شعر های باران خورده ....

هر آشنایی تازه

اندوهی تازه است

مگذارید که نام شما را بدانند و به نام بخوانندتان

هر سلام

سرآغاز دردناک یک خداحافظی است

((نادر ابراهیمی))

مرا تصدیق کنی یا انکار

مرا سرآغازی بپنداری یا پایان

من در پایانِ پایان‌ها فرو نمی‌روم

مرا بشنوی یا نه

مرا جستجو کنی یا نکنی

من مردِ خداحافظیِ همیشگی نیستم

باز می‌گردم ؛ همیشه باز می‌گردم...

((نادر ابراهیمی))

ما در هيچ حال

قلب‌هايمان خالی از غم نخواهد شد

چرا که غم

وديعه‌ای‌ست طبيعی که ما را پاک نگه می‌دارد

انسان‌های بی اندوه

به معنای متعالی کلمه

هرگز "انسان" نبوده‌اند و نخواهند بود

از اين صافیِ انسان‌ساز نترس!..

((نادر ابراهیمی))

مردن امر ساده اي ست

و از زندگي کردن بسيار آسان تر است

تمام خفقان مرگ

در مقابل يک شک

در مقابل يک حرص

در مقابل يک ترس

در مقابل يک کينه

در مقابل يک عشق

هيچ است

مردن امر ساده اي ست

و در مقابل خستگي زندگي

چون سفري است

که در يک روز تعطيل مي کنيم

و ديگر هرگز باز نمي گرديم

((نادر ابراهيمي))

خلق عشق مسئله ای نیست

حفظ عشق مسئله است

عاشق شدن مهم نیست

عاشق ماندن مهم است

عاشق شدن حرفه بچه‌هاست

عاشق ماندن هنر مردان و دلاوران

مهم پنجاه سال بعد است

دوام عشق ، دوام زیبایی و شکوه عشق

((نادر ابراهیمی))

عشق، پاسداری و نگهبانی دائمی می‌خواهد:

آب، نور، حرکت...

عشق، بدون نیروی برپادارنده‌ی عشق،

درجا می‌پوسد.

-
((نادر ابراهیمی))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

قلب خاکِ خوبی دارد!

هر دانه که در آن بکاری،

از هر جنس،

از همان جنس صدها دانه برمی‌داری...!

-
((نادر ابراهیمی))

-

👇👇👇

instagram.com/mohammad.shirinzadeh/

وقتی می‌بینی من افسرده‌ام 

نباید بگذری، سکوت کنی

یا فقط همدری کنی!

بنا کننده‌ی شادی‌های من باش

مگر چقدر وقت داریم؟

یک قطره‌ایم که می‌چکیم

در تن کویر و تمام می‌شویم...

((نادر ابراهیمی))

‏بگذار آنچه از دست رفتنی است؛

از دست بِرود.

و گرنه تو در قلب یک انتظار

خواهی پوسید... 

((نادر ابراهیمی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

زندگى قبل از هرچیز زندگى‌ست

گل مى‌خواهد ، موسیقى مى‌خواهد

زیبایى مى‌خواهد

زندگى حتى اگر یکسره جنگیدن هم باشد

خستگى در کردن مى‌خواهد

عطر شمعدانى‌ها را بوییدن مى‌خواهد

خشونت هست ، قبول

اما خشونت ، اصل که نیست

زایده است ، انگل است ، مرض است

ما باید به اصلمان برگردیم

زخم را که مظهر خشونت است

با زخم نمى‌بندند

با نوار نرم و پنبه پاک مى‌بندند

با محبت ، با عشق

((نادر ابراهیمی))

هلیا!

تحملِ تنهایی،

 از گداییِ دوست‌داشتن آسان‌تر است.

تحمّلِ اندوه،

 از گداییِ همه‌ی شادی‌ها آسان‌تر است.

سهل است که انسان بمیرد 

تا آنکه بخواهد به تکدیِ حیات برخیزد...

((نادر ابراهیمی))

می دانی؟

وقتی قبل از برگشتن فعل رفتنی در کار باشد

محبت خراب می شود

محبت ویران می شود

محبت هیچ می شود

باور کن

یا برو

یا

بمان

اما اگر

رفتی ...

هیچ وقت برنگرد.

هیچ وقت!

