شعر های باران خورده ....

-

از رفتنت دهانِ همه باز...

انگار گفته بودند:

پرواز!

پرواز!

((قیصر امین پور))

نه چندان بزرگم

که کوچک بیابم خودم را

نه آنقدر کوچک

که خود را بزرگ...

گریز از میانمایگی

آرزویی بزرگ است؟

-
((قیصر امین پور))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

دلم را ورق می زنم

به دنبال نامی که گم شد

در اوراق زرد و پراکنده ی این کتاب قدیمی

به دنبال نامی که من …

-من شعرهایم که من هست و من نیست -

به دنبال نامی که تو …

-توی آشنا-ناشناس تمام غزل ها-

به دنبال نامی که او …

به دنبال اویی که کو؟

((قیصر امین پور))

هرجا که سرزدم همه در مرز بودن است

کو مرز تازه ای که فراتر ز بودن است

پروانه وار بال و پر گُر گِرفته ام

پروانه عبور من از مرز بودن است

خاموش می شویم و فراموش می شویم

ما را اگر که وسوسه در سر ز بودن است

کو عمر خضر رو طلب مرگ سرخ کن

کاین شیوه جاودانه ترین طرز بودن است

هان ای گیاه هرزه که با لاله همدمی

رو خار باش خار به از هرزه بودن است

((قیصر امین پور))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

از نو شکفت نرگس چشم‌ انتظاری‌ ام

گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ ام

تا شد هزار پاره دل از یک نگاه تو

دیدم هزار چشم در آیینه‌ کاری‌ ام

گر من به شوق دیدنت از خویش می‌ روم

از خویش می‌ روم که تو با خود بیاری‌ ام

بود و نبود من همه از دست رفته است

باری مگر تو دست برآری به یاری‌ام

کاری به کار غیر ندارم که عاقبت

مرهم نهاد نام تو بر زخم کاری‌ام

تا ساحل قرار تو چون موج بی‌ قرار

با رود، رو به سوی تو دارم که جاری‌ ام

با ناخنم به سنگ نوشتم: بیا، بیا

زان پیشتر که پاک شود یادگاری‌ ام

((قیصر امین پور))

صدایی به رنگ صدای تو نیست

به جز عشق، نامی برای تو نیست

شب و روز تصویر موعود من

در آیینه جز چشم‌های تو نیست

تن جاده از رفتنت جان گرفت

رگِ راه جز ردّ پای تو نیست

مزار تو بی‌مرز و بی‌انتهاست

تو پاکی و این خاک جای تو نیست

به تشییع زخم تو آمد بهار

که جز سبز، رخت عزای تو نیست

کسی کز پی اهل مرهم رود

دگر شیعۀ زخم‌های تو نیست

به آن زخم‌های مقدس قسم

که جز زخم، مرهم برای تو نیست

((قیصر امین پور))

گویی به خواب بود،جوانی مان گذشت

گاهی چه زود فرصتمان دیر میشود...

((قیصر امین پور))

در این زمانه هیچ‌کس خودش نیست

کسی برای یک نفس خودش نیست

همین دمی که رفت و بازدم شد

نفس نفس نفس ، نفس خودش نیست

همین هوا که عین عشق پاک است

گره که خود با هوس خودش نیست

خدای ما اگر که در خود ماست

کسی که بی‌خداست ، پس خودش نیست

دلی که گرد خویش می‌تند تار

اگرچه قدر یک مگس ، خودش نیست

مگس به هرکجا ، به‌جز مگس نیست

ولی عقاب در قفس ، خودش نیست

تو ای من ، ای عقاب بسته‌بالم

اگرچه بر تو راه پیش و پس نیست

تو دست‌کم کمی شبیه خود باش

در این جهان که هیچ‌کس خودش نیست

تمام درد ما همین خود ماست

تمام شد همین و بس خودش نیست

((قیصر امین پور))

