداع جان آسان نیست

((ابوسعید ابوالخیر))