((نادر ابراهیمی))

هرگز به آنقدر كه می‌پری قانع نباش.

هرگز نگو كه بيشتر از اين ممكن نيست.

دائم از خودت عبور كن

از کتاب آتش بدون دود

((نادر ابراهیمی))

تو وقتی می‌بینی که من افسرده ام

نباید بگذری ، سکوت کنی

یا فقط همدردی کنی

بنا کننده ی شادی های من باش

مگر چقدر وقت داریم ؟

یک قطره ایم که می چکیم در تنِ کویر

و تمام می شویم

((نادر ابراهیمی))

احتیاط باید کرد.

همه چیز کهنه می شود

و اگر کمی کوتاهی کنیم،

عشق نیز...!

((نادر ابراهیمی))

اگر نام مرا

با الماس بنویسند یا ننویسند

چه تفاوت؟

تو مرا بشناس...‏

تو مرا بخوان...‏

تو مرا دریاب‎!‎

((‏نادر ابراهیمی))

اگر نام مرا با الماس بنويسند،

يا ننويسند، چه تفاوت؟

تو مرا بشناس!

تو مرا بخوان!

تو مرا درياب!

((نادر ابراهیمی))

زندگى، قبل از هرچيز زندگى ست ..

گل مى خواهد، موسيقى مى خواهد، زيبايى مى خواهد ..

زندگى، حتى اگر يكسره جنگيدن هم باشد،

خستگى در كردن مى خواهد ..

عطر شمعدانى ها را بوييدن مى خواهد ..

خشونت هست، قبول؛

اما خوشونت، أصل كه نيست،

زايده است، انگل است، مرض است.

ما بايد به اصلمان برگرديم.

زخم را-كه مظهر خشونت است- با زخم نمى بندند،

با نوار نرم و پنبه پاك مى بندند،

با محبت، با عشق ...

((نادر ابراهیمی))

ايمان من به تو

ايمان من به خاک است

ايمان من به رجعت هر شوکتی ست

که در تخريب بنای پوسيده یِ اقتدار ديگران

نهفته است

تو

چون دستهای من

چون انديشه های سوگوار اين روزهای تلخ

و چون تمام يادها

از من جدا نخواهی شد.

((نادر ابراهیمی))

می دانی؟

وقتی قبل از برگشتن فعل رفتنی در کار باشد

محبت خراب می شود

محبت ویران می شود

محبت هیچ می شود

باور کن

یا برو

یا

بمان

اما اگر

رفتی ...

هیچ وقت برنگرد.

هیچ وقت.

((نادر ابراهیمی))

نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد

گل از تو گلگون تر

امید از تو شیرین تر

نمی شود پاییز

فضای نمناک جنگلی اش

برگ های خسته ی زردش

غمگین تر از نگاه تو باشد

نمی شود که تو باشی، من عاشق تو نباشم

نمی شود که شب هنگام

عطر نگاه تو باشد

"محبوبه های شب" هم باشند.

نمی شود که تو باشی, من عاشق تو نباشم

نمی شود که تو باشی

درست همین طور که هستی

و من, هزار بار خوبتر از این باشم

و باز، هزار بار، عاشق تو نباشم.

نمی شود، می دانم

نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد...

((نادر ابراهیمی))

قبولم کن

قبولم کن به گونه ی عاشقی که بجز عشق

هیچ چیز ندارد

وباورم کن

همچون گیاهی از عشق

روییدنی از عشق

بودنی از عشق

و پناهم بده ای محبوب

امروز در خیابان خلوتی می رفتم

که بوی پیچیده ی به را بوئیدم

و به یاد درختان معطر هزار سال پیش افتادم

که در باغ های جنوب باغ تو چون بیشه ای از رنگ زرد بود

و عطر تو ، عطر تن خاکی تو به خاطرم آمد

و بعد از هزار و چهارصد سال فریاد زدم

من هنوز ، هنوز ، هنوز عاشق تو هستم

((نادر ابراهیمی))

سخن عاشقانه گفتن دليل عشق نيست

عاشق كم است سخن عاشقانه فراوان !

عشق عادت نيست

عادت همه چيز را ويران مي كند از جمله عظمت دوست داشتن را

از شباهت به تكرار مي رسيم

از تكرار به عادت

از عادت به بيهودگي

از بيهودگي به خستگي و نفرت

((نادر ابراهیمی))