شعر های باران خورده ....

نصّ‌ِ صریحِ عشق

نامِ توست

که می‌تَراوَد از لبانم!

از کلام تو بیرون می‌جَهَم

وقتی شعر می‌خوانی

و‌ می‌دانم،آن زمان که

سکوت را زمزمه میکنی

هزار شاعر در نایِ تو می‌گریند!

و من غریقِ آن خاموشی‌ام

که تو در آن‌ تَن‌ میشویی

((حامد‌ نیازی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

حواسم پرت زیبایی ات شد !

من دست و پا چلفتی

نصف بیشتر شعرم را ریختم زمین!

فقط ماند...

یڪ دوستت دارم ساده !

((حامد نیازی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

‌می‌ گویم: دوستت دارم؛

و تو چونان،

گلدانِ اطلسی که در صبح‌گاهان

آب می‌نوشد،

زیباتر میشوی!

((حامد نیازی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

باید شعری بنویسم که سخت باشد

تا بیایی کمکم 

که تنهایی از پسش بر نیایم !

شعری که لازم باشد لبخند بزنی

عاشقانه نگاهم کنی

گونه‌ام را ببوسی و بگویی

دوستت دارم دیوانه !

حالا به کمکت نیاز دارم ...

بسم الله ...!

((حامد نیازی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

لعنتی را دوست دارم

مثل یک استکان چای

کمر باریک است

نزدیکش که می‌شوم

عطرش مثل دارچین

توی سرم می‌پیچد

توی چشم‌هایش زل می‌زنم

و دستش را می‌گیرم

عطر هل، هولم می‌کند

و می‌بوسمش، می‌بوسمش

شیرین مثل نبات

پس الکی نیست!

خستگی‌هایم را دور می‌ریزی 

معجون زیبای دوست داشتنی‌ام

((حامد نیازی))

شوق من چندین برابر می‌شود

با دیدنت

وای من دیوانه‌ام

دیوانه‌ی خندیدنت،،،

((حامد نیازی))

https://telegram.me/sherebarankhorde

زنی‌ دلم را لرزاند!

بی هوا گفت دوستم دارد

دلم ریخت روی دامَنَش

و گلهای دامن از خنده اش شکفتند!

زنی که دلم را لرزاند،

در آغوشِ یک بغل گل راه میرود که...

پیاده رو ها از فرطِ مستی زیرِ قدم هایش میرقصند!

گلهایی که عطرِ شعر میدهند و

چون شراب مست میکنند!

زنی که دلم را لرزاند

یک خدای زیباست!

که حرف هایم طعم نفس هایش را میدهند!

و نوشته هایم رنگِ چشمانش را دارند!

دوستش دارم،

زنی که دلم را لرزاند...

حتی اگر خیالی باشد محال!

((حامد نیازی))

بیا خاص باشیم

بیا وسط یک جمع دوستانه

چشم ها را گرد کنیم

من ابروی راستم را که بالا انداختم

تو چشمهایت را کمی غمگین کنی!

و هیچ کس نداند

که من پرسیده ام

دورت بگردم؟

((حامد نیازی))

من با دست های آویخته ی تو

در فروردین که هیچ

در اسفند هم شکوفه می دهم

((حامد نیازی))

یک روز

دلیل نفس کشیدن منی

یک روز

دلیل نفس کشیدن شعرهایم!

تو به هر حال

یک دلیل محکمی...

که هیچ وقت ندارمت!!!

((حامد نیازی))

تاب میخوری روی پاییز

دوستت دارم هایم هولت میدهند

کودکانه ذوق میکنی

عاشقانه میخندی و می گویی

محکم تر

و من فریاد میزنم...

دوستت دارم!

((حامد نیازی))

حواسم پرت زیبایی ات شد !

من دست و پا چلفتی

نصف بیشتر شعرم را ریختم زمین!

فقط ماند...

یک دوستت دارم ساده !

