شعر های باران خورده ....

من در این جای همین صورت بی‌جانم و بس

دلم آنجاست که آن دلبر عیار آنجاست...!

((سعدی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

نا امید از در رحمت به کجا باید رفت!؟

یارب از هرچه خطا رفت هزار استغفار
‌

((سعدی))

نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت

دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانم

((سعدی))

سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی

چه خیال‌ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی

((سعدی))

سخن‌ها دارم از دست تو در دل

ولیکن در حضورت بی‌زبانم

((سعدی))

نه دسترسی به یار دارم

نه طاقتِ انتــــــــظار دارم

((سعدی))

تا روانم هست خواهم راند نامت بر زبان

تا وجودم هست خواهم کند نقشت در ضمیر

((سعدی))

عقل را با عشق خوبان

طاقت سرپنجه نیست ....

((سعدی))

بلای عشق خدایا ز جان ما برگیر

که جان من دل از این کار برنمیگیرد

((سعدی))

رقص از سر ما بیرون امروز نخواهد شد

کاین مطرب ما یک دم خاموش نمی‌باشد

((سعدی))

صبح می‌خندد و من گریه کنان از غم دوست

ای دم صبح چه داری خبر از مقْدَم دوست

((سعدی))

شب چنان گریه کنم بی تو..

که همسایه به روز؛

دست من گیرد و بیرون کشد از آب٬مرا!!

((سعدی))

دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند

سروران بر در سودای تو خاک قدمند

((سعدی))

گر دوست واقفست که بر من چه می‌رود

باک از جفای دشمـن و جـورِ رقیب نیست

((سعدی))

بس که شستیم به خوناب جگر جامه ی جان

نه ازو تار به جا ماند و نه پود ای ساقی

((سعدی))

پندم مده ای دوست

که دیوانه سرمست

هرگز به سخن

عاقل و هوشیار نباشد...

((سعدی))

ای با همه کس به صلح و با من به خلاف

جرم از تو نباشد،گنه از بخت من است...

((سعدی))

حُسـنِ انـدامَـت

نمی گویـم به شَـرح

خود حکـایَـت میـکُـند پیراهَـنَـت...

((سعدی))

شرط عقل ست که

مردم بگریزند از تیر ...

من گر از دست تو باشد

مژه بر هم نزنم ...

((سعدی))

مرا گر دوستی با او

به دوزخ می‌برد شاید...

به نقد اندر بهشتست

آنکه یاری مهربان دارد...!

((سعدی))

تو را که درد نباشد ز درد ما چه تفاوت

تو حال تشنه ندانی که بر کناره جویی

((سعدی))

اگر این داغ جگر سوز

که بر جان منست...

بر دل کوه نهی

سنگ به آواز آید...!

((سعدی))

روا بود همه خوبان آفرینش را

که پیش صاحب ما دست برکمر گیرند

قمر مقابله با روی او نیارد کرد

وگر کند همه کس عیب بر قمر گیرند

((سعدی))

روزگاریست که سودای تو در سر دارم

مگرم سر برود تا برود سودایت

((سعدی))

خلائق در تو حیرانند و جای حیرت است الحق؛

که مَه را بر زمین بینند و مَه بر آسمان باشد ...!

((سعدی))

به دل گفتم زِ چشمانش بپرهیز

که هُشیاران نیاویزند با مَست

((سعدی))

عشق داغیست که تا مـرگ نیاید نـرود

هر که بر چهـره از این داغ نشانـی دارد

((سعدی))

جان و تنمٖ ای دوست فدای تن و جانت

مـوی نـفـروشـم به هـمه ملک جهانت

((سعدی))