شعر های باران خورده ....

-

دغدغه ی آمدنت

خواب را از نگاهم ربود

و شانه ی انتظارم

نامت را تاتویی مست کشید

تو بگو

لب های حسرتم را

به یاد کدام بوسه سرخ کنم

تا ویار آغوشت بهانه ی

آرامشم باشد

-

🌈((نفس موسوی))🌈

ساعت

به وقت هميشگي

ده ضربه نواخت

آلارم قلبم

به دلتنگي باخت

ثانيه ها عطر آمدنت را

بر تن انتظار پاشيد

و آمدنت به گل نشست ...

-
🌈((نفس موسوی))🌈

-

شب و ترديد روي دست ِ دلم

خواب بر چشم ِ تن ، نمي آمد

مثل ِ روسپي ِ خيابان ها

انتظار هم ، به من نمي آمد

باد بود و باران ريز

بال ِ گنجشكك ِ خيالم خيس

به گمانم ، به پنجره ماسيد

آه ِ سردي كه بي جهت ترسيد

روز ِ اول ، خانه مان درگير

مي زند بانگ ، ساعت ِ تحويل

مادرم ، به درد مي خنديد

گوش هايم به جان من ، تعطيل

زندگي و چالش ِ گريه

ريتم ِ آهنگ ِ ساسي ِ مانكن

دختري نترس فتوا داد

عاشقم آهاي جنتلمن

يك نفر ، از آن دورها

مشت بر دهان من كوبيد

چنگك ِ دين نشانم داد

دلك ِ بينوا به خود توپيد

زندگي مدام بازي كرد

عشق ، نفرت ، هجاي آبادي

هر دروغي كه از دهان افتاد

خنجري شد ، به پشت ِ آزادي

پدرم پشت ِ ميله هاي هراس

چار قُل ، بخورد ِ من مي داد

آب از آب تكان نخورد اما

خفه ام از اينهمه فرياد

مي نويسم باد مي ترسد

بيد ِ شعرهاي بي سانسور

زن ، قماري زير ِ خط ِ شب

زن همان بازي خورده پاسور

من ، دختري در ادامه ي هيچ

يك مُشت ِ بسته كه مي خارد

يك دفتر ِ سُرخ ِ كاهي ِ يادداشت

شعري كه در من “هيس”مي كارد

-

🌈((نفس موسوی))🌈

صدایم زدی

پشت دلگرمی هایم لرزید

و آرزوهایم

بی نقاب خندیدند

بگو

از کدام قبیله ای

که بودنت

دخیل هیچ شرطی نیست...

-

🌈((نفس موسوی))🌈

رؤیای ديدنت

بر دلم بوسه زد

روزهای تنهايي

شوره زارِ نگاهم را

شست

تا من در قاب جاده ي خيالت

آفتاب بکارم

كجايي؟

که نجوایت

خاطرِ دلم را

طعنه می زند

بيا

شالِ مهتابی ام

را

به نگاهت بدوز

وقتِ دیدار ست...

-
🌈((نفس موسوی))🌈

​​​

نگاهت

صبح باراني

خيالت

خواب آرامش

دلم گنجشك تنهايي

كه روياي تو را مي خواست ...

🌈((نفس موسوی))🌈

صدا زدم

ترا

در دلتنگ ترين

صبحي که

عطر بهانه داشت

در كوچه هاي دلم

خيال تو خانه داشت ...

🌈((نفس موسوی))🌈

در کوچه ي دلم

بي صدا

قدم نزن

اينجا

بجز خيالت

هيچكس نيست

حوصله ات را بردار

كمي برايم خودت را بياور

🌈((نفس موسوی))🌈

-

دل

به آمدن تو دادن ،

انتحار ِنگاه من است

بر ، دار ِ زندگي

رقص عشق خوش است

-
🌈((نفس موسوی))🌈

و یادت

چون پیچکی زیبا

نگاهم را خواباند

تا تمام من

نا تمام تو باشد ...

🌈((نفس موسوی))🌈

بشنویم شعر و اجرایی زیبا از شاعر "نفس موسوی"

-

-

نگاهت با دلم چون سنگ تا کی

دل غم دیده اما تنگ تا کی

هوای معرفت سنگین و سربی

جفا و خدعه و نیرنگ تا کی

به لب نامت به دل یاد تو دارم

جدایی و فراق و جنگ تا کی

من آن پروانه ام بالم شکسته

مدارا سوختن با ننگ تا کی

غم هجران مرا پزمرد و افسرد

نفس کنج قفس دلتنگ تا کی ...

-
🌈((نفس موسوی))🌈

سُربِ سکوت می نوشم

تا واژه ها

میانِ اتفاقی ابری

عطر مرا

در باغچه ي نگاهت بكارد

باران بر چشمانم مي بارد

تا همه شب من

و خیالت

همین حوالی

پرسه بزنيم ...

🌈((نفس موسوی))🌈

این باران

چتر نمی خواهد

تنها نگاه تو کافیست

برای بارش اینهمه عشق

🌈((نفس موسوی))🌈

مرده بود

مرده بود

نيمي از من!

و فاتحه اي كه ناتمام

دست هايم را خورد!

و ترديد

كه بي محابا

قدم هايم را شكست

بايد

آويزان شوم

از آسمان ِ هفت دريا

دل بدهم

به اُپراي مرگ

در اپيزودي ناتمام....!

🌈((نفس موسوی))🌈

-

رفته ای

جاده از انتهای بی خبری

سوتک تنهایی را

می نوازد

کسی از پشت دغدغه های هراس

به شب می رسد

انگار

خواب بود

که از بیداری روز

مرا دزدید

کاش وعده ای دروغ

روسپیدی عشق را

به سُخره نگيرد

هنوز حبس ست بغض گلو گيرم.....!

🌈((نفس موسوی))🌈

دلم

قهوه ی لب هایت راخواست

تا در پریشانی

کافه ی چشم هایت

شب موهایم را

به میهمانی عصری ببرم

که قرارم را

لابلای انگشتان وسوسه ات جا گذاشت

نگاهم کن

شاید حواس احساسم

کنار دلتنگی ات پرت شده باشد

((نفس موسوی))

شعر و اجرا : نفس موسوی

-

-

مرا

مرا می گیراند

انگشتان ِ زخمی مردی

درون ِ گور ِ تنهايي اش

من

سوخته از خيالي پُر دود

مي نشيند ميان ِ

نگاهش

مي سوزاندم

لب هاي تاوَل زده ي مردي

كه از لكنت ِ عشق مي ترسد

و مانده است

چگونه از اندوه ِ سكوت بگريزد

كه چانه اش

گرم هيچ دروغي نشود

من تمام مي شود

و او دوباره

لابلاي لب هايش

مرا دارد...!

((نفس موسوي))

حنجره ی

تلخ ِ شعرم

ميان ِ پيچ و خم ِ

كوچه هاي درد

بر ساز ِ كهنه اي مويه اش را

كوك؛ می کند

باورم

در انتهاي

شب هاي يأس

بر دار!

ساعت بي وقفه نواخت

عددهاي جان را..

آرامشي ممنوع

بر لبان ِ عاصي ام

نقش،

سيالي مطلق

به دلم چنگ،

زمان كور!

دنيا معجزه اي نافرجام،

بايدي بعيد

رنجي شديد

مرا

دوباره در دوباره ها

خواب مي كند....! .

((نفس موسوی))

👇👇👇