شعر های باران خورده ....

صبور

مانند درختی که در آتش میسوزد

و توان گریختن ندارد!

حیرت زده مانند گوزنی که

شاخ های بلند

در شاخه گرفتارش کرده اند...!

همه, این روزها این چنینیم!

((شمس لنگرودی))

-

👇👇👇

t.me/mohammadshirinzadeh

من صبورم اما

به خدا دست خودم نیست اگرمی رنجم

یا اگر شادی زیبای تو را

به غم غربت چشمان خودم میبندم

من صبورم اما

چه قدَر با همه ی عاشقی ام محزونم

و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ

مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم

من صبورم اما

بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم

بی دلیل از همه ی تیرگی رنگ غروب

و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند

من صبورم اما

آه ، این بغض گران

صبر چه می داند چیست

((حمید مصدق))

شهر

از آرامگاه عاشقان باز می‌گردد.

عاشق!

عاشق

درخت سروی است

که در کوچه قدم گذاشته است

و تقدیر آدمی را

‌با صبرش

سال‌ها به انتظار می‌نشیند.

می‌داند

تاریکی تمام می‌شود

و زیر لب می‌گوید

این صبر آخر است.

((نینا علی‌ نژاد))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

در هوای نبودنت

گل های پيراهنم دارند جان می‌کنند

من امّا

بر مدار شکیبایى‌ام

واژه ها را به هم کوک می‌زنم

تا وصلهٔ صبر بدوزم 

بر تن بی تاب دلتنگی..

((ماندانا پیرزاده))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

صبوری می ‌کنم

پناه می‌برم به خاک

کوزه‌ای می‌شوم

در شهری قدیمی و مدفون

تکیه داده به کنج خانه‌ای خشتی

پنهان می‌شوم 

چشم می‌پوشم از زمین

حتا اگر باستان‌شناسان

تمام زمین را بچرخند و بگردند و بخواهند

با قلموهاشان 

خاک از چشم من بگیرند

صبوری می‌کنم 

فروتر می‌روم

در شهری قدیمی‌تر

جست‌و‌جو کن

جست‌و‌جو کن

نباید کسی جز تو مرا از این قبر بیرون بکشد

((سارا محمدی اردهالی))

گروه شعر های باران خورده در تلگرام👇

t.me/sherebarankhordee

بهای سنگینی دادم تا فهمیدم

کسی را که قصد ماندن ندارد ،

 باید راهــــی کرد.

((سیمین دانشور))

شاید این بلاها را سرم آوردی

که ببینی صبر ایوب دارم یا ندارم.

ندارم! 

ندارم! 

ندارم!

((سیمین دانشور))

صبوری

هنر پنهان کردن

بی‌صبری است

((فریدریش نیچه))

آدم رفته رفته بیش از حد صبور میشود

آگاهانه و تعمدا صبور میشود؛

این مصیبت است.

((کارلوس فوئنتس))

صبور باش که اعجاز صبر، هم یعقوب؛

به وصل یار رسانید، هم زلیخا را

((صحبت لاری))