شعر های باران خورده ....

روزی برای خودم اشک ریختم

برای آرزوهای بربادرفته

برای رویاهایی که هرگز قد نکشیدند

برای دلی که خسته و تنها ماند

و برای سکوتی که

پاسخی جز بغض نداشت…

برای راه‌هایی که ناتمام ماندند

برای درهایی که هرگز گشوده نشدند

برای دست‌هایی که رهایم کردند

و برای امیدی که در غبار زمان گم شد

اما در میان اشک‌ها

جرقه‌ای از روشنایی جوانه زد

که هنوز می‌توان دوباره برخاست

و از دل ویرانه‌ها، زندگی ساخت

و فهمیدم اشک‌هایم

آیینه‌ای شدند برای دیدن خویش

که در دل شکسته‌ام هنوز

دانه‌ای از ایمان و عشق پنهان است

برخاستم، با دلی زخمی اما زنده

با نگاهی که به فرداها دوخته شد

و زمزمه کردم با خود

هیچ آرزویی هرگز نمی‌میرد

اگر در قلب، چراغ امید روشن بماند

((مهربانو بزرگمهر))

عاشقت بودم،

از همان روزی که ستاره‌ها

در چشم‌های تو برق زدند،

و نسیم مهربانی

نامت را در گوش زمین زمزمه کرد.

عاشقت بودم،

وقتی سکوت شب

حرف‌های دلم را

بی‌صدا به تو رساند،

و قلبم به نرمی

برای تو می‌تپید.

عاشقت بودم،

بی‌هیچ انتظار،

بی‌هیچ بهانه‌ای،

تنها به خاطر تو،

که بهار را

در نگاهت دیدم.

اما تو رفتی،

با بی‌مهری‌های سرد،

و من ماندم و خاطره‌ها،

که هنوز هم

با هر نفس،

صدای تو را می‌خوانند.

((مهربانو بزرگمهر))

من عاشقت بودم،

و تو با بی‌مهری

بهار دلم را

به پاییز سپردی.

اما هنوز

هر صبح

با خیال دست‌هایت

خورشید را به خانه‌ام می‌آورم،

شاید روزی

گرمای نگاهت

دوباره پنجره‌هایم را پر کند.

و اگر نیایی

من باز

به آسمان سلام می‌کنم،

به امید آن‌که

ابرها

پیامت را بیاورند،

و باران

نامت را

بر شیشه‌های دلم بنویسد.

((مهربانو بزرگمهر))

-

بهاران پنهان در نگاهت

قاصدک ها باله می رقصند

در دشت چشمانت

سکوت نکن

سخن بگو

ترانه لبانت عجب زیباست ...

((مهربانو بزرگمهر))

-

کانال یوتیوب شعر های باران خورده

صدای بارش باران

وزنده شدن خاطر ات

قدم زنان در کوچه پس کوچه های شهر

بوسه‌های باران به روی چشم

همچون اولین بوسه‌ای

که از تو به یادگار

درچهره ام نقش بست

باران دوباره مرا فریاد می‌زند

ومن دیوانه میشوم

میدانم تو همراه باران

سفر خواهی کرد

به جهانم

ومرا با بوسه هایت

زنده خواهی کرد

ببار باران ببار

تا عشق جان بگیرد

در عصر بی مهری

((مهربانو بزرگمهر))

زمان برایت بسیار بود

برای زندگی کردن

عشق ورزیدن برای خنده هایی

از عمق وجود

بزرگ شدن فرزندانت

تو رفتی بدون تکان دستی

دیریست

نگاهم به در مانده

راه اشکهایم را بگیر

و برگرد هنوز

زندگی ادامه دارد ...

