بوی خوش سنبل مثل مه‌ای پریده رنگ و تنک
بین من و کتابهایم نشسته؛
باد جنوب از اتاق می‌گذرد
و تن شعله‌ی شمع را می‌لرزاند.
عصب هایم تیر می‌کشند
از صدای چک چک باران پشت پنجره
و خیالم پریشان است
از جوانه‌های سبزی که آن بیرون، در شب
سر بر می‌آورند.
چرا اینجا نیستی که فتحم کنی
با فراوانی عشق ناگزیرت.
((آمی لاول))
ترجمه : آزاده کامیار
برچسب ها: آمی لاول , اشعار شاعران خارجی , شعر جهان , کانال شعر خارجی
تاريخ : دوشنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۶ | 15:17 | نویسنده : محمد شیرین زاده |
.: Weblog Themes By Pichak :.
