شعر های باران خورده ....

به اطراف خود گام بر‌می‌دارم

لمس می‌کنم

می‌بویم

می‌شنوم

در پسِ هر قدمی که بر‌می‌دارم

هر ثانیه پژواک تنهایی من است.

-

((یانیس ریتسوس))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

چهره‌ات در برگ‌ها نهان بود

برگ‌ها را یکان یکان چیدم

تا به کنارت بیایم

آخرین برگ را که چیدم،

رفته بودی.

آنگاه از برگ‌های چیده‌شده

گل‌تاجی بافتم.

کسی را نداشتم تا به او بدهم آن را

بر تارک خود آویختمش.

((یانیس ریتسوس))

ترجمه: فریدون فریاد

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

گاهی از پا که می‌افتی

تن می‌دهی به خستگی.

می‌ایستی و می‌گویی: رسیدم

کجا رسیدی؟

می‌گویی: فهمیدم.

چه را فهمیدی؟

خب، بله، شاید این را فهمیدی

که هیچ‌کس هیچ‌وقت به هیچ‌جا نمی‌رسد.

حقیقت این است.

ولی حقیقت را نمی‌گویی

در جیب پالتو مخفی‌اش می‌کنی:

کنار دستت، کنار سکوتت، کنار‌ خستگی‌ات.

((‏یانیس ریتسوس))

ترجمه‌: محسن آزرم

در کنج حیاط

در میان حباب‌های ریزِ آب

چند شاخه گل سرخ

بر زیر‌ِ بارِ رایحه‌ی خوشِ خود خمیده‌اند

همان گل‌های سرخی

که هیچ‌کس آنها را نبوییده است

هیچ تنهایی‌ ای 

کوچک نیست

((یانیس ریتسوس)) 

صلح یعنی عطرِ غذا در شامگاهان

صلح یعنی آنکه ماشینی دمِ در خانه‌ات توقف کند

‎و تو وحشت نکنی

‎صلح یعنی آنکه

درِ خانه‌ات کوبیده می‌شود

کسی نباشد، جز یک دوست

((یانیس ریتسوس))

ترجمه: احمد پوری

چهره ات در برگ ها نهان بود

برگ ها را یکان یکان چیدم تا به کنارت بیایم

آخرین برگ را که چیدم، رفته بودی

آن گاه از برگ های چیده شده گل تاجی بافتم

کسی را نداشتم تا به او بدهم آن را

بر تارک خود آویختمش

((یانیس ریتسوس))

شاعر یونانی

پشت چيزهايي ساده پنهان مي شوم كه پيدايم كني

اگرهم پيدايم نكني، خود چيزها را پيدا مي كني

لمس مي كني هر چه را كه من لمس مي كنم

و چنين نقش دست هايمان با هم يكي مي شود

ماه بلند اوت در آشپزخانه مي تابد

همچون ظرفي مسين

خانه خلوت را روشن مي كند

و سكوت خانه را به زانو درمي آورد

هميشه سكوت زانو زده مي ماند.

هر واژه گريزي ست

به ديداري معوق

واژه آن دم حقيقي ست كه بر ديداري پاي بفشارد.

((يانيس ريتسوس))

سنگی را بر سنگی دگر نهاد

نه اینکه بخواهد خانه‌ای بسازد

نه اینکه بخواهد شعری بسُراید

نه!

داشت تنهایی اش

را اندازه می‌گرفت ...

((یانیس ریتسوس))

ما مست از سخنانی هستیم

که هنوز به فریاد در نیاورده ایم

مست از بوسه هایی هستیم

که هنوز نگرفته ایم

((یانیس ریتسوس))

در پسِ چیزهای ساده پنهان می شوم تا تو مرا بیابی،

اگر مرا نیافتی

چیزهای ساده را می یابی

و هر آنچه را که من لمس کرده ام

لمس خواهی کرد،

این گونه

ردِ دست های من و تو

بر هم ترسیم می شود

((یانیس ریتسوس))

ترجمه： بابک زمانی

و با اين همه

ما به اين جهان نيامده‌ ايم

كه به آسانی بميريم !

آن هم در سپيده‌ دمی

كه بویِ ليمو می‌ آيد ...

((یانیس ریتسوس))

در موهای تو

پرنده‌ای پنهان است

پرنده‌ای که رنگِ آسمان است

تو که نیستی

روی پایم می‌نشیند

جوری نگاه می‌کند که نمی‌داند

جوری نگاه می‌کنم که نمی‌دانم

می‌گذارمش روی تخت

و از پلّه‌ها پایین می‌روم

کسی در خیابان نیست

و درخت‌ها سوخته‌اند

کجایی؟

((یانیس ریتسوس))

مترجم : محسن عمادی

در پسِ چیزهای ساده پنهان می شوم

تا تـو مرا بیابی

اگر مرا نیافتی

چیزهای ساده را می یابی

و هر آن چه را که مَـن لمـس کرده ام

لمس خواهی کرد

این گونه

ردِ دست های مَـن و تـو

بر هم ترسیم می شود

((یانیس ریتسوس))