شعر های باران خورده ....

من نمی توانم

اما بگذار شعرهایم

تو را لمس کنند

((ایلهان برک))

بعضی روزها

انسان فقط خسته ست

نه تنهاست

نه غمگین

و نه عاشق

فقط خسته ست

((ایلهان برک))

تو ای حرفِ زیبای الف‌با!

و تو ای کاغذ! – که زیبایی –

و تو ای قلم! – که زیبایی –

با تو از رودخانه‌ها و از بادها سخن می‌گویم

برای من:

رودخانه‌ها را پرورش بده

و آب‌راهه‌ها را باز کن

وقتی‌که من کودکِ خردسالی بودم

کودکی که اطرافِ دهان‌اش پر از لکه‌های غذا باشد –

رودخانه‌ها را در حالِ پیش‌رَوی دیدم

و قولِ رودخانه‌ها و بادها زنده است

من تکه‌یی از دهانِ توام

تو این را در گوشه‌یی یادداشت کن

تو ای دست‌نوشته‌ی زیبا!

و تو ای مرکّب! – که زیبایی –

و تو ای سرْقلم! – که زیبایی –

مرا آب‌گیرهای کوچک پرورش دادند

اگر هوای شناختن‌ام را داری

مرا از آب‌گیرها بپرس

آب از یاد نمی‌بَرَد

که برای رسمِ دایره‌ها با چه دقتی تلاش کرده است

تو برگ‌هایی را به خاطرِ من به یک‌جا جمع کن

و بسترت را چرکین نگه‌دار

من ام‌شب پای‌بندِ عقل‌ام

گیسوانِ مرا پریشان کن

((ایلهان برک))

ترجمه از ابوالفضل پاشا

👇👇👇

اگر سفره ى دلم را

برايت باز كنم

مى آيى باهم جمع اش كنيم؟

((ايلهان برك))

من نمی توانم

اما بگذار شعرهایم

تو را لمس کنند.

((ایلهان برک))

https://telegram.me/sherebarankhorde

‎زن هرگز نمی‌رود

‎تنها از آنچه که هست

‎دست می‌کشد

((‎ایلهان برک))

من آن آواره‌ام

که در دست خط درد

بزرگ شده‌ام.

((ایلهان برک))

سیامک تقی زاده

من

کسى که بخاطرم گریه کرده بود را

هیچ وقت ترک نمى کردم...

((ایلهان برک))

هر دوی ما

یک نفر را تنها گذاشتیم،

اول تو مرا

و سپس من

خودم را...!

((ایلهان برک))

این گونه بمان عشقم

بمان اینگونه

و تنها

به من نگاه کن

نگاه کردن هم نوعی عشق است

((ایلهان برک))

مترجم : سینا عباسی

مرگ همیشه

خیلی آسان تر از عشق بوده است

حتی ” آراگون” هم می گفت؛

بدان که شبیه مرگ است، دوست داشتن تو

همان کلماتی که شعله های آتش اند

و روزگار شاعران

که همیشه سیاه بوده است

و مرگ

که در خیلی از شعرها و عشق ها

شانه بر موهای مان می زند

عشق که گاهی اوقات

به سان شهری مرده است

و این رفتن رو به زوال

همواره عمیق تر می شود

تا به حال

برایت جای سوال نبوده

چرا شاعران

به استادی ِ عشق مشهورند؟

زیرا بیشتر از هر کسی

عشق را به دوش کشیده اند

و من که چون آب ِنگران

از بستر خویش ام

پیداست که

برای عشق و مرگ

تقلا می کنم

((ایلهان برک))

هرگز نمی توانی

سن یک زن را از او بپرسی

چرا که او هم نمی داند

سنش با شب هایی که

بغض کرده و گریسته

چقدر است

((ایلهان برک))