شعر های باران خورده ....

مغز چه اهمیتی دارد؟

آنچه مهم است، قلب است

از کتاب خانوم دالو‌وِی

((ویرجینیا وولف))

براى پدر و مادرها سخت است باور كنند

بچه هاشان يك روز آنقدر بزرگ مى شوند

كه ديگر كارى به پدر و مادر ندارند

براى بچه ها هم سخت است باور كنند

پدر و مادرشان يك روزى بچه بوده اند

و مثل آن ها توى كوچه و محله آتش مى سوزاندند.

سخت است باور كنند

آن ها هم يك روز دلشان جايى لرزیده و عاشق شده اند

((شهره احدیت))

من معشوق را دوست دارم،

معشوق هم مرا دوست دارد.

به هر حال در اين دنيا كارهای ديگری هست

كه ممكن است از انجامشان پشيمان شده باشيم:

حرص، بدكرداری، طمع به دست آوردن قدرت، دروغ.

انسان بايد از اين ها خجالت بكشد

اما عشق... چرا بايد از عشق خجالت بكشيم؟

((اليف شافاك))

ترجمه: صابر حسینی

چه بهتر كه آدمها پيگيرِ آرزوهاشان نبودند.

چه طور مى شود براى كسى كه سنى ازش گذشته

و تازه مى خواهد دستى براى آرزويش بالا بزند كارى كرد؟

خودش آخرين آرزويش حتا يادش هم نبود.

اصلاً آدمهايى كه آرزويى ندارند قابل اعتمادترند

((فلامک جنيدى))

تخت يك نفره

پتوى يك نفره

ميز

و تنها يك صندلى

اين ها لوازم خانگى نيستند

لوازم تنهايى اند

((مهدى اشرفى))

جهان جاى خطرناكى است،

نه به دليل وجود كسانى كه شرارت مى كنند،

بلكه به دليل وجود كسانى كه شرارت ها را مى بينند

و كارى نمى كنند

((آلبرت انيشتين))

مى دوى به سمت چپ، مى دوى به سمت راست

مى گريزى از خودت! اين تمام ماجراست

تو پرنده اى ولى مى دوى! نمى پرى

اى كبوتر غريب! آسمان تو كجاست؟

((سيامك بهرام پرور))

كبوترى خونين در هياهوى يك انقلابم

كه جنگ و گريز خيابانى مرا به كوچه ى بن بست تو رسانده

در بزنم شهيد توام

نزنم

شهيد انقلاب

((سجاد گودرزى))

لازم نيست هميشه هم بر عقل تكيه كنيم.

روابط در عميق ترين لايه ى خود عقلانى نيستند:

قصه اند .

رابرت جى. استرن برگ | از كتابِ قصه ى عشق

ترجمه: على اصغر بهرامى

چیزهایی که سرنوشت انسان را می‌سازد

استعدادهایش نیست،

انتخاب‌هایش است

((جی کی رولینگ))

ببین مارکوس الان جامعه ی ما در وضعیتی قرار گرفته

که مردم دائما بین انتخاب عقل یا احساس دو دلن.

یادت باشه،

عقل هیچوقت به کار کسی نیومده

و احساس ممکنه هستی یک نفر رو ازش بگیره

((ژوئل دیکر)) | از کتابِ پرونده هری کبر

ترجمه: آریا نوری

شاید اگر بزنی زیر سینی

و همه چیز را بپاشی توی هوا هم،

چیزی عوض نشود

اما بهتر است از این که یک عمر، سینی به سر،

راه بروی و ندانی روی سرت چی را داری حمّالی می کنی.

این جوری، موقعی که همه چیز پخشِ زمین شد،

یک کیفی می کنی که به قول حافظ، مپرس.

بعضی چیزها وقتی صدای بلند شکستنشان تمام شد،

می بینی خوب شد شکست. خوب شد تمام شد

((زهرا عبدی)) | از کتابِ روزِ حلزون

خوشی های بزرگ زیاد مهم نیست،

مهم این است که آدم

بتواند با چیزهای کوچک خیلی خوش باشد.

باباجون من رمز واقعی خوشبختی را کشف کردم

و آن این است که باید برای حال زندگی کرد

و اصلا نباید افسوس گذشته را خورد

یا چشم به آینده داشت

بلکه باید از همین لحظه بهترین استفاده را برد.

من می خواهم بعد از این،

زندگی فشرده بکنم

و هر ثانیه از زندگی ام را خوش باشم.

