شعر های باران خورده ....

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو

نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

نسیم پنجرهء وحی! صبح زود بهشت

"اذا تنفس ِ" باران هوای شبنم تو

تو در نمازی و چون گوشواره می لرزد

شکوه عرش خدا، شانه های محکم تو

به رمز و راز سلیمان چگونه پی ببرم؟

به راز عِزّةُ للّه نقش خاتم تو

من از تو هیچ به غیر از همین نفهمیدم

که میهمان همه ماییم و میزبان همه تو

تو کربلای سکوتی و چارده قرن است

نشسته ایم سر سفرهء مُحرم تو

چقدر جملهء"احلی من العسل " زیباست

و سالهاست همین جمله است مرهم تو

هوای روضه ندارم ولی کسی انگار

میان دفتر من می نویسد از غم تو

گریز می زند از ماتمت به عاشورا

گریز می زند از کربلا به ماتم تو

فقط نه دست زمین دور مانده از حرمت

نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

((سید حمیدرضا برقعی))

بحثِ خوب و بد است یا همت

مانده ام! علتِ نرفتن چیست؟

هرچه باشد تحملش سخت است

دوری از کربلا که آسان نیست

((علی ذوالقدر))

همه ی آرزویم یک سحر کرب و بلاست

شب جمعه حرم یار تماشا دارد

مادری دست به پهلو پسری پاره گلو

گریه ها لحظه دیدار تماشا دارد

((قاسم نعمتی))

حسرت می سرودم کربلا را برفراز نیزه زار

گل دمید ازنیزه هاآن روز هفتاد و دو بار

صحنه ی اوج عروجی برفراز نیزه بود

این شهادت نامه از خورشید باشد یادگار

می نویسم از فرات وساقی دشت عطش

چشمهای خیره مانده درسراب انتظار

نی ؛ نواسرداده امشب درنیستان دلم

در فراق کربلایم بینوایی بیقرار

مشگ ودستان وفا برخاک وخون غلطیده اند

غنچه خون می نوشداززخم گلودرتشنه زار

باحدیث تیرومشگ وآب واشگ ودست وسر

این مصیبت نامه رابا مابخوان اندوه بار

پیکر خورشید عریان زیرسم اسبهاست

صوت هل من ناصرآید درغباری تلخ وتار

دشت خونین وگلوی آسمان درچنگ بغض

گریه را از سرگرفته ابر غمگین بهار

دجله دجله درزمین جاری شده خون عطش

آب دراین دشت نا یاب است ای باران ببار

آسمان تصویر کرده آفتابی سرخ را

در نگارستان گیتی ازنگاری ماندگار

در غریب آباد غم با آه و حسرت سوختند

سینه های بیقرار و خیمه های سوگوار

قافله درهجرتی سخت است با پیغام خون

همرهان بی یاردراین راه و دشمن بیشمار

آتشی افتاده امشب بر غزلهای غریب

واژه هاسرخند همچون لاله های داغدار

((اصغر اروجي))