شعر های باران خورده ....

رنگ میگیرد آسمان دلم

وقتی یادتو همیشه اینجاست

من نمیدانستم پرواز یعنی چه

حال میفهمم دل زدن به دریاست

((نیلوفر ثانی))

کسی گم شده

در آخر دنیا

کسی که بجای اسم خودش

نام تورا میدانست..

((نیلوفر ثانی))

من جای دوری نرفته ام

تو اما بازهم نیستی

رو به این کوچه های تاریک

بازهم پنجره را بستی

من جامانده ام از رویا

از حرف وُ شعر وُ ترانه

من بازهم بی تو مجهولم

اتفاقی بی دلیل و بهانه

من خاکستری رنگم

دور از چشم های ِدریاییت

ابری که پیوسته میبارد

مجنون ِآغوش رویاییت

بامن مدارا کن

ای نبض ِامروز و فردا

ای شفا بخش ِاکسیری

ای سرآغاز ِحسن وُ تماشا

تا هوای ِتو راهی نیست

تا غروب ِاندوه ِجدایی

تا لمس ِشمشادی ِعطرَت

تا طلوع ِماه ِمهربانی

((نیلوفر ثانی))

بـاد بـُرده َست

تَــمام خـواب هایَـم را

من اینـک بی تـو

بیــدارباش ِدلتنـگی ِتمـام اعـصارَم

((نیـلوفر ثـانی))

خیــابان ِزیر پنـجره

از بوسه های ما

به شور افتاد

گنجشک ها

سیم های لخت برق را

تصاحب کردند

و عشق یادگاری نوشت

بر تن بارانی شهر

وکوچه های رازدار

تکثیر شدند

((نیلوفر ثانی))

محو ِتماشـای ِباران

عشـق

به در میزنـد وُ من

دل به دریـا

((نیـلوفر ثانـی))

تقلای عبثی ست

خود را لای شعرها پنهان کنم

هر نفسم میگوید

عشق را پایانی نیست

((نیلوفر ثانی))

درکجای این جهان گم شده ای

که هیچ راهی

تورا بمن نمی رساند

در کجای جهان گم شده ام

که هرچه می روم

به حوالی تو نمیرسم

((نیلوفر ثانی))

درمن زنی ست

گرچه پاییـزَش طولانی

گیسوانش را

با یادی از تو

شکوفه می آراید..

((نیلوفر ثانی))

به پیوست ِ نــگاه ِتو

دل را ضمیمه میکنـم

این ستون ِ بی مخاطب را

تیتر ِروزنـــامه میـکنم

((نیلوفر ثانی))

در آشوب ِطلوع یک طغیان

دست های من بند زنجیر بود

صدایم گرچه خاموش و خفته

در دلم نطفه ی صد فریاد بود

باید گذشت از مسیر ِ امن ِبی غوغا

باید دل سپرد به عصیــان ِاشتباه

ترجمان ِ صیانت ِ نفسـم

اگر این طوفان برسد به دریـــا

((نیلوفر ثانی))

دل باز هوایـی تو شد

در بدر در جسـتجوی روی تو شد

نبــودی در کنـارم اما

درخیـال

غرق دریـای موی تو شد

((نیلوفر ثانی))

کوچه ی عشق

چه خوبست که بن بست باشد

روی تو را

با خیال آسوده میشود

بوسید

((نیلوفر ثانی))

من به جانب ِروشن ِروایت تو

به دست چینی کلمات آمده ام

از لب هایت سیب

از چشم هایت

اشاره میچکد

و من فکرمیکنم چه خوب ست

دوباره باتو

پرت ِسرزمینی دور شوم

((نیلوفر ثانی))

از سـردی ِدست های من

تا گرمی آِغـوش تو

کوچ چند پرنده مانده؟

بهـار پشت دیـدار ِتـو

معـطل ست ..

((نیلوفر ثانی))

شب هایم

در پت پت چراغی کم سو

از لحظه های بی حضور تو

سر میرود

من بدنبال معنی دردم

من بدنبال تماشای خویشتنم

((نیلوفر ثانی))

کسی شبیه عشق از دور می آید

هوای آمدنش اما

چقدر ابری ست

((نیلوفر ثانی))

روی ِدیوار پنجره باز کن

خِشت خِشت

تنهایی میدَوَد دراین خانه

((نیلوفر ثانی))

از چشـم تو باران میبـارد

ازدلم شــعله های آتش

ببـار ای ابر در ابر

مرا آتش تمام کرده ست

((نیلوفر ثانی))

فریاد زدم نامت را

از غربت ِلایتناهی انزوایی پر رنج

از امتداد شبی به سوگ نشسته در نبود ماه

از فراموش خانه ی یادها ، خاطره ها

فریاد زدم

حرفی که فرو خورده

حسرت هزارساله ی حنجره ای خاموش را

و بغضی که به آتش میکشد

سکوت را

نامت ، تسکین اینهمه زخم سوزناک

آرام ِ دل پر مذاب

پناه ِدقیقه های ِمرگ

فانوس کوچه های بی چراغ

من تشنه ی زادنی دوباره ام

در آغوش تو

من کودک و تو گهواره

هزار گره در گره

در جستجوی توام

شاه کلید هر قفل بسته

خواب زمین خوش باد

من تورا یافته ام

از مرارت های پی درپی چه باک

من به حوالی تو

رسیده ام

ترجیع بند ِشعرم چشم های تو

رگ این عبور را

به قمار دل خود بریده ام

((نیلوفر ثانی))

از نفـیر ِمن

نای ِرنج

برمیخیزد

نسیم هیچ عشقی از نیـزارها

عبور نمیکند

هیچ نیلوفری به مـرداب

نمی روید

و جهان در سیطره ی ِشب

سیاه پوش ماهی ست

که زوال خورشید را

بیصدا گریسته ست ..

((نیلوفر ثانی))

در من هـزار واژه

درتو وفـور عشــق

ما خود شـعریم

نجـوای عاشـقان ...

((نیلوفر ثانی))

حال منتظران ِدوردست

شبیه آن بادبادک گیر افتاده میان شاخه های درخت ...

شاید دستی

شاید بادی

شاید ایستاده مردن

((نیلوفر ثانی))

در شعر هایم

مخاطبی حلول کرده ست

پیش از این نام دیگری داشت

عشق ...

((نیلوفر ثانی))

از انتشار این التهاب عجیب

با هجوم قفس درگیرم

همنفس با کبوترهای شهر

از وقوع آسمانخراش دلگیرم

بیا شبی فراتراز حصار ودیوار

تا به ماه روی تو پرگیرم

((نیلوفرثانی))

رفت از آن حــادثه جانم بر باد

چشــم تـو

زلـزله ای ویرانـگر ....

((نیلوفر ثانی))

تکیه به شانه ات

بزرگم میکند

_ تمام قد ِعشق _

خسته است پرنده ی کوچک

پنـاه تو کجاست..؟

((نیلوفر ثانی))

ماندگار ست

بر حافظه ی ِهر کاشی ِآبی

رنگ سرخی ِماهی

که دراین حوض

نفس کشید

((نیلوفر ثانی))