می خواهم وقتی خوش هستم بدانم که خوش هستم

((جین وبستر)) | بابا لنگ دراز

می دونستم

که یه جایی یه کسی رو دارم هنوز،

آخه تا تو دل‌ تون چهره‌ ی عزیزی رو داشته باشین

هنوز دنیا مال شماست

((اُرهان پاموک))

با شما از زخمی سخن می‌گویم

برآمده از نیزه‌های نادانی

و ما همه قربانی آنیم

کسی دوستدار حقیقت نیست

همه دوستدار مصلحت‌اند

((بهرام بیضایی))

یک زن اگر می‌ خواهد

داستان‌ پردازی کند

باید هم پول داشته باشد

و هم اتاقی از آن خود

((ویرجینیا وولف))

به خودت این را هم بگو،

این هم نوعی خوشی است

که بدانی هرگز کمتر دوست نخواهی داشت،

هرگز تسلا نخواهی یافت،

که مدام بیشتر و بیشتر به یاد خواهی آورد

((رولان بارت)) | از کتابِ خاطرات سوگواری

ترجمه: محمد حسین واقف

همیشه چیزی هست،

چیز دیگری که بتوانند

از آدم بگیرند

((خالد حسینی))

حالا واسه من فقط یه کار باقی مونده برای انجام دادن: هیچی.

دیگه هیچ وابستگی‌ای نمی‌خوام،

و هیچ خاطره‌ای. نه دوستی، و نه عشقی.

اون‌ها همه‌شون آدم رو به دام می‌اندازن.

((کیشلوفسکی))

شیرینی زندگانی

بیش از یک بار به کام آدم نمی نشیند،

اما تلخی هایش هر بار تازه اند،

هر بار تازه تر.

((محمود دولت‌ آبادی))

قضیه این است که وقتی تمام مدت دارید

به کسی سرکوفت می زنید،

نتیجه اش فقط این است که

آن شخص به حرف های خردمندانه تان هم

دیگر گوش نمی دهد.

((جوجو مویز)) | یک بعلاوه یک

ترجمه: مریم مفتاحی

دل‌ های صاف خیلی سردند،

چیزی نمی‌تواند گرم شان کند

جز یک دل صاف دیگر

((شهره احدیت))

وقتی ساده دلانه و بی خبر گمان می‌كنی

زندگی تا ابد بر همان مدار سابق می‌چرخد،

يك تند باد، يك زلزله يا سونامی می‌آيد و ...

چه قدر ما انسان‌ها معصوم ايم

و چه قدر بد بخت و مستحق ترحم.

گمان كنم وقتی خدا ما را تماشا می‌كند

كه چطور ساده دلانه به ابديت،

به ابدی بودن بعضی چيزها معتقديم،

گريه اش می‌گيرد.

حتا دلش نمی‌آيد

گوش مان را بگيرد و بگويد الاغ، يواش تر!

((محمدحسن شهسواری))

آدم‌ها می‌ میرند،

سکته می‌کنند یا زیر ماشین می‌روند،

گاهی حتی کسی عمدا از بالای صخره‌ای پرتشان می‌کند پایین.

اینها، البته مهم است،

ولی مهمتر همان نبودن آن‌هاست،

اینکه آدم بیدار شود و ببیند که نیستش،

کنار تو خالی است. بعد دیگر جای خالی‌شان می‌ماند،

روی بالش،

حتی روی صندلی که آدم بعد از مردن‌شان خریده است.

آن وقت است که آدم حسابی گریه‌اش می‌گیرد،

بیشتر برای خودش که چرا باید این چیزها را تحمل کند

((هوشنگ گلشیری)) | آینه‌های دردار

حس می کردم یک باد شدید ممکن است

بدنم را با خود به پایان دنیا ببرد،

به سرزمینی که هیچوقت نه دیده بودم

و نه چیزی از آن شنیده بودم.

جایی که ذهن و بدنم برای همیشه از هم جدا شوند.

به خودم می گفتم:

محکم بچسب،

اما چیزی نبود که آن را بگیرم ...

((هاروکی موراکامی)) | کجا ممکن است پیدایش کنم

ترجمه: بزرگمهر شرف الدین

اگر چشم انتظار احترام و توجه و محبت دیگرانی،

ابتدا این ها را به خودت بدهکاری.

کسی که خودش را دوست نداشته باشد

ممکن نیست دیگران دوستش داشته باشند

((الیف شافاک)) | ملت عشق

ترجمه:‌ ارسلان فصیحی

دشوار است چنان عشق بورزیم

که عشق را نگه داریم

و نخواهیم عشق ما را نگه دارد.

دشوار است چنان عشق را نگه داریم

که اگر به جایی نرسد،

مجبور نباشیم آن را بازی باخته ای بدانیم

بلکه بتوانیم بگوییم:

برای چنین چیزی آماده بودم

و اینطور هم اشکالی ندارد

((لودویگ ویتگنشتاین))

زندگی انتخاب است،

صبح تا شب، هر روز.

با افرادی که هم کلام میشویم،

جایی که می نشینیم،

چیزهایی که بر زبان می آوریم و چگونگیِ آن.

انتخاب هایمان تعیین کننده اند.

هر چه قدر که ساده به نظر میرسد،

همان قدر هم پیچیده است

((لوئیز پنی))

ترجمه: لاکولور روژ