ای درخت آشنا

شاخه های خویش را

ناگهان کجا

جا گذاشتی ؟

یا به قول خواهرم فروغ

دستهای خویش را

در کدام باغچه

عاشقانه کاشتی ؟

این قرار داد

تا ابد میان ما

برقرار باد

چشمهای من به جای دستهای تو

من به دست تو

آب می دهم

تو به چشم من

آبرو بده

من به چشمهای بی قرار تو

قول می دهم

ریشه های ما به آب

شاخه های ما به آفتاب می رسد

ما دوباره سبز می شویم

((قیصر امین پور))

از غم خبری نبود اگر عشق نبود

دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود ؟

بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود

این دایره ی کبود ، اگر عشق نبود

از آینه ها غبار خاموشی را

عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود ؟

در سینه ی هر سنگ دلی در تپش است

از این همه دل چه سود اگر عشق نبود ؟

بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود ؟

دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود

از دست تو در این همه سرگردانی

تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود ؟

((قیصر امین پور))

از تمام راز و رمز های عشق

جز همین سه حرف

جز همین سه حرف ساده‌ی میان تهی

چیز دیگری سرم نمی شود

من سرم نمی شود

ولی

راستی

دلم

که می شود

((قیصر امین پور))

خوشا از دل نم اشکی فشاندن

به آبی آتش دل را نشاندن

خوشا زان عشقبازان یاد کردن

زبان را زخمه فریاد کردن

خوشا از نی خوشا از سر سرودن

خوشا نی‌نامه‌ای دیگر سرودن

نوای نی نوایی آتشین است

بگو از سر بگیرد، دلنشین است

نوای نی نوای بی‌نوایی ست

هوای ناله‌هایش نینوایی ست

نوای نی دوای هر دل تنگ

شفای خواب گل بیماری سنگ

قلم تصویر جانکاهی‌ست از نی

علم، تمثیل کوتاهی‌ست از نی

خدا چون دست بر لوح و قلم زد

سر او را به خط نی رقم زد

دل نی ناله‌ها دارد از آن روز

از آن روز است نی را ناله پرسوز

چه رفت آن روز در اندیشه نی

که این‌سان شد پریشان بیشه نی؟

سری سرمست شور و بی‌قراری

چو مجنون در هوای نی سواری

پر از عشق نیستان سینه او

غم غربت غم دیرینه او

غم نی بند بند پیکر اوست

هوای آن نیستان در سر اوست

دلش را با غریبی آشنایی‌ست

به هم اعضای او وصل از جدایی‌ست

سرش بر نی، تنش در قعر گودال

ادب را گه الف گردید، گه دال

ره نی پیچ و خم بسیار دارد

نوایش زیر و بم بسیار دارد

سری بر نیزه‌ای منزل به منزل

به همراهش هزاران کاروان دل

چگونه پا ز گل بردارد اشتر

که با خود باری از سر دارد اشتر؟

گران‌باری به محمل بود بر نی

نه از سر، باری از دل بود بر نی

چو از جان پیش پای عشق سر داد

سرش بر نی، نوای عشق سر داد

به روی نیزه و شیرین‌زبانی!

عجب نبود ز نی شکرفشانی

اگر نی پرده‌ای دیگر بخواند

نیستان را به آتش می‌کشاند

سزد گر چشم‌ها در خون نشیند

چو دریا را به روی نیزه بیند

شگفتا بی‌سر و سامانی عشق

به روی نیزه سرگردانی عشق

ز دست عشق عالم در هیاهوست

تمام فتنه‌ها زیر سر اوست

((قیصر امین پور))

-

👇👇👇

نه از مهر و نه از کین می‌نویسم

نه از کفر و نه از دین می‌نویسم

دلم خون است، می‌دانی برادر

دلم خون است، از این می‌نویسم

((قیصر امین پور))

👇👇👇

مرد ماهیگیر

طعمه‌هایش را به دریا ریخت

در میان تور خالی

مرگ، تنها دست‌ و پا می‌ زد...

