شعر های باران خورده ....

دیشب اینجا پرنده اے پر شور

از دل و شورو عشق و پر میگفت..

خوش بحالش !! پرنده اے دیگر

پاسخش را قشنگ تر میگفت !!

امشب اما بغیر هق هق من

همه جا ساڪت است مغموم است

آه اغوش و بوسه هایت کو ؟؟

شعرم از استعاره محروم است...

باغ و مهتاب ..ابر و چشمه و آب

آه بابا...... بهار در راه است

نیستی .....هفت سین امسالم

هفت تنهایی پر از آه است ! . .
.
بوسه هایے که داغے انها

مینوازد تن ترک زده ام

بسته ام با امید دیدارت

زخمهاے تن نمک زده ام...

جمعه ها روزهای تلخ من اند

دست در دست خاطرات قشنگ

با امید دوباره دیدن تو

میروم ڪوچه ڪوچه با دل تنگ

شنبه تا پنج شنبه با یادت

می نشینم کنار پنجره ام

چشم هایم براه و بغضی سخت

مے فشارد مدامـ ..حنجره امـ..

خنده هایم چقدر مصنوعی است

مثل بازیگری که مشهور است

شور و شادی بدون بودن تو

از دل و شعر و خانه ام دور است

دست هایت کجاست ؟؟ بے تابمـ

بی تو و خندهات ......من هیچم

روزها دخترے شبیه همه !!!

شب ز داغت به خویش می پیچم..

((مریم حسنخانی))

میروم رو به روی ایینه

در خیالات تلخ تکراری...

پرسش بی جواب هر روزم!!!

که ..هنوزم...تو دوس..تم..داری؟!

وای ازین اینه، و سقف اتاق

دور چشمان خسته میچرخند

بوسه هایش همیشه شیرین بود

بوسه هایی ک بعد ازین تلخند..

عکس من توی آیینه مرده

بی تفاوت شده به من شاید!!

مثل هر شب که نقش بازی کرد

باکراهت به تخت می اید!.....

من و مَردم چ خوب میدانیم

بین ما فاصله است تا خورشید

هر چه گفتم نکن ..نرو... بس کن

او فقط با فریب میخندید ...

مرد من در پناه بی کسیم

تخت و اغوش دیگري دارد

من زنمـ...نصف عقل و بیچاره!!!

او خدای ستمگری دارد!!...

شب رسیده به صبح غمگینی

که سراسر مریض و تب دار است

شوهرم رفته پیش معشوقش!!!

شوهرم(سانسور)و سردار است

شوهر مومن و مسلمانم

دلبری تازه را پسندیده

باغ من دیگرش مصفا نیست

میوه نوبرانه ای چیده !!

دلبری مو بلوند و رویایی

از همانها که خوب میدانند

گوی و میدان که پا دهد مردان

اسب شهوت چه خوب میرانند !

صیغه کرده حلال او باشد

این هوس پاک شد به یک ایه!

گور بابای همسرش که منم

تف به پول کثیف و سرمایه...

امشب اما تمام خواهم کرد

گریه های شبانه ام را من

صبح فردا به شهر میپیچد..

از بلندی سقوط کرد ..این زن

((مریم حسنخانی))