شعر های باران خورده ....

برون آ از دلم جانا و یا نزدیک خویشم خوان

که نزدیکست از دوری که جان من برون آید ...

((امیر خسرو دهلوی))

   👇👇👇   

https://t.me/mohammadshirinzadeh

میرود اشکم که بوسد خاک راهش را به چشم 

بر لبم جان نیز پنداری بدین کار آمده ست ...

((سلمان ساوجی))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

گفت:دینت چیست؟ گفتم:اهلِ ایمانم هنوز

از مسلمانان ملولم! پس مسلمانم هنوز !

((حسین جنتی))

چندان دلم شکسته که دیگر عجیب نیست،

آید صدایِ شیشه اگر از دهانِ من!
‌

((حسین جنتی))

می روم دیگر نبینم خنده هایت را به غیر ،

بعد از این تا آخر دنیا شب و روزت بخیر!

((مریم صفری))

گر چه فارغ زِ تَبِ "خانه‌تِکانی"‌ شده‌ام

فَرشِ پاخورده‌ی دل را بِتکانَم، هنَر است...

((محمد بزاز))

جانانه بزن در طلبم فال که حافظ

مشتاق وصال من و آن خال لب توست

((حمید اسماعیلی))

یوسف قرار بود پیمبر شود که شد

من با چه وعده پیرهنی پاره تن کنم؟

((محمد حسن زاده))

یکبار در جوابم، "جانم" نوشتی و من

حالا اگر بمیرم، حسرت به دل نمردم...!

((نفیسه سادات موسوی))

تو "مقدس تر" از آنی که به دستم آیی

به وصال تو به جز پاک شدن راهی نیست

((سید صادق رمضانیان))

چشم تو شعر قشنگی ست ولی گریه ی من ...

یک جوابیه ی محکم به غزل خوانی توست !

((مریم عظیمی))

هر شب ای دل گفتگوی زلف جانان می کنی

خود پریشانی و ما را هم پریشان می کنی

((نرگس ابهري))

خوش باش بعد من كنار هركسى، اما

گاهى همين يک آرزو مانند نفرين است....

((محمد شیخی))

برگرد ، سفر طول‌ كشيد ای‌ نفس‌ سبز

تا كی‌ دل‌ من‌ چشم‌ به‌ در داشته‌ باشد؟!

((مرتضی امیری اسفندقه))

من خانه ی تاریکم و دیوانه ی نورم....

لطفی بکن ای عشق کمی پنجره ام باش!

((الهه هادینا))