شعر های باران خورده ....

مرگ

آنچنان به سایه‌ ات

آمیخته‌ ست

که روشنایی صد آفتاب نیز

از رگانت

بازش نمی‌‌شناسد.

-
((محمد مختاری))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

کنار این‌همه ویران بی‌ زبان

کنار این‌همه آئینه

دل شبانه‌ی هر جغد نیز می‌ترکد.

تمام خاك چنين است؟

((محمد مختاری))

👇👇👇

وقتی زمان تراكم اندوهی‌ ست

و لحظه‌لحظه گلويت را می‌ فشارد

وقتی كه چشم‌هايت

در گودنای حفره‌ی رخسارت 

تاب می خورد.

آه

اين آدمی چگونه جهان را

به دوزخی  تبديل می‌ كند

از ياد می‌ برم همه‌‌ی شعرهای عالم را

و از گلويم آوائی

چون دود برمی‌ آيد.

((محمد مختاری))

 👇👇👇   

شاید صدای گنجشکی

از شاخه‌ی سپیده نیاید.

شاید که بامداد

خو کرده است با خاموشی.

چشمان بسته‌ات را اما می‌شناسم

و زیر پلک‌هایت

بیداری من است که بی‌تابم می‌کند. 

((محمد مختاری))

👇👇👇 

همزاد چشم‌های توام

در بازتاب آشوب که پس زده‌ست

 پشت‌دری‌های قدیمی را و نگران‌ست.

آرامشی نمانده که بر راه شیری بگشاید.

و روشنای بی‌ تردیدت

از سرنوشتم اندوهگین می‌شود

دنیا اگر به شیوه‌ی چشم تو بود

پهلو نمی‌گرفت بدین اضطراب.‌
‌
‌
(‌(محمد مختاری))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

دستی به نیمه تن خود می‌کشم

چشم‌هایم را می‌مالم

اندامم را به دشواری به یاد می‌آورم

خنجی درون حنجره‌ام لرزشی خفیف 

به لب‌هایم می‌دهد:‌

_نامم چه بود؟

اینجا کجاست؟
‌

((محمد مختاری))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

تابوت‌ها که راهِ گورستان را

تنها

می‌پیمایند

و این خیابانِ دراز که غیبتش را تشییع می‌کند

ـــ «آن نیمه‌ام کجاست؟

تا من چقدر گورستان باقی است؟»

گودال‌ها چه زود پُر شد

از ما که از طناب‌ها

 و آمبولانس‌ها یکدیگر را پایین می‌آوردیم

حتی صدای گریه‌ی هیچکس را انگار نشنیدم

((محمد مختاری))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

بنویس اکنون کجاست رویامان،

کجاست؟

‏کجاست بندبند استخوان‌هامان،

کجاست؟

‏کجاست حرف‌های گمشده

‏که می‌خواست گوش دنیا را کر کند؟ 

((‏محمد مختاری))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

اتاق‌ها دیوارهاشان را دور زده‌اند

کسی که عمری لب‌هایش را

پیش عشق به امانت گذاشته بود

حساب خاموشی از دستش در رفته است

و نیمه شب را تاب می‌آورد

به تاوان چند جمله تا صبح

((محمد مختاری))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

تو بر کرانه‌ ی عالم

درون خویش به یغما فتاده ‌ای

که «ز این هزار هزاران

یکی نگفت که بر شانه‌ات چه می ‌گذرد.»

((محمد مختاری))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

صدای روز بلند است

اما کوتاه است دنیا 

درست یک واژه مانده‌ 

تا جمله پایان پذیرد

و هر چه گوش می‌سپارم، 

تنها سکوت خود را می‌آرایم

و آفتاب لبِ بام هم‌چنان

سوتش را می‌زند... 

((محمد مختاری))

تو از کدام زمان آمدی

که چشم ‌هایت 

در این کرانه بیگانه‌ست؟

((محمد مختاری))

و نگاه کردن بر دنیا را

 از گلی آموختم

که با نظر در آب باز می شد،

بالغ شدیم تا در یکدیگر نگریستیم ...

((محمد مختاری ))

و آفتاب غوغا

در استوای وحشت بی چهرگان

از روزنی به روزنه ای می شتابد...

((محمد مختاری))

امشب در انتهای خیابان

به ناگهان دیدمش

خاموش و نرم از دم پیشانی ام گذشت

و عینکم بخار شد

تغییر کرد شکل تاریکی

بی اختیار بازگشتم تا بگریزم

دیدم از ابتدای خیابان دوباره می آید ...

((محمد مختاری))

نزدیک شو اگر چه نگاهت ممنوع است.

زنجیره​‌ی اشاره همچنان از هم پاشیده است

که حلقه‌های نگاه

در هم قرار نمی‌گیرد.

دنیا نشانه‌های ما را

در حول و حوش غفلت خود دیده است و چشم پوشیده است.

نزدیک شو اگر چه حضورت ممنوع است.

وقت صدای ترس

خاموش شد گلوی هوا

و ارتعاشی دوید در زبان

که حنجره به صفت‌هایش بدگمان شد

((محمد مختاری))