((حامد نیازی))

من و تو

کاشف تمام خیابان ها و

کوچه های خلوت و دنج

این شهریم!

فقط به بهای یک بوسه!

هنوز هم میتوان

دنیا های جدیدی را کشف کرد!

((حامد نیازی))

من و تو

یا...

همان ما !

فقط ماییم که میدانیم اولین بوسه؛ چطور کشف شد!

بهشت بود

چشمه ی آب زلالش...

من بودم و عشقی که دستهایم را بست!

و تو

پری کوچک دریایی زیبای من!

تشنه ی عشق با دستهای بسته...

کشان کشان،

خودم را کشیدم پیش پای چشمه!

لبهای نمناکت را از آب بیرون آوردی

و لبهایم را مرطوب کردی!

ذوق کردم

و با شیطنت گفتم تا همیشه تشنه خواهم ماند!

خدا دید...

حسادت کرد...

تبعید شدیم!

شدیم این که میبینی؛

هنوز هم تشنه ام ، هنوزم هم...

هر نفس یک بوسه!

((حامد نیازی))

تو

مگو ترین راز منی!

نگهت میدارم

سخت

نگهت میدارم

دشوار

نگهت میدارم

در آغوش!

نگاهم کن گاهی!

دل خوش میشوم به همین!

به اینکه بی هوا چشمم بیفتد به ساعت

و ببینم ایستاده روی 22:22 به وقت دوتایی مان!

آرزویت کنم با اینکه میدانم؛

تو مگو ترین راز منی!

((حامد نیازی))

عطر پرتقال میگیرد نفسم

از تو که میگویم

نارنجی میشود دنیایم

تو را که میبینم

و تو بکر ترین منظره ای

مثل درخت پرتقالی که در پاییز به بار نشسته باشد!

پر از بوسه...

پر از دوستت دارم!

((حامد نیازی))

بیا

ولی بی صدا، آرام

بنشین و نگاهم کن

که چطور با تو قدم می زنم!

چطور دستت را گرفته ام

ببین چگونه با تو به دنیا فخر می فروشم!

بیدارم نکن

بگذار زندگی کنم با تو!

((حامد نیازی))

آغوشت جایی امن برای بودن

جایی دنج برای خواستن..

جایی مطمئن برای شاعر شدن!

ببین

آغوش تو و

دنیای من تفاوتی با هم ندارند..

فقط قافیه ی هم نیستند!

ولی تا دلت بخواهد ردیفند..

((حامد نیازی))

من یک جای تاریخ

یک جای تقویم

یک ماه از یک فصل جا مانده ام!

همان روز که قول دادم بوسه هایم را نسیم به تاراج نبرد.

همان پنج شنبه ی فیروزه ای رنگ

که دلگرمی آغوشت در من چون شراب چرخید.

همان روز که به سیب سرخ چشمانت کودکانه خندیدم.

من یک پنج شنبه

در دل آذر

در میانه ی پاییز

در اوج تقویم

جا مانده ام!

و تو مدتهاست رفته ای...

من تنها کسی هستم که در تقویمش

پنج شنبه ها

به مناسبت تنهایی تعطیل است!

((حامد نیازی))

تو را حوالی امروز خواهم بوسید

بی ترس، بی دلهره

در میان ازدحام عقربه ها

تو را خواهم بوسید

کشنده!.. مرگبار!

تو را خواهم بوسید، چون شراب.

میرقصم در تو...

تو را خواهم بوسید، مثل اردیبهشت

تو را خواهم بوسید

مثل آتش، وقتی به خرمن گندم تنت افتاده!

هر چه بدوی و دور شوی بیشتر گر می گیری !

تو را خواهم بوسید مثل باران

تو را خواهم بوسید

مثل همین شعر...

پس تسلیم باش

چشمهایت را ببند

تو با همین بوسه جاودانه ای

در همین شعر !

((حامد نیازی))