شعر های باران خورده ....

آمدم تا که تو را مست و گرفتار کنم

آن دل غمزده را محرم اسرار کنم

آمدم تا که سلامی به تو ای نور کنم

غم و محنت همه را از دل تو دور کنم

((مهدی اخوان ثالث))

👇👇👇 

اجرا : سحر خزائی

📝متن : علی قاضی نظام

🎼موسیقی متن :  ناصر چشم آذر 

🎤خواننده :  خسرو شکیبایی

 👇👇👇   

((دکلمه خوانی صبا اکبری))

در خم راهم و پایان سفر پیدا نیست ..... 

همسفر نیست هرآنکس که دلش با ما نیست ..... 

تا نگویی که بگو، سازغزل خاموش است .....

 قصه بسیار مراهست و لب گویا نیست .....

 از تو گفتند و سردار تو را رقصیدند .....

 از تو می‌گویم و از دار مرا پروا نیست .....

 (در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند) ....

 سهم نادیده بجز دیده‌ی نابینا نیست .....

((اردلان سرفراز))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی.

 دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم. 

باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی.

((سعدی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

صدا کن مرا

صدای تو خوب است

صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است

که در انتهای صمیمیت حزن می روید

در ابعاد این عصر خاموش

من از طعم تصنیف درمتن

ادراک یک کوچه تنهاترم

بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است

و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد

و خاصیت عشق این است

کسی نیست

بیا زندگی را بدزدیم آن وقت

میان دو دیدار قسمت کنیم

بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم

بیا زودتر چیزها

را ببینیم

ببین عقربک های فواره در صفحه ساعت حوض

زمان را به گردی بدل می کنند

بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام

بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را

مرا گرم کن

و یک بار هم در بیابان کاشان هوا ابر شد

و باران تندی گرفت

و سردم شد آن وقت در پشت

یک سنگ

اجاق شقایق مرا گرم کرد

در این کوچه هایی که تاریک هستند

من از حاصل ضرب تردید و کبریت می ترسم

من از سطح سیمانی قرن می ترسم

بیا تا نترسم

 من از شهرهایی که خاک سیاشان چراگاه جرثقیل است

مرا باز کن مثل یک در

 به روی هبوط گلابی در این عصر معراج پولاد

مرا خواب کن زیر یک شاخه دور از شب اصطکاک فلزات

اگر کاشف معدن صبح آمد صدا کن مرا

و من در طلوع گل یاسی

 از پشت انگشت های تو بیدار خواهم شد

و آن وقت

حکایت کن از بمبهایی که من خواب بودم و افتاد

حکایت کن از گونه هایی که من خواب بودم و تر شد

بگو چند مرغابی از روی

دریا پریدند

در آن گیر و داری که چرخ زره پوش 

از روی رویای کودک گذر داشت

قناری نخ زرد آواز خود را به پای چه احساس آسایشی بست

بگو در بنادر چه اجناس معصومی از راه وارد شد

چه علمی به موسیقی مثبت بوی باروت پی برد

چه ادراکی از طعم مجهول نان در مذاق رسالت تراوید

و آن وقت

من مثل ایمانی از تابش استوا گرم

ترا در سر آغاز یک باغ خواهم نشانید

((سهراب سپهری))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

از باغ می برند چراغانیت کنند 

تا کاج جشن های زمستانیت کنند

پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار

تنها به این بهانه که بارانی ات کنند

یوسف به این رها شدن ازچاه دل مبند

این بار می برند که زندانی ات کنند

ای گل گمان مبر به شب جشن می روی

شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند

یک نقطه بیش فرق رجیم و رحیم نیست

از نقطه ای بترس که شیطانی ات کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ایست که قربانی ات کنند

((فاضل نظری))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

وقتی هجوم غم

از گستردگی لبخندم می کاست

ای مهربان

کاش گرمی آغوشت

مرا از رخداد حادثه

مصون می داشت ...

شعر : ((محمد شیرین زاده))

دکلمه: محمد زرین کمر

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

و من زندگی را

همین گونه دوست دارم

با حسرت هایش

که بسیار

شبیه تو اند ...

((شعر : محمد شیرین زاده))

دکلمه : محمد زرین کمر

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee