شعر های باران خورده ....

چـه خـوب بـود

اگـر بیـن مـن و تـو

نـه رودی بـود و نـه کـوهی

و نـه سایـه هیـچ نا امیـدی

و نـه هیـچ آفـتاب تـند سوزانی

بیـن مـا فـقط راهی بـود

همـوار

و صـاف

و روشن

که قـلبهای ما را بـهم می پیـوست

که تـن های ما را بـهم می پیـوست

ولی دیگر مرا امیـد رفـتنی به چنیـن راهی نیـست

گامهایـم از رفـتنـی در تاریکی

به ستـوه آمده اند

تنـم آرزوی فـرامـوشی را دارد

ولی هنـوز قلبـم چـون شمـعی

می سوزد

و من بـریـن کـوره راههای نا همـوار

به امیـد دیـدار تـو

روان هستـم

((بیژن جلالی))

امید تازه را دریاب و دریاب

غم دیرنه را بگذار و بگذر

-
((فریدون مشیری))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

من

فقط یک سوال دارم:

شادمانی آدمی را کجا،

و نان مردم را

کی ربوده‌اند؟

مهم است که می‌گویم

گوش بگیر!

او که امید را از تو می‌گیرد

همه چیز را از تو گرفته است.

((سید علی صالحی))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

به فردا می‌دهی هر دم، 

مرا امّید و می‌دانم

که در شب‌های سودایت، 

امیدی نیست فردا را

((سلمان ساوجی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

شب ها

می بافم خیالت را

به لبخندهای رنگ پریده ای که می گویند :

"دوست داشتن پیراهنی ست از جنس امید "

افسوس

خواب هایم را به رویایی می دوزم

که نمی دانند

خورشید همه چیز را نقشِ بر آب می کند.

((سهیلا مولاوردی))

اگر گاهی امیدم

می‌رود از دست، باکی نیست !

که من با تو

دلِ امّیدوارِ دیگری دارم ...

((جواد شیخ الاسلامی))

سلام بر تو که بوی خوش زمستانی

هوای ابری عشقی، شبیه بارانی

سلام بر تو که باید بگویمت گاهی

تو مثل شعله ی خورشید تیر می مانی

سلام بر تو که چون سایه در کنار منی

پر از سفیدی برفی ولی بهار منی

همیشه از تو سرودم که زندگی کردم

چهارفصل قشنگ ادامه دار منی

ببار بر سر گورم که زنده می مانم

ببار، عاشق بوی غریب بارانم

بتاب روی مزارم که نور می خواهم

چقدر با تو قشنگست کنج زندانم

چه حس خوب و قشنگی، چقدر آرامم

پر از طراوت و نورم، خدای الهامم

مرابه خاطر حسم ببخش، می دانی

تو را همیشه و هرجا "امید" می نامم

((فاطمه سادات بحرینی))