شعر های باران خورده ....

گاهی نگاهت

آنقدر نافذ است

که خودم را نه

دیوار پشت سرم را

در چشمت می بینم.

-
((افشین یداللهی))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

خسته تر از صدای من گریه ی بی صدای تو

حیف که مانده پیش من خاطره ات بجای تو

رفتی و آشنای تو بی تو غریب ماند و بس

قلب شکسته اش ملی پاک و نجیب ماند وبس

طعنه به ماجرا بزن اسم مرا صدا بزن

قلب مرا ستاره کن دل به ستاره ها بزن

تکیه به شانه ام بده دل به ترانه ام بده

راوی آوارگی ام راه به خانه ام بده

یکسره فتح می شوم با تو اگر خطر کنم

سایه ی عشق میز شوم با تو اگر سفر کنم

شب شکن صد آینه با شب من چه می کنی

این همه نور دالری و صحبت سایه می کنی

وقت غروب آرزو بهت مرا نظاره کن

با تو طلوع می کنم ولوله ای دوباره کن

با تو چه فرق می کند زنده و مرده بودنم

کاش خجل نباشم از زخم نخورده بودنم

((افشین یداللهی))

از مرهم یکدیگر، تا زخمیِ هم بودن

راهی ست که بی‌مقصد، با عشق سفر کردیم

-
((افشین یداللهی))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

از تو بعید نیست میان دو خنده‌ات

تاریخ گنگی از خفقان، عاشقت شود

((افشین یداللهی))

👇👇👇

بوسیدمت که ببینم چه می‌شود

با بوسه‌های تو، دینم چه می‌شود

بوسیدمت که ببینم زمانِ عشق

تکلیفِ شک و یقینم چه می‌شود

این پل که بین مجاز و حقیقت است

در آسمان و زمینم چه می‌شود

با دستِ عقل که چیزی نمی‌‌شود

پای دلم بنشینم چه میشود؟

دین در اصول، به تقلید، گفته: نه

تحقیق در تو، ببینم چه می‌شود

آخر، خدا که بپرسد تو کیستی؟

می‌گویمش که همینم، چه می‌شود؟

((افشین یداللهی))

مرزهای تَنِمان

بی قراری می کنند

در دستِ این مرزهای قراردادی

مرزهای تَنِمان

قرارشان

شکستن است

و

این مرزها

قرارشان

نشکستن

من و تو

قراری با مرزها نداریم

می شکنیمشان

بی هیچ قراردادی
 

((افشین یداللهی))

پروانه پشت پیله اش حس کرد راهی هست و رفت

شاید به راه بسته هم باید امیدی بست و رفت

((افشین یداللهی))

لذت ببر از این که گرفتار تو هستم

از این که زمین خورده‌ی آزار تو هستم

ویرانی من فرصت آباد شدن بود

مدیون همین عشق ستمکار تو هستم

((افشین یداللهی))

خواستند

از عشق

آغوش و بوسه را حذف کنند

عشق

از آغوش و بوسه

حذف شد ...

((افشین یداللهی))

قلبم از اعتنای کمت سکته می کند

حتی غزل به یادِ غَمَت سکته می‌ کند

یکباره، بارِ هر دو جهان را به من نده

ابلیس از این همه کَرَمت سکته می‌کند

((افشین یداللهی))

وقتی گاهی من و دل تنها می شیم

حرفای نگفتنی رو می شه دید

می شه تو سکوت بین ما دو تا

خیلی از ندیدنی ها رو شنید

((افشین یداللهی))

رازی که میانِ ماست

شعرهایی‌ست

که هیچ‌گاه به ذهنمان خطور نکرد

اما

سرودیمشان

کودکی‌ست

که نطفه‌اش بسته نشد

اما

به دنیا آمد

حرف‌هایی‌ست

که همه از ما می‌دانند

جز من و تو

رازی که میانِ ماست

قلبی‌ست

که از ابتدای عشق

ایستاده تپید ...

((افشین یداللهی))

سیاه

یعنی

تاریکی گیسوی تو

سیاه

یعنی

روشنی چشم تو

سیاه

یعنی

روزگار تاریک و روشن من

مثل

اشک تو

که گونه ات را

با سرمه ی چشمت

نقاشی می کند

مثل

حس ما به هم

وقت فاصله ی ما از هم

سیاه

یعنی

شعر سپید من

در جواب غزل خداحافظی تو

سیاه

یعنی

رو سفیدی من

بعد از عشق تو

سیاه

یعنی ...

((افشین یداللهی))

فرصت کم بود و

سردرگمی‌های تو زیاد

در این مدتِ کم

از دستِ هیچ علمی

برای تو

کاری برنمی‌آمد

فقط

بوسه می‌توانست

در یک لحظه

تکلیفِ تو را معلوم کند

و...!

