شعر های باران خورده ....

عکس ها

گوش ندارند

دعواها را

نمی شنوند

چشم ندارند

شمشیرها را

نمی بینند

لب ندارند

حرف ها را

قورت می دهند

و چه زیبا

در عکس ها جا گرفته ایم

گوش داریم

چشم داریم

لب داریم

اما شمشیر نمی کشیم.

((صدف درخشان))

👇👇👇 

با تمام زنان می خوابی

اما فقط یک زن خواب را از چشمانت می گیرد"

به تمام زنان زنگ می زنی

اما فقط صدای یک زن در گوش ات زنگ می خورد

به تمام زنان دوستت دارم می گویی

اما فقط برای یک زن

لب هایت می لرزد

با تمام زنان سیگار می کشی

اما فقط یک زن

در پاکت سیگارت صدایت می کند

برای تمام زنان شعر می گویی

اما فقط یک زن

در شعر هایت راه می رود

فقط یک زن

زنی که تو را هرگز نمی شناسد

((صدف درخشان))

👇👇👇 

در پیچ پیچ این جاده

زنی را جا گذاشته ام

که با برق نگاه مردش

سوخت

و به ارس زد

حالا این زن را

از دهان کدام ماهی پس بگیرم

که راه ایل را بداند

((صدف درخشان))

انگشت ها

گاهی

گره های کور را چنان دوست دارند

که حتا

دندان ها را هم روسیاه می کنند

انگشت ها

به زن مو بلندی اشاره می کنند

که سال هاست

به ریش قیچی ها می خندد

زنی که

مردی را دستبند می زند

شب به شب

به ملاقات اش می رود

برایش کمپوت چشم می برد

تا دیگر گره ای کور نماند

((صدف درخشان))

با تمام زنان می‌ خوابی

اما فقط یک زن،

خواب را از چشمانت می‌گیرد...

به تمام زنان زنگ می‌زنی

اما فقط صدای یک زن

در گوش‌ات زنگ می‌خورد

به تمام زنان دوستت دارم می‌گویی

اما فقط برای یک زن

لب‌هایت می‌لَرزد

با تمام زنان سیگار می‌کشی

اما فقط یک زن

در جعبه‌ی سیگارت صدایت می‌کند

برای تمام زنان شعر می‌گویی

اما فقط یک زن

در شعرهایت راه می‌رَود

فقط یک زن

زنی که تو را هرگز نمی‌شناسد...!

((صدف درخشان))