شعر های باران خورده ....

در شهر ، دلبری که بخندد به ناز نیست

عشقی که آتشم بزند بر نیاز نیست

برق صفا نمانده به چشمان دلبران

دیدار هست و دیده‌ی عاشق نواز نیست

ساقی مریز باده که می‌دانم این شراب

مرد افکن و تب آور و مینا گداز نیست

رازیست بر لبم که نخواهم سرودنش

مردیم از این که محرم دانای راز نیست

مردم اگر چه قصه‌ی ما ساز کرده اند

ما را زبان مردم افسانه‌ساز نیست

آن گل به طعنه گفت که در بزم درد ما

روی نگار و جام می و اشک ساز نیست

ای تازه گل مناز به گلزار حسن خویش

ناز این همه به چهره ی گلهای ناز نیست

سوزم چو لاله در دل صحرای زندگی

نازم به بخت ژاله که عمرش دراز نیست

((فرخ تمیمی))

برو که باز دلت را به دلبری دیگر

به هرکسی که گمان می‌بری کمی سرتر

برو که عشق پشیمان شود از آمدنش

که ما دو روح جداییم، در دو تا پیکر

بگو به شعر که این‌بار حالی‌اش بشود

قرار نیست بیایی، قرار نیست اگر،

دلم گرفت، به یادم بیاورد که تو را

قرار نیست که این روزهای شهریور…

چقدر حرف نگفته میان پنجره ماند

چه شعرهای سپیدی که توی این دفتر…

برو که مرگ خودم را نشان من بدهی

برو که نیست نیازی به زخم این خنجر

همیشه آخر قصه بی‌آشیان مانده‌ست

پرنده‌ای که به امید شاخه‌ای بهتر

برو! دوباره هوایی نکن مرا ای عشق

و فکر کن که از این جمع شاعری کم‌تر…

((رویا باقری))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

به چهره ها و راه ها چنان نگاه می کنم

که کور می شوم ،

چه مدتیست دلبرا ندیده ام تو را؟

((رضا براهنی))

-

👇👇👇

دلبر بسیار و دل نگهدار کم است

دلدار کم و چه کم که بسیار کم است

گویند به عالم تو چرا بی یاری

یاران چه کنم یار وفادار کم است

((حزین لاهیجی))

👇👇👇 

دنیا به روی سینه ی من دست رد گذاشت

بر هرچه آرزو به دلم بود سد گذاشت

((میثم امانی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

دلبران،

دل می برند

اما، تو جانم می‌بری...!

((مصطفی ملکی))

تا دل به برم هوای دلبر دارد

افسانهٔ عشق دلبر از بر دارد

دل رفت ز بر چو رفت دلبر آری

دل از دلبر چگونه دل بردارد

((قاآنی))