شعر های باران خورده ....

چه نمایش هراس‌انگیزی

اگر قلب‌ام را

روی صورت‌ام می‌گذاشتم

و در دنیا

قدم می‌زدم

((سیلویا پلات))

مترجم : مرجان وفایی

اکنون دریاچه ام

زنی بر من خم می شود

و واقعیت هستی اش را

در پهنه ی من

می جوید ...

((سیلویا پلات))

من به تنهایی قدم می زنم

و زیر پایم

خیابان های نیمه شب

جا خالی می کنند.

چشم که می بندم

میان هوس های من

این خانه های رویایی خاموش می شوند

و پیاز آسمانی ماه

بر بلندا ی سراشیبی ها

آویخته است.

من

خانه ها را منقبض می کنم

و درختان را می کاهم

دور که می شوم

قلاده نگاهم می افتد

به گردن آدم های عروسکی

که بی خبر از کم شدن

می خندند، می بوسند، مست می شوند

و با یک چشمک من خواهند مرد،

حتی حدس هم نمی زنند.

من

حالم که خوب باشد

به سبزه

سبزی اش را می دهم

و به آسمان سپید

آبی اش را

و طلا را وقف خورشید می کنم.

با این وجود در زمستانی ترین حالت ها

باز هم می توانم

رنگ را تحریم کنم

و گل را منع کنم از بودن.

من

می دانم روزی خواهی آمد

شانه به شانه ی من،

پرشور و زنده

و می گویی که رویا نیستی

و ادعا می کنی

گرمای عشق، تن را ثابت می کند.

اگرچه روشن است عزیزم،

همه ی زیبایی ات، همه لطافت ات

هدیه ای است

که من به تو داده ام.

-
((سیلویا پلات))

ترجمه از سینا کمال آبادی

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

تا کی می‌توانند دستانم

مرهمی باشند بر زخم‌های او؟

و کلامم

پرندگانی درخشان در آسمان:

تسلی‌ بخش،

تسلی‌ بخش…

((سیلویا پلات))

ترجمه: گلاره جمشیدی

👇👇👇  

چه نمایش هراس‌ انگیزی

اگر قلب‌ ام را

روی صورت‌ ام می‌ گذاشتم

و در دنیا

قدم می‌ زدم

((سیلویا پلات))

مترجم : مرجان وفایی

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

چشم‌هایم را می‌بندم

و تمام جهان می‌میرد

پلک می‌گشایم

و همه چیز از نو زاده می‌شود

به گمانم تو را در ذهنم ساخته‌ام...

((سیلویا پلات))

ترجمه: پگاه احمدی

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

من

به تنهایی قدم می‌زنم

و زیر پایم

خیابان‌های نیمه‌شب

جا خالی می‌کنند.

چشم که می‌بندم

میان هوس‌های من

این خانه‌های رویایی

خاموش می‌شوند

و پیازِ آسمانی ماه

بر بلندای سراشیبی‌ها

آویخته است.

من

خانه‌ها را منقبض می‌کنم

و درختان را می‌کاهم

دور که می‌شوم

قلاده‌ی نگاهم می‌افتد

به گردن آدم‌های عروسکی

که بی‌خبر از کم شدن

می‌خندند، می‌بوسند، مست می‌شوند

و با یک چشمک من خواهند مرد،

حتی حدس هم نمی‌زنند.

من

حالم که خوب باشد

به سبزه

سبزی‌اش را می‌دهم

و به آسمانِ سپید

آبی‌اش را

و طلا را وقف خورشید می‌کنم.

با این وجود

در زمستانی‌ترین حالت‌ها

باز هم می‌توانم

رنگ را تحریم کنم

و گل را منع کنم از بودن.

من

می‌دانم روزی خواهی آمد

شانه به شانه‌ی من،

پُرشور و زنده

و می‌گویی که رویا نیستی

و ادعا می‌کنی

گرمای عشق، تن را ثابت می‌کند.

اگرچه روشن است عزیزم،

همه‌ی زیبایی‌ات، همه‌ی لطافتت

هدیه‌ای است

که من به تو داده‌ام.

((سیلویا پلات  شاعر آمریکایی))

برگردان: سینا کمال‌آبادی

نفسی عمیق می کشم

و گوش می سپارم

به هق هقِ کهنه ی قلبم:

من

هستم

من

هستم

من

هستم

((سیلویا پلات))

چرا نمی‌ توانم

زندگی‌های مختلفی را امتحان کنم

مثل لباس‌های گوناگون

تا ببینم کدام‌ بیشتر به من می‌آید

و برایم مناسب‌تر است؟

((سیلویا پلات))

ترجمه: گلاره جمشیدی

من به تنهایی قدم می زنم

و زیر پایم

خیابان های نیمه شب

جا خالی می کنند.

چشم که می بندم

میان هوس های من

این خانه های رویایی خاموش می شوند

و پیاز آسمانی ماه

بر بلندا ی سراشیبی ها

آویخته است.

من

خانه ها را منقبض می کنم

و درختان را می کاهم

دور که می شوم

قلاده نگاهم می افتد

به گردن آدم های عروسکی

که بی خبر از کم شدن

می خندند، می بوسند، مست می شوند

و با یک چشمک من خواهند مرد،

حتی حدس هم نمی زنند.

من

حالم که خوب باشد

به سبزه

سبزی اش را می دهم

و به آسمان سپید

آبی اش را

و طلا را وقف خورشید می کنم.

با این وجود در زمستانی ترین حالت ها

باز هم می توانم

رنگ را تحریم کنم

و گل را منع کنم از بودن.

من

می دانم روزی خواهی آمد

شانه به شانه ی من،

پرشور و زنده

و می گویی که رویا نیستی

و ادعا می کنی

گرمای عشق، تن را ثابت می کند.

اگرچه روشن است عزیزم،

همه ی زیبایی ات، همه لطافت ات

هدیه ای است

که من به تو داده ام.

((سیلویا پلات))