شعر های باران خورده ....

روزی برای عاشقان خسته از دنیا

جای قرار ما زیارتگاه خواهد بود

اعظم سعادتمند

من خانه‌ات هستم،چه می‌خواهی عزیزم

از این مسافرخانه‌های بین راهی؟

((اعظم سعادتمند))

پشت هر پنجره باشم نظرم خیره به توست

در نگاهم تو فقط منظرۀ دلخواهی

((اعظم سعادتمند))

👇👇👇 

به هر کجا که دلت خواست می کنی لانه

و نیستی نگران اجاره ی خانه

چه خوب می شد اگر بال داشتم.. افسوس

همیشه بار گرانی است روی این شانه

تو هم شبیه من اما صبور و کم حرفی

نه مثل این همه گنجشک های پر چانه

گذشت زندگی ام پای چرخ خیاطی

برای دوختن یک لباس مردانه

دلم خوش است که در چشم دیگران مَردم

من این زنی که پرم از زنان دیوانه

بمان پرنده ی من پیش من نمی مانید

تمام عمر تو و جوجه هات بی دانه

دو ساعت است که خورشید سفره گسترده است

بلند شو پسرم حاضر است صبحانه

((اعظم سعادتمند))

از شهر من تا شهر تو راهی دراز است

اما تو را می بیند آن چشمی که باز است

در عکس ها دیدم مزارت را و عمری ست

شمعی به یادت در دلم در سوز و ساز است

از هر غریب و آشنا پرسیدم از تو

گفتند بیش از هر کسی مهمان نواز است

مردی که زانو زد جمل با ضرب تیغش

می لرزد آن وقتی که هنگام نماز است

در باد، بیرق های خونین محرم

در امتداد پرچمت در اهتزاز است

تنهایی ات، تنهایی ات، تنهایی ات، مرد!

بیش از تمام دردهایت جانگداز است

اما نشد - آنقدر اندوهت کهن بود -

بنویسم از چشمان تو شعری که تازه ست

((اعظم سعادتمند))

شبیه کوه پابرجایم و چون رود سیالم

به سویت می دوم با کودکانی که به دنبالم...

تمام ابرها بر شانه ی من گریه می کردند

گرفتم آسمان خسته را زیر پر و بالم

نمی دانی چطور آرام کردم کودکانت را

گرفتم قطره های اشک را با گوشه ی شالم

ببین بر چهره ی من رد پای باد و باران را!

ببین بی عمر نوح امروز، بانویی کهن سالم!

نشد لبریز در توفان غم ها کاسه ی صبرم

به آن پروردگاری که خبر دارد از احوالم

اگر عمری بماند تا کنارت سیر بنشینم

برایت شرح خواهم داد از اندوه چهل سالم *

میان رفت و آمدهای قایق های سرگردان

به غیر از کشتی ات راه نجاتی نیست در عالم

((اعظم سعادتمند))

آنقدر از دنیای من دوری که انگار

فرقی ندارد دوستم یا دشمن تو

((اعظم سعادتمند))