((افشین یداللهی))

همیشه بهار

یعنی

همیشه سبز

یعنی

چشم تو ...

((افشین یداللهی))

و من

در چشم او

زیباترین مرد جهان را دیدم

و

این

معجزه ی نگاه او بود

نه زیبایی من

((افشین یداللهی))

آمد و گفت: روح بادم و رفت

عطر او ماند روی یادم و رفت

خود نفهمید در چه حالی بود

گریه می کرد و گفت شادم و رفت

تکه های دلی که عاریه بود

شعر کردم، به عشق دادم و رفت

قبله ام را که چشم او کردم

چشمکی زد به اعتقادم و رفت

باز حوا گذاشت سیبش را

روی بار گناه آدم و رفت

کم نیاورده بودم اما گفت :

از سر تو کمی زیادم و رفت

((افشین یداللهی))

عده ای

زیر آوار آتش می مانند

عده ای

زیر آوار برف

عده ای

روی بی آبی خانه دارند

عده ای روی آب

اینجا

کشوریست که در آن

می شود به راحتی

هر چهار فصل را تجربه کرد

((افشین یداللهی))

گیاه

از اوّل

گیاه شد

حیوان

از اوّل

حیوان شد

آدم

آخر هم

آدم نشد ...

((افشین یداللهی))

من

پیامبرِ مردمی هستم

که بت‌پرست خواهند شد

تمامِ تو

یک روز

در ازدحام

بر قلبِ من

نازل شد

پس از آن

به غارِ تنهاییِ خود رفتم

و

با تبرِ بتِ بزرگ

بازگشتم

کسانی که

با رسالتِ من

به تو ایمان می‌آورند

دشمنم می‌شوند

از نیلِ سینه ات

عبور می‌کنم

و

آنسوی اعجاز

با دستِ نجات‌یافتگان

پیشِ چشمِ پدرم

به صلیب کشیده خواهم شد

با پیراهنی

که تو

آن را

از روبرو

دریده‌ای...

((افشین یداللهی))

چشم تو باده ترین جام حلالیست که هست

در مقامی که همان حال محالیست که هست

((افشین یداللهی))

شاید

دیگر

هیچوقت حرف نزنم

اگر،،

امکان در آغوش کشیدنت را داشته باشم...

((افشین یداللهی))

خيال نكن،

اگر براى كسى تمام شدى،

اميدى هست!

خورشيد،

از آنجا كه غروب مى كند؛

طلوع نمى كند ...

((افشین یداالهی))

مردن

فقط با مرگ، اتفاق نمی افتد

مردن

گاهی همین زندگیست

که نه تمام میشود

نه شروع ...

((افشین یداللهی))

لب تو

بوسه‌ ی مرا می‌ شناسد

مثل لب حوا

که بوسه‌ ی آدم را

با این تفاوت که

برای حوا

آدم دیگری نبود

و برای تو

آدم‌ های دیگر بسیارند

اما

هیچ آدمی

برای تو

من نمی‌‌ شود

پس

هم تو حواتری و

هم من، آدم‌ تر

و این یعنی

ما به بهشت بازمی‌ گردیم

((‫افشین یداللهی‬))

دوستش داشته باشی

و او

در دو قدمیِ عاشقِ تو شدن

این پا و آن پا کند

و بگوید

عاشقم نکن

می‌خواهم عاقلانه تصمیم بگیرم

شاید با آدمِ آسان‌تری بروم

و تو

عاشقش نکنی

او برود

مدتی بعد بیاید و بگوید

چرا عاشقم نکردی

وقتی می‌دیدی

اینقدر عاقلانه اشتباه می‌کنم ؟

و تو

فقط

به دستش نگاه کنی

و ندانی

اسمِ کاری که کردی

چه بود ؟

((افشین یداللهی))

لبخند

بی‌ فایده است

کسی که دلت را می‌ خواند

به چهره‌ ات نگاه نمی‌ کند

و تو

در برابر او

راهی برای پنهان‌ کاری نداری

نترس

با رازهایت کاری ندارد

کمی مرتبشان می‌ کند

آنهایی را که خودت هم ندیده‌ ای

نشانت می‌ دهد

می‌ بوسدت

و منتظرِ دستهایت می‌ ماند

و تو

در برابرِ امنیتِ او

بی‌ دفاع‌ ترین زنِ جهانی

((افشین یداللهی))

می‌خواهی

من را

به بی‌خبری از خودت

عادت بدهی ؟

من

به بی‌خبری از تو

عادت نمی‌کنم به نبودنت عادت نمی‌کنم به بودنت عادت نمی‌کنم

من

فقط می‌توانم

عاشق بشوم

که شده‌ام

((افشین یداللهی))