شعر های باران خورده ....

من دنیای واقعی را دوست دارم

زیستن در ناممکن‌ها بیهوده و غم‌انگیز است

نمی‌شود از رنگ دریا ماهی گرفت

نمی‌شود از عکس درختان میوه چید

برکه‌های رویا، پرندگان را سیراب نمی‌کنند

مرا ببخش

فراموشت کردم

نمی‌توانستم به دیواری در دوردست‌ها تکیه کنم!

-

((رسول یونان))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

در خیابان ها

با متانت راه می رویم

با رعایت آداب

نشان می دهیم که خوشبختیم

اما این طور نیست

و این رژه

رژه ای است شبیهِ فرار

یعنی ما

آرام و منظم

از حقیقتِ خود می گریزیم.

((رسول یونان))

دلم برای تو تنگ شده است

اما نمی دانم چه کار کنم

مثل پرنده ای لالم

که می خواهد آواز بخواند و نمی تواند.

به هوای دیدنت

در قاب پنجره ها قد می کشم

نیستی

فرو می ریزم

مثل فواره ای بر سر خودم

زیر آوار خودم می مانم در گوشه ی اتاق

ای انار ترک خورده بر فراز درخت

من دستی کوتاهم

من پرنده ای بی بالم

ای آسمان دور دست!

از تو محرومم

آنگونه که دهکده از پزشک

کویر از آب

لاک پشت از پرواز

اندوه ها در من شعله ور است و

ابر ها در من در حال بارش

نیمی آتشم

نیمی باران

اما بارانم ، آتشم را خاموش نمی کند.

گرفتار ناتوانی های خویشم

رودی کوچکم

گرفتار باتلاق.

من تو را دوباره کی خواهم دید

ای پرنده ی مسافر

از کجا معلوم که دوباره برگردی؟

راه ها باز است

آفتاب می تابد

اما من

حسرت راه رفتنم در پای فلج

گرسنه ای هستم

که نانم را

جای ماه بر سینه ی آسمان چسبانده اند.

دلم برای تو تنگ شده است

اما نمی دانم چه کار کنم

آرام می گریم

حال آدمی را دارم

که می خواهد به همسر مرده اش تلفن کند
اما نمی کند

چرا که به خوبی می داند

در بهشت گوشی ها را بر نمی دارند

((رسول يونان))

با بودن تو

آن ها نمى توانند

ستاره ها را از روياهايمان بدزدند

آن ها از تو مى ترسند

مثل هيولا از آيينه

زيبايى تو

زشتى آن ها را پر رنگ تر مى كند

همچنان زيبا باش!

((رسول يونان))

خورشيد براي من

ساعت هفت غروب طلوع مي کند

آن هم از پشت ميز يک کافه

يعني وقتي تو را مي بينم

روز من از حضور تو شروع مي شود

شب من از غيبت تو

کاري کن

روزهايم بلند باشند

من از شب ها مي ترسم

((رسول يونان))