((مهربانو بزرگمهر))

خوابهای مرا با حضور ت

زیبا می‌کنی آن لحظه که

آغوشت خانه ای

امن برایم می‌شود

لمس دستانت درگیسوانم

وزمزهای عاشقانه ات

امیدی برای فردایم می‌شود

آن گونه می‌شود

که با خورشید همیشه قهر

میشوم

((مهربانو بزرگمهر))

دوباره وارد آن خانه متروکه شدم

هوا در این خانه

غریبه مانده است

وتارهای عنکبوت

زینت دیوار ها شده اند

انگار که روزی اینجا

زندگی جریان داشته است

درختان میوه

وحوض بزرگ آبی

پراز ماهی قرمز است

صدای مادر بزرگ

میان حیاط

بوی عطر گل محمدی

صدای بازی بچه‌ها درکوچه

واکنون خانه مادربزرگ را متروکه می‌گویند

این است رسم روزگار

آه.....این خانه هنوز

بوی زندگی ميدهد

((مهربانو بزرگمهر))

از هر لبی بوسه ای می چکد

واز هر چشمی انتظار

بی هراس از دوزخ باش

من هر روز متولد میشوم

مثل شاملو در فراسوی پیکره ها

بمانند زلیخا در کوچه ی دیدار

مثل رستن گل یخ در زمستان

بمانند درویشی در تنگستان

مثل کودکی در بیمارستان

بمانند پرستویی در بهار

مثل کاکتوسی در گرما

بمانند تولدی دوباره

مثل روئیش گل در بطن سنگ ها

((مهربانو بزرگمهر))

صبوری کن

صبوری کن

دلت آروم بگیره

اونیکه رفته از پیشت پیشه خدا

میمونه

بازم خورشید میاد رو بوم خونه

جوانه میزنه اون کاج خونه

صبوری کن

صبوری کن دلت آروم بگیره

چراغ خونتو روشن نگه دار

دوباره سایه‌اش میاد

تو خونه

نخواب بیدار بمون تا صبح فردا

بازم بیدار بشی

اون رفته از یاد

بازم بیدار بشی اون رفته از یاد

((مهربانو بزرگمهر))

نگاه به زخمهای دست‌هایم

نکن

به قلبم بنگر

که لبریز از عشق

است

((مهربانو بزرگمهر))

رد میشدم از کنار گل ها

بیصدا و بیکلام

دلم در جستجو بود

مشامم بوی ملس میداد

نگاهت کردم

عکست دوباره بوسید مرا ...

((مهر بانو بزرگمهر))

آتش بر دل باد می زند

پیوند شکوفه و بهار

هنوز در دل جنگل جاریست

اشکهای بیصدای باد ...

((مهر بانو بزرگمهر))

سرخورده از کوچ های مکرر

دلگیر از کوچه های مکرر

مرا سواره بر بالهایت کن

مرا به شهری از آرامش ببر

شهری از جنس عشق

شهری لبریز از تفاهم

شهری عاری از کینه

شهری آکنده از مهر

مرا به دست قاتل تنهایی نسپار

مرا از من بگیر در جنگ آیینه ها

مرا با خود ببر

به شهر زیبای چشمان خود

((مهربانو بزرگمهر))

مرا ببر به شبی پراز آرامش خیال

من باشم وتو

وپراز حرفها ی ناگفته

شبی طولانی تراز شب یلدا

دوباره دستانت برایم مرحمی باشد

یک خواب یک شب یک آرزو

خوابی همچون اصحاف کهف

می‌شود ینی ؟؟؟؟؟

((مهربانو بزرگمهر))

پا به دنیا گذاشتم

و گریستم برایت

با زجه های تو

و تو باریدی

بر کویر بخت من

اشکهایی زلال بمانند مروارید

وبهشت را به تصرف خود

خود در آوردی

بگذار صدایت بزنم

و دل تنگی را گردن بزنم

شاید دوباره

جوابم را دادی

میم مثل مادر

((مهربانو بزرگمهر))

صبح ها بیدارم میکند

خورشید احساست

تا بدنبال تو باشیم

در کدامین سمت آرمیده ای

که قطعی نمیشود طلوع تو

((مهربانو بزرگمهر))

بهم دوختی

لبانم را

تا فریاد نزنم

عشقت را

اکنون غوغای نگاهم

را دریاب

دیریست که

چشمانم بارانی اند

((مهربانو بزرگمهر))