چشمک می زنند
فانوسهایی دریاییِ دلم
موج آرام موهایم
گرویی نوازش دستانت
غرق در بوسه هایم
که شدی
لنگر بینداز
در ساحل آرامِ آغوشم
لم بده
به شانه های شنی
نامم را
در گوش صدفها
نجوا کن
محکوم شدی
به مهرم
تنها تبعیدیِ جزیره ی تنم باش
((مریم غنی پوریان))
👇👇👇
برچسب ها: مریم غنی پوریان , اشعار مریم غنی پوریان , شعر سپید , شعر محکوم
تاريخ : شنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ | 1:28 | نویسنده : محمد شیرین زاده |
.: Weblog Themes By Pichak :.