((قیصر امین پور))

👇👇👇 

خیال غرق شدن در نگاه ژرف تو بود

که دل زدیم به دریای بی‌خیالی‌ها 

((قیصر امین پور))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

روشن از روی تو 

چشم و دلِ روز،

صبح از نام تو دم زد که دمید...

((قیصر امین پور))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

یک روز می‌رسد که در آغوش گیرمت

هرگز بعید نیست، خدا را چه دیده ای

((قیصر امین‌ پور))

https://t.me/mohammadshirinzadeh

صبح خورشید آمد

دفتر مشق شبم را خط زد

پاک کن بیهوده است .

اگر این خط‌‌ها را پاک کنم

جای آن معلوم است

ای که خط‌ خوردگی دفتر مشقم از توست !

تو بگو !

من کجا حق دارم

مشق‌هایم را

روی کاغذهای باطله با خود ببرم‌؟

می‌روم

دفتر پاکنویسی بخرم

زندگی را باید

از سر سطر نوشت !

((قیصر امین پور))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

بیا مرا ببر ای عشق با خودت به سفر

مرا ز خویش بگیر و مرا ز خویش ببر

مرا به حیطه ی محض حریق دعوت کن

به لحظه لحظه ی پیش از شروع خاکستر

به آستانه ی برخورد ناگهان دو چشم

به لحظه های پس از صاعقه، پس از تندر

به شب نشینی شبنم، به جشنواره ی اشک

به میهمانی پرشور چشم و گونه ی تر

به نبض آبی تبدار در شبی بی تاب

به چشم روشن و بیدار خسته از بستر

من از تو بالی بلندبالا می خواهم

من از تو تنها بالی بلند و بالا پر

من از تو یال سمندی، سهند مانندی

بلند یالی از آشفتگی پریشان تر

دلم ز دست زمین و زمان به تنگ آمد

مرا ببر به زمین و زمانه ای دیگر

((قیصر امین پور))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

ما گنهكاریم، آری، جُرم ما هم عاشقی است

آری اما آنكه آدم هست و عاشق نیست، كیست؟

((قیصر امین پور))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

می‌خواهمت چنان ‌که شب خسته خواب را

می‌جویمت چنان‌که لب تشنه آب را

محو توام چنان‌که ستاره به چشم صبح

یا شبنم سپیده‌دمان آفتاب را 

((قیصر امین ‌پور))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

گفته بودم که به دریا نزنم دل امّا

کو دلی تا که به دریا بزنم یا نزنم؟

((قیصر امین‌ پور))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

امروز تکیه ‌گاه تو آغوش گرم من

فردا عصای خستگی‌ام شانه‌های تو

((قیصر امین پور))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

ما که این همه برای عشق

آه و ناله‌ی دروغ می‌کنیم

راستی چرا 

در رثای بی‌شمار عاشقان که بی‌دریغ

خون خویش را نثار عشق می‌کنند

از نثار یک دریغ هم

دریغ می‌کنیم؟

((قیصر امین ‌پور))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

ای داد کس به داغ دل باغ دل نداد

ای وای های‌های عزا در گلو شکست

((قیصر امین پور))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

گیرم به فال نیک بگیرم بهار را

چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟

((قیصر امین پور))

ناودانها شرشر باران بی صبری است

آسمان بی حوصله حجم هوا ابری است

کفشهایی منتظر در چارچوب در

کوله باری مختصر لبریز بی صبری است

پشت شیشه می تپد پیشانی یک مرد

در تب دردی که مثل زندگی جبری است

و سرانگشتی به روی شیشه های مات

بار دیگر می نویسد: خانه ام ابری است

((قیصر امین پور))

لحظه ای که خسته ام

لحظه ای که روی دسته های نرم صندلی

یا به پایه های سخت میز

تکیه می دهم

مثل میهمان سرزده

پا به راه و بی قرار ِ رفتنم

فکر می کنم

میزبان من

اجتماع کور موریانه هاست

((قیصر امین پور))