شعر های باران خورده ....

مانده ام در حسرت بالابلایی روز و شب

جان دهم از دوری دیرآشنایی روز و شب

عاشقانه کو به کو شهر شما را گشته ام

تا بیابم شاید از تو رد پایی روز و شب

((سهیل محمودی))

مثل یک کوه شکستیم و نشستیم ‌؛ ولی

باز با ماست همان صبر و شکیبایی ها

((سهیل محمودی))

https://telegram.me/sherebarankhorde

تو را به عشق قسم می دهم ، بمان با من

بمان و باز هم از عشقمان بخوان با من

قلندرانه بمان زیر سقفِ بی سقفیم

بمان ، که نیست از این بهتر آشیان با من

مرا به خوشه ی گندم ، به عشق ، می خوانند

در این بهشت ، تو هم باش میهمان با من

به دستهای تهی دستی ام چه می خندی؟

که قرنهاست ، قرین است رنج نان با من

پرنده بودم از این پیش تر ، ولی امروز

چه مانده با من ؟ حسرت بر آسمان با من

هزار پنجره چشم گشوده ، می دیدند

که صبح ، می شود آغاز همچنان با من

زمانه ، روح مر ا سخت زخم آجین خواست

به کینه خاست زمانه ، کران کران با من

بمان کمی دگر ، انگار ، زخمها کاری ست

بمان که می روم از دست تو ، بمان با من !

((سهیل محمودی))

وقتی تمام شهر دستاویز رسوایی ست

بی پرده می گویم تماشایی،تماشایی ست

بر چهره ها جز صورتک یا عینک دودی

چیزی نخواهی دید در شهری که هرجایی ست

سقفی مهیا کن برایم، گر چه گوری تنگ

بیزارم از این خانه هایی که مقوایی ست

بر آفتاب افکنده ام بود و نبودم را

از زندگی تنها نصیبم شعر و شیدایی ست

خون دل و داغ جگر، گندابه و مردار

تا بوده دنیا را همین رسم پذیرایی ست

آیینه ام، آیینه در شهری که تفریحش

از صبح تا شب، سنگسار عشق و زیبایی ست

فریادهای خویش را در سینه پنهان کن

ای جان بر لب آمده،وقت شکیبایی ست

دردی ست جانفرسا و بی بهبود و رنج آلود

چرکین ترین زخمی که انسان دیده تنهایی ست

((سهیل محمودی))

کوچه ای بی رهگذارم پیش تو

غیر تنهایی چه دارم پیش تو

ابری شبهای دلتنگم که باز

باز می خواهم ببارم پیش تو

هستی ام در حسرت یک لحظه گل

سرزمینی بی بهارم پیش تو

چشمهایت：یک خزر موج و صدف

دل به دریا می سپارم پیش تو

روی دوش بادها گم می شود

ناله تا از دل برآرم پیش تو

با شکوه قله ها هم نسبتم

باز اما خاکسارم پیش تو

چشم در چشمت همیشه بی قرار

اضطراب چشمه سارم پیش تو

((سهیل محمودی))

ها...اي هميشه آشنايم دوستت دارم

اي آشنا با لحظه هايم دوستت دارم

غمگينتر از فوج قناري هاي بي وقفه

اكنون كه مي خواني برايم دوستت دارم

وقتي جوانمردانه تر از هرچه مردانند

بانو ! مي آيي به پايم دوستت دارم

يا بر فراز ابرها ، يا در فرود خاك

با اين همه،درهر كجايم دوستت دارم

تو كوچه اي بي انتها، من عابري سرسخت

وقت عبور از تو ، نوايم: "دوستت دارم"

اي دوست ! وقتي با تو هم آواز ميگردم

اين است پژواك صدايم: دوستت دارم

((سهیل محمودی))