شعر های باران خورده ....

دارم بر میگردم به تنهاییام

به روزای بی درد و دلواپسی

تو پیله بمیرم از این بهتره

که پروانه باشم تو مشت کسی

((نسترن علیخانی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

واسم زندگی از زمانی شرو(ع) شد

که به سرزمین تنت کوچ کردم

من و بومی آب و خاک خودت کن

بهت قول میدم ازت بر نگردم

((نسترن علیخانی))

تو

مثل دندانی هستی که درد می کنی

رسیده ای به عصب

اما من

دلی ندارم برای کندن

می فهمی دوست داشتنت چقدر دردناک است؟

((نسترن علیخانی))

مرا می بینید آقا؟

برایتان بین این همه آدم

با این چادر سیاه قابل تشخیص هستم اصلا؟

راستی دردهایم را هم با خودم آورده ام...

میبینید؟

قشنگ معلوم است که چقدر از خودم قد بلند ترند؟

از آنجایی که شما ایستاده اید

بغض های ته گلویم هم معلوم است؟

لرزش دستهایم چطور؟

خالی بودنشان را هم می بینید؟

ببخشید که زیاد سوال می پرسم...

شرمنده

صدایم هم خوب می آید؟

این بریده بریده کمک خواستنهایم

صدای هق هق هایی که توی گلویم سر به نیست می شوند...

به گوشتان می رسد دیگر،نه؟

این همه راه را با سر آمده ام

که ببینید

که بگویم

غصه مثل همان صیاد قصه تان قصد جانم را کرده...

از خدا که پنهان نیست،از شما چه پنهان!

نه توان دویدن برایم مانده و نه دل رویارویی...

می شود این بارضمانت مرا هم بکنید؟

((نسترن علیخانی))

عزیزم!

کمی هم "بیا"

کمی هم "باش"

مرا "ببین"

دستت را بگذار روی قلبم...

کوبش های جنون آمیزش را هجی کن!

فکر می کردی یک روزی

تکرار اسمت بشود ضربان قلب کسی؟؟؟

((نسترن علیخانی))

صبح

از نگاه خواب آلود من

نمای بسته ی توست!

وقتی رو به آینه ایستاده ای و

موهایت را

همان مدلی که من دوست دارم

شانه می کنی و...

من مثل آدمی که

حافظه ی کوتاه مدتش را از دست داده...

ناباورانه نگاهت می کنم و

عطرت

که می دود زیر بینی ام...

به این فکر می کنم که

برای تشکر از این معجزه

اگر روزی صد بار

دست های خدا را ببوسم کافی‌ست؟!

((نسترن علیخانی))

این احساسی که بین ما یخ زده

داره قلبمو منقبض می کنه

قسم می خورم سردی رابطه

یه روز نسلمو منقرض می کنه

((نسترن علیخانی))

غصه تو چشمام ته نشین مونده

از بس غمو تو اشک حل کردم

هر کی که رفت پشت ِ سرش با بغض

تنهاییمو محکم بغل کردم

((نسترن علیخانی))

حیات

از یک "دوستت دارم" شروع شد!

آن هم از دهان تو...

و من تازه فهمیدم که

روی زمین هم

می شود نفس کشید...
️

((نسترن علیخانی))

تو را

شمرده شمرده

از خدا می خواستم ...

نخ تسبیح پاره شد و

من

مثل یک زن پشت کوه مانده ی خرافاتی

به دلم افتاد

دانه دانه بر می گردی !

((نسترن علیخانی))

خدا می داند

چند نفر همین ساعت ها

توی اتاقشان باران می بارد

سیل راه می افتد

و فردا صبح

مجبورند با لبخند

تظاهر کنند که هرگز دلشان

برای هیچ کسی تنگ نمی شود

((نسترن علیخانی))

تو

مثل دندانی هستی

که درد می کنی...

رسیده ای به عصب !

اما من دلی ندارم برای "کندن"

می فهمی،

دوست داشتنت چقدر دردناک است ؟؟!...

((نسترن